สวัสดีครับ, อาจเป็นเรื่องเดิม ๆ เหมือนกับหลาย ๆ คน
แต่ก็ขอยืมพื้นที่ตรงนี้ได้ระบายความรู้สึกของตัวเองหน่อยแล้วกันครับ
ผมแอบชอบเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ เขาเป็นนักเรียนใหม่ที่ย้ายเข้ามาช่วงมัธยมปลาย เราอยู่ห้องเดียวกัน
ปกติผมเป็นคนนิ่ง ๆ แต่เธอคนนี้เป็นคนอัธยาศัยดีมาก เป็นที่รักของเพื่อน และอาจารย์ทุกคน
ช่วงเรียนมัธยมเธอมักจะมาขอจับคู่ทำงานกับผมเสมอ มาขอเป็นคู่เต้นลีลาศด้วย ชอบพูดแซวผม ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน
แต่นั้นเลยทำให้หัวสมองผมมันคิดเตลิดไกลไปดาวอังคาร จนเพื่อน ๆ ถึงกับพูดกันอยู่ช่วงหนึ่ง ว่าเธอคงชอบผมจริง ๆ
แต่จุดเปลี่ยนความคิดของผม คือช่วงหนึ่งที่เพื่อนในกลุ่มผมพูดแซวผมว่าให้ผมไปชอบเขาหน่อย แต่เขาก็ตอบกลับมาทันทีว่า " ไม่ "
จริง ๆ แล้วเธอก็เป็นคนนิสัยแบบนี้อยู่แล้ว คือ อัธยาศัยดี และชอบพูดแซวเพื่อนผู้ชายคนอื่น ๆ
จนมาพักหลัง ผมก็เลยไม่ค่อยได้คุยกับเธอแล้ว คุยบ้างก็เฉพาะเรื่องงานในชั้นเรียน
ก็เลยเริ่มจะตัดใจได้ และมองว่าเขาเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง
แต่โชคชะตาก็ลิขิตให้ผมและเธอ ต้องมาสอบติดมหาวิทยาลัยเดียวกัน และผมก็เป็นเพื่อนที่สนิทสนมกับเธอมาตั้งแต่ชั้นมัธยม
เราจึงเริ่มกลับมาคุยกันมากขึ้น มีเรื่องให้คุยกันทุกสัปดาห์ มีนัดมาเจอกันบ้าง มากินข้าวด้วยกันบ้าง ปรึกษาเรื่องงานบ้าง
ความรู้สึกเดิม ๆ แบบนั้นมันเลยเริ่มก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง ผมคงไม่กล้าสารภาพความจริงกับเขาหรอก
เพราะจากการประเมินด้วยสมองแล้วนั้น มีโอกาสน้อยมาก ๆ
เธอชอบพูดชมผู้ชายคนนู้น คนนี้ให้ผมฟังบ่อย ๆ โดยไม่รู้สึกอะไร ผมจึงค่อนข้างมั่นใจว่าเขาคงไม่ได้คิดอะไรกับผมหรอก
และผมกลัวว่าจะเป็นการทำลายล้างความสัมพันธ์ ถ้าบอกไปแล้วไม่ใช่ ชีวิตในมหาวิทยาลัยผมคงต้องอยู่แบบเลิ่กลั่กแน่ ๆ
เธอคงมองว่าผมเป็นเพื่อนผู้ชายคนหนึ่ง
และปัญหาคือ ผมรู้สึกอึดอัดใจกับความรู้สึกของตัวเองตรงนี้มาก เบื่อตัวเองที่ต้องมาคอยนั่งน้อยใจเวลาเขาไปคอมเม้นท์
หรือพูดถึงคนอื่น ไม่อยากมีความรู้สึกแบบนี้กับเขาเลย ทุกวันนี้พยายามบอกกับตัวเองว่ารักไม่ต้องครอบครอง
แต่สมองมันไม่เป็นไปตามนั้นครับ ผมยังรู้สึกดีใจที่ได้เจอเขา ยังมีความสุขมากที่ได้คุยกัน
และผมจะเลิกคิดถึงเขาได้ยังไง ในเมื่อเรายังต้องเจอกัน ผมขอคำแนะนำจากพี่ ๆ หน่อยครับ
4.12.62 อยู่ ๆ เขาก็เล่าให้ฟังว่าเขากำลังชอบใครอยู่ ต้องตัดใจจริง ๆ แล้วนะ
แอบชอบเพื่อน อึดอัดใจมาก ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้
แต่ก็ขอยืมพื้นที่ตรงนี้ได้ระบายความรู้สึกของตัวเองหน่อยแล้วกันครับ
ผมแอบชอบเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ เขาเป็นนักเรียนใหม่ที่ย้ายเข้ามาช่วงมัธยมปลาย เราอยู่ห้องเดียวกัน
ปกติผมเป็นคนนิ่ง ๆ แต่เธอคนนี้เป็นคนอัธยาศัยดีมาก เป็นที่รักของเพื่อน และอาจารย์ทุกคน
ช่วงเรียนมัธยมเธอมักจะมาขอจับคู่ทำงานกับผมเสมอ มาขอเป็นคู่เต้นลีลาศด้วย ชอบพูดแซวผม ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน
แต่นั้นเลยทำให้หัวสมองผมมันคิดเตลิดไกลไปดาวอังคาร จนเพื่อน ๆ ถึงกับพูดกันอยู่ช่วงหนึ่ง ว่าเธอคงชอบผมจริง ๆ
แต่จุดเปลี่ยนความคิดของผม คือช่วงหนึ่งที่เพื่อนในกลุ่มผมพูดแซวผมว่าให้ผมไปชอบเขาหน่อย แต่เขาก็ตอบกลับมาทันทีว่า " ไม่ "
จริง ๆ แล้วเธอก็เป็นคนนิสัยแบบนี้อยู่แล้ว คือ อัธยาศัยดี และชอบพูดแซวเพื่อนผู้ชายคนอื่น ๆ
จนมาพักหลัง ผมก็เลยไม่ค่อยได้คุยกับเธอแล้ว คุยบ้างก็เฉพาะเรื่องงานในชั้นเรียน
ก็เลยเริ่มจะตัดใจได้ และมองว่าเขาเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง
แต่โชคชะตาก็ลิขิตให้ผมและเธอ ต้องมาสอบติดมหาวิทยาลัยเดียวกัน และผมก็เป็นเพื่อนที่สนิทสนมกับเธอมาตั้งแต่ชั้นมัธยม
เราจึงเริ่มกลับมาคุยกันมากขึ้น มีเรื่องให้คุยกันทุกสัปดาห์ มีนัดมาเจอกันบ้าง มากินข้าวด้วยกันบ้าง ปรึกษาเรื่องงานบ้าง
ความรู้สึกเดิม ๆ แบบนั้นมันเลยเริ่มก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง ผมคงไม่กล้าสารภาพความจริงกับเขาหรอก
เพราะจากการประเมินด้วยสมองแล้วนั้น มีโอกาสน้อยมาก ๆ
เธอชอบพูดชมผู้ชายคนนู้น คนนี้ให้ผมฟังบ่อย ๆ โดยไม่รู้สึกอะไร ผมจึงค่อนข้างมั่นใจว่าเขาคงไม่ได้คิดอะไรกับผมหรอก
และผมกลัวว่าจะเป็นการทำลายล้างความสัมพันธ์ ถ้าบอกไปแล้วไม่ใช่ ชีวิตในมหาวิทยาลัยผมคงต้องอยู่แบบเลิ่กลั่กแน่ ๆ
เธอคงมองว่าผมเป็นเพื่อนผู้ชายคนหนึ่ง
และปัญหาคือ ผมรู้สึกอึดอัดใจกับความรู้สึกของตัวเองตรงนี้มาก เบื่อตัวเองที่ต้องมาคอยนั่งน้อยใจเวลาเขาไปคอมเม้นท์
หรือพูดถึงคนอื่น ไม่อยากมีความรู้สึกแบบนี้กับเขาเลย ทุกวันนี้พยายามบอกกับตัวเองว่ารักไม่ต้องครอบครอง
แต่สมองมันไม่เป็นไปตามนั้นครับ ผมยังรู้สึกดีใจที่ได้เจอเขา ยังมีความสุขมากที่ได้คุยกัน
และผมจะเลิกคิดถึงเขาได้ยังไง ในเมื่อเรายังต้องเจอกัน ผมขอคำแนะนำจากพี่ ๆ หน่อยครับ
4.12.62 อยู่ ๆ เขาก็เล่าให้ฟังว่าเขากำลังชอบใครอยู่ ต้องตัดใจจริง ๆ แล้วนะ