เมื่อเราพบว่าคนที่เรารักความสนใจไม่ตรงกัน

                                  สวัสดีครับ ต้องขอพูดถึงตัวผมเอง และตัวของน้องเขาก่อน ผมอายุ 33 ปี ใหม่ๆ ส่วนน้องเขาอายุ 26 ปีครับ เจอกันในสถานที่เที่ยวกลางคืน เริ่มต้นจาก ONS  แต่ด้วยความที่ หลังจากเสร็จกิจ ก็แลกเปลี่ยนความคิดกันแล้ว สะกิดใจว่าน่าจะไปกันได้ ก็เลยลองคุยกัน(ไม่ใช่แฟนนะครับ) ผ่านมาจะ 3 เดือนแล้วครับ จนมันเกิดสิ่งที่ผมสะกิดใจ

                                   ต้องเอ่ยถึงว่าตัวผมเป็นนักลงทุนและนักธุรกิจ ประกอบกิจการในหลายๆด้าน เป็นหนุ่มโสด และคงต้องขออภัยจริงๆที่ต้องสารภาพพูดคุยกับผู้หญิงหลายคน ส่วนน้องเขาเป็นเด็กที่พึ่งเข้าสู่แวดวงการทำงานมาทำงานในกรุงเทพ ครอบครัวไม่ลำบาก อยู่ได้ แบบไม่มีเงินเก็บ ผมไม่ได้เข้าไปซัพพอร์ทอะไรน้องเขาเลย และน้องเขาก็ไม่เคยร้องขอ ยกเว้นเวลาเที่ยว(ตจว กินข้าว ดูหนัง )ผมจะจ่ายทั้งหมด ซึ่งนี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่เป็นปัญหาครับ

                                                                                                                                                                                                                                                                  ปัญหาคือสังคมครับ เนื่องจากผมเพื่อนฝูงส่วนใหญ่ก็เป็นเจ้าของธุรกิจกันหมด หรือไม่ก็เป็นเพื่อนชาวต่างชาติ ส่วนเพื่อนน้องก็ยังเป็นวัยเริ่มทำงาน(หรือบางคนก็ไม่ทำงาน) มาจากสังคมที่ค่อนข้างจะแตกต่างกันมากครับ แต่ที่หนักหน่วงที่สุดเลยสำหรับผมคือน้องเขา ไม่มีเรื่องพัฒนาตัวเองอยู่เลยครับ น้องเขาภาษาอังกฤษไม่ได้ น้องเขาไม่ศึกษาอะไรเพิ่มเติม เหมือนจะไม่มีงานอดิเรก ดูแต่ละครไทย กับพวกเครื่องสำอาง และน้องไม่ค่อยดูแลตัวเอง(ไม่ออกกำลังกาย ไม่กินอย่างระมัดระวัง) คือที่ผมชอบพอน้องเขาไม่ใช่เพราะหน้าตานะครับ ไม่ใช่เลย แต่ก็อยากจะให้น้องมีพัฒนาการมากกว่า(ผมออกกำลังกายนะครับ เป็นคนสมส่วน)                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           ผมพยายามพูดอ้อมๆกับน้อง(และตรงๆในบางที)แต่น้องเขาจะไม่พอใจ และบางทีก็จะอ้างอิงคนอื่นขึ้นมาพูดด้วยว่าคนอื่นเขายังเป็นแบบนั้นได้เลย เป็นแบบนี้ได้เลย ส่วนตัวแล้วผมไม่มีเรื่องขัดแย้งระหว่างกันเลยครับ เข้ากันดี เพียงแต่ชีวิตผมมองไปข้างหน้าอยากจะพัฒนาต่อไปอีก และอยากจะมีเขาในแผนอนาคต แต่เขาก็ต้องก้าวไปด้วยกัน ไม่ใช่ให้ผมลากไป กับเพื่อนฝูงไม่เท่าไร ผมไม่ค่อยสนใจว่าเขาจะมองยังไง แต่ผมห่วงครอบครัวผมนี้แหละครับ ว่าจะเป็นปัญหา เพราะในอดีตผมก็ผ่านผู้หญิงมาเยอะ แต่ด้วยความไม่พร้อมหลายๆด้าน เลยไม่ลงเอยกัน แต่พ่อแม่ก็น่าจะคาดหวังอะไรที่มากกว่านี้ครับ                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      สิ่งที่ผมอยากจะถามคือว่า เราจะมีวิธีพูดยังไง หรือการกระทำอย่างไร ที่จะทำให้เขาลุกขึ้นมาพัฒนาตนเอง โดยที่ไม่เสียน้ำใจกันมากครับ ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้ช่วยแชร์ด้วยครับ

ป.ล.ผมพบพ่อแม่ของน้องแล้วครับผมไม่มีปัญหากับครอบครัวทางฝั่งน้องครับ