ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ คือเรากับแฟนคบกับมาได้10ปี ตั้งแต่เรียนมัธยม จนตอนนี้ทำงานกันแล้ว ปัจจุบันฉันอายุ26ปี แฟนอายุเท่ากัน
แฟนกับฉันทำงานคนละที่ เจอกันทีเดือนละครั้ง สองครั้ง แต่ก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ช่วงเรียนมหาลัยแล้ว เรียนมหาลัยก็เรียนคนละจังหวัด การที่เราไม่ค่อยได้เจอกันไม่ใช่ปัญหาความรักของเรา2คนเลย เราค่อนข้างเข้าใจกันในเรื่องนี้ เขาไม่เคยมีคนอื่น ฉันก็ไม่เคยมีคนอื่น จนฉันมาทำงานตอนนี้ก็ทำงานได้3ปีแล้ว ไม่เคยมองผู้ชายคนไหนเลย ถึงจะมีเข้ามาจีบบ้างก็บอกว่ามีแฟนแล้วตลอด จนได้เจอ'หมอ'(ใช้แทนเป็นนามสมมต ละกันนะคะ) อายุมากกว่าฉัน1ปี ฉันเริ่มชอบหมอเมื่อไหร่ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็ชอบไปแล้ว ชอบเวลาหมอทำงาน การพูดจา บุคลิก มันดีต่อความรู้สึกฉันหลายอย่าง แรกๆหมอไม่ได้มีท่าทีว่าชอบฉัน ดูไปเหมือนจะชอบใครไม่เป็นด้วยซ้ำ ดูเหมือนผู้ชายที่ทำแต่งาน หมอชอบออกกำลังกาย ฉันก็เหมือนกันเลยมีโอกาสเจอกันนอกจากที่ทำงาน แรกๆหมอก็แค่ยิ้มให้ตามมารยาทตามประสาคนรู้จัก วันต่อๆมาหมอก็ทักถามบ้างว่ามาคนเดียวเหรอ กลับตอนไหน วิ่งได้กี่กิโลแล้ว ล่าสุดนี้คือชวนฉันไปซื้อน้ำปั่นที่ร้านด้วยกัน ทุกครั้งที่ฉันกับหมอคุยกันจะเป็นช่วงที่มาออกกำลังกายเจอกัน เวลาเจอกันในที่ทำงานจะไม่คุยกันเลยหมอตั้งใจทำงานมาก แต่ก็มีมองมาบ้าง เห้ออ เล่าถึงตอนนี้คือใจมันสั่นแบบไม่รู้ตัว ยอมรับว่าบางทีก็ดีใจที่หมอถาม ชวนคุย แต่มันก็ดีใจไม่เต็มที่เท่าไหร่ รู้สึกผิดยังไงไม่รู้ มันครึ่งๆกลางๆ ช่วงหลังๆมีเวลาว่างฉันไปหาแฟนบ่อยขึ้นแทบจะทุกอาทิตย์ จนเขาทักว่าช่วงนี้มาบ่อยจัง ถามแบบไม่ได้สงสัยอะไรในตัวฉันเลย มันยิ่งรู้สึกผิด ฉันตอนนี้รู้สึกดีที่ได้ระบายออกมาบ้าง คุยกับใครไม่ได้เลย ได้แต่หวังว่าสักวัน ฉันคงเลิกขอบหมอได้ เพราะสุดท้ายยังไงอนาคตฉันก็ต้องอยู่กับแฟน
เรามีแฟนคบกันมา10ปี แต่เราแอบชอบคนอื่น แล้วเหมือนคนนั้นจะชอบเราเหมือนกัน อยากหาทางออกให้ความรู้สึกตัวเองค่ะ
แฟนกับฉันทำงานคนละที่ เจอกันทีเดือนละครั้ง สองครั้ง แต่ก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ช่วงเรียนมหาลัยแล้ว เรียนมหาลัยก็เรียนคนละจังหวัด การที่เราไม่ค่อยได้เจอกันไม่ใช่ปัญหาความรักของเรา2คนเลย เราค่อนข้างเข้าใจกันในเรื่องนี้ เขาไม่เคยมีคนอื่น ฉันก็ไม่เคยมีคนอื่น จนฉันมาทำงานตอนนี้ก็ทำงานได้3ปีแล้ว ไม่เคยมองผู้ชายคนไหนเลย ถึงจะมีเข้ามาจีบบ้างก็บอกว่ามีแฟนแล้วตลอด จนได้เจอ'หมอ'(ใช้แทนเป็นนามสมมต ละกันนะคะ) อายุมากกว่าฉัน1ปี ฉันเริ่มชอบหมอเมื่อไหร่ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็ชอบไปแล้ว ชอบเวลาหมอทำงาน การพูดจา บุคลิก มันดีต่อความรู้สึกฉันหลายอย่าง แรกๆหมอไม่ได้มีท่าทีว่าชอบฉัน ดูไปเหมือนจะชอบใครไม่เป็นด้วยซ้ำ ดูเหมือนผู้ชายที่ทำแต่งาน หมอชอบออกกำลังกาย ฉันก็เหมือนกันเลยมีโอกาสเจอกันนอกจากที่ทำงาน แรกๆหมอก็แค่ยิ้มให้ตามมารยาทตามประสาคนรู้จัก วันต่อๆมาหมอก็ทักถามบ้างว่ามาคนเดียวเหรอ กลับตอนไหน วิ่งได้กี่กิโลแล้ว ล่าสุดนี้คือชวนฉันไปซื้อน้ำปั่นที่ร้านด้วยกัน ทุกครั้งที่ฉันกับหมอคุยกันจะเป็นช่วงที่มาออกกำลังกายเจอกัน เวลาเจอกันในที่ทำงานจะไม่คุยกันเลยหมอตั้งใจทำงานมาก แต่ก็มีมองมาบ้าง เห้ออ เล่าถึงตอนนี้คือใจมันสั่นแบบไม่รู้ตัว ยอมรับว่าบางทีก็ดีใจที่หมอถาม ชวนคุย แต่มันก็ดีใจไม่เต็มที่เท่าไหร่ รู้สึกผิดยังไงไม่รู้ มันครึ่งๆกลางๆ ช่วงหลังๆมีเวลาว่างฉันไปหาแฟนบ่อยขึ้นแทบจะทุกอาทิตย์ จนเขาทักว่าช่วงนี้มาบ่อยจัง ถามแบบไม่ได้สงสัยอะไรในตัวฉันเลย มันยิ่งรู้สึกผิด ฉันตอนนี้รู้สึกดีที่ได้ระบายออกมาบ้าง คุยกับใครไม่ได้เลย ได้แต่หวังว่าสักวัน ฉันคงเลิกขอบหมอได้ เพราะสุดท้ายยังไงอนาคตฉันก็ต้องอยู่กับแฟน