เเนะนำตัวก่อนนะครับ
ผมชื่อ โจ(นามสมมุติ) อายุ 20 ครับ เรียนอยู่ชั้น ปวส.2
ขอเกริ่นนิดนึงนะครับ
ปกติผมอยู่ที่วิทลัย จะมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงครับ ชื่อ บอย(นามสมมุติ) เรารู้จักกันมาตั้งเเต่ ป.6 เเล้วครับ ตอนมอต้นอยู่โรงเรียนเดียวกัน เเต่คนละห้องครับ ผมห้อง 1 เขาอยู่ห้อง 2 ถ้าได้เจอกันก็จะคุยกันเเล้วก็เเยกย้ายไป จุดที่ทำให้ผมรู้จักเเละคุยกันได้ก็คือเรื่องเกมครับ เกมทั่วๆไปในร้านเกม ซึ่งก็ไม่มีปัญหาอะไร
จนผมอยู่ ปวช.1 เขาเรียนที่เดียวกับผมครับ คราวนี้อยู่ห้องเดียวกัน ซึ่งผมก็สนิทกับเขาเเค่คนเดียว เพราะเราชอบหลายๆอย่างเหมือนกัน ผมเป็นคนมีเพื่อนน้อยครับ นับได้เลย 1 2 3 เอ้า หมดเเล้ว เพราะทุกคนในห้องผมนั้นมีความสนใจที่เเตกต่างกันเกินไป ซึ่งบางคนชอบเที่ยว บางคนชอบขับรถ บางคนชอบโดดเรียนไปทำนู้นทำนี่ ซึ่งผมก็เป็นเด็กเรียนคนนึง (อวยตัวเองนิดๆ) ก็เลยไม่สามารถเข้ากับเพื่อนได้ ก็เลยทำให้เพื่อนผมจริงๆมีเเค่บอยเท่านั้น คนอื่นก็คุยนะครับ เเต่เเบบว่าคุยเรื่องเรียนนิดๆหน่อยๆ ถามเรื่องงาน การบ้าน เเล้วก็จบครับ ไม่มีไรมาก เข้าเรื่องตรงนี้นิดนึง ผมรู้สึกเหมือนตัวเองจะชอบอยู่ตัวคนเดียวครับ คือมันก็โอเครเเหละเวลาอยู่วิทลัยยังไง 100% เราก็ต้องเจอหน้ากันต้องคุยกัน เเต่เวลาผมอยู่บ้าน ผมชอบอยู่คนเดียว เล่นเฟส เล่นเกม ดูการ์ตูนไปเรื่อย เเต่ไม่ได้หมายถึงว่าอยู่คนเดียวเเบบ คนเดียวจริงๆนะ มีพ่อเเม่น้องด้วย เเต่ไม่ชอบให้เพื่อนมาบ้าน มันดูเป็นการรบกวนชีวิตส่วนตัวมากเกินไป อย่างเช่นจะนอนกลางวัน เเต่ก็คงจะเป็นการเสียมารยาทเวลาเพื่อนมาบ้านเพื่อชวนเล่นเกมนู้นนี่นั่น เเต่ผมดันไปนอนใช่มั้ยละ หรือบางทีก็ชอบชวนดูหนังนู้นนี่นั่น ซึ่งผมก็ไม่ได้ชอบใครมาทำเเบบนั้น เพราะผมอยากจะทำอะไรก็ทำ อ้อเเล้วก็ผมกับบอยไม่ได้ทะเลาะอะไรกันนะครับ เเต่ผมรู้สึกว่า ผมควรอยู่ตัวคนเดียวมากกว่า ไม่เคยมีเเฟน เพื่อนน้อย ซึ่งบอกตรงๆผมก็ไม่ได้รู้สึกเเย่อะไรเลยนะ เเต่สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกเเย่คือการที่เพื่อนนั้นมารบกวนชีวิตผมมากเกินไป ปัญหาก็คือ เราไม่ได้ทะเลาะกัน ผมจึงไม่รู้จะบอกเขาเรื่องเเบบนี้ยังไง ผมเคยปฏิเสธเเบบอ้อมๆไปหลายครั้งเวลาเขาจะมาเที่ยวที่บ้าน เช่น วันนี้ที่บ้านเขาจัดงานเลี้ยงวันเกิดนะ น่าจะไม่เหมาะ ค่อยมาเที่ยววันหลัง หรือวันนี้ต้องไปช่วยงานที่บ้านวะ ประมาณนี้ ซึ่งก็คงใช้ได้ไม่นานหรอก ผมควรจะบอกกับเขายังไงดีครับ เพราะเขาก็เป็นเพื่อนที่ดีคนนึง เเต่ผมก็ไม่อยากให้เขาล้ำเส้นมากเกินไป
รู้สึกอึดอัดเวลาเพื่อนมาที่บ้าน
ผมชื่อ โจ(นามสมมุติ) อายุ 20 ครับ เรียนอยู่ชั้น ปวส.2
ขอเกริ่นนิดนึงนะครับ
ปกติผมอยู่ที่วิทลัย จะมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงครับ ชื่อ บอย(นามสมมุติ) เรารู้จักกันมาตั้งเเต่ ป.6 เเล้วครับ ตอนมอต้นอยู่โรงเรียนเดียวกัน เเต่คนละห้องครับ ผมห้อง 1 เขาอยู่ห้อง 2 ถ้าได้เจอกันก็จะคุยกันเเล้วก็เเยกย้ายไป จุดที่ทำให้ผมรู้จักเเละคุยกันได้ก็คือเรื่องเกมครับ เกมทั่วๆไปในร้านเกม ซึ่งก็ไม่มีปัญหาอะไร
จนผมอยู่ ปวช.1 เขาเรียนที่เดียวกับผมครับ คราวนี้อยู่ห้องเดียวกัน ซึ่งผมก็สนิทกับเขาเเค่คนเดียว เพราะเราชอบหลายๆอย่างเหมือนกัน ผมเป็นคนมีเพื่อนน้อยครับ นับได้เลย 1 2 3 เอ้า หมดเเล้ว เพราะทุกคนในห้องผมนั้นมีความสนใจที่เเตกต่างกันเกินไป ซึ่งบางคนชอบเที่ยว บางคนชอบขับรถ บางคนชอบโดดเรียนไปทำนู้นทำนี่ ซึ่งผมก็เป็นเด็กเรียนคนนึง (อวยตัวเองนิดๆ) ก็เลยไม่สามารถเข้ากับเพื่อนได้ ก็เลยทำให้เพื่อนผมจริงๆมีเเค่บอยเท่านั้น คนอื่นก็คุยนะครับ เเต่เเบบว่าคุยเรื่องเรียนนิดๆหน่อยๆ ถามเรื่องงาน การบ้าน เเล้วก็จบครับ ไม่มีไรมาก เข้าเรื่องตรงนี้นิดนึง ผมรู้สึกเหมือนตัวเองจะชอบอยู่ตัวคนเดียวครับ คือมันก็โอเครเเหละเวลาอยู่วิทลัยยังไง 100% เราก็ต้องเจอหน้ากันต้องคุยกัน เเต่เวลาผมอยู่บ้าน ผมชอบอยู่คนเดียว เล่นเฟส เล่นเกม ดูการ์ตูนไปเรื่อย เเต่ไม่ได้หมายถึงว่าอยู่คนเดียวเเบบ คนเดียวจริงๆนะ มีพ่อเเม่น้องด้วย เเต่ไม่ชอบให้เพื่อนมาบ้าน มันดูเป็นการรบกวนชีวิตส่วนตัวมากเกินไป อย่างเช่นจะนอนกลางวัน เเต่ก็คงจะเป็นการเสียมารยาทเวลาเพื่อนมาบ้านเพื่อชวนเล่นเกมนู้นนี่นั่น เเต่ผมดันไปนอนใช่มั้ยละ หรือบางทีก็ชอบชวนดูหนังนู้นนี่นั่น ซึ่งผมก็ไม่ได้ชอบใครมาทำเเบบนั้น เพราะผมอยากจะทำอะไรก็ทำ อ้อเเล้วก็ผมกับบอยไม่ได้ทะเลาะอะไรกันนะครับ เเต่ผมรู้สึกว่า ผมควรอยู่ตัวคนเดียวมากกว่า ไม่เคยมีเเฟน เพื่อนน้อย ซึ่งบอกตรงๆผมก็ไม่ได้รู้สึกเเย่อะไรเลยนะ เเต่สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกเเย่คือการที่เพื่อนนั้นมารบกวนชีวิตผมมากเกินไป ปัญหาก็คือ เราไม่ได้ทะเลาะกัน ผมจึงไม่รู้จะบอกเขาเรื่องเเบบนี้ยังไง ผมเคยปฏิเสธเเบบอ้อมๆไปหลายครั้งเวลาเขาจะมาเที่ยวที่บ้าน เช่น วันนี้ที่บ้านเขาจัดงานเลี้ยงวันเกิดนะ น่าจะไม่เหมาะ ค่อยมาเที่ยววันหลัง หรือวันนี้ต้องไปช่วยงานที่บ้านวะ ประมาณนี้ ซึ่งก็คงใช้ได้ไม่นานหรอก ผมควรจะบอกกับเขายังไงดีครับ เพราะเขาก็เป็นเพื่อนที่ดีคนนึง เเต่ผมก็ไม่อยากให้เขาล้ำเส้นมากเกินไป