จากตำรา มีความสงสัยว่า ทำไม สักกายทิฏฐิ กับ มานะ ไม่ถูกละไปพร้อมกัน

พระอริยะที่ละ สักกายทิฏฐิ ได้ แต่ยังละ มานะ ไม่ได้ แสดงว่า ก็ยัง มีตัวตน มีเรา มีเขา อยู่ ใช่หรือไม่ มันเกิดขึ้นได้อย่างไร 
หรือ การละสักกายทิฏฐิ นี้เป็นการละเป็น ช่วงเป็นขณะ ถ้าหลง ก็เกิดมีตัวตน มีมานะได้ ใช่หรือไม่ ขอความรู้