http://pantip.com/topic/39268730
มาต่อ กันนะค่ะ กับการเริ่มต้นเรียน Child care หรือ พัฒนาการเด็กค่ะ ตรงนี้เเละค่ะ ที่บอกว่าจุดเปลี่ยน คือ คุณครู สัญชาติ สิงคโปร์ เเต่เชื้อชาติ อินเดีย ค่ะ ดุมาก เเต่ใจดี ที่บอกว่าใจดีนะค่ะ คือ อย่างที่บอกในตอนเเรก เราไม่รู้เรื่องเลยอังกฤษ เเต่ก็ได้เรียนไปเรื่อยค่ะ จนได้ มาเรียน ครอสนี้ ซึ่ง ต้องขอบอกเลยค่ะ คุณครูดีมาก เเรกๆที่เรียนนะค่ะ 1 ย่อหน้านี่เราใช้เวลาเเปลเกือบ 30 นาที เลยค่ะ เปิด ดิก ทุกตัว ซึ่งตอนนั้น มี Talking Dict , Ipod touch กด ๆๆ เเละได้ ศัพท์มาเลย อิอิ เคยทันกันไหม เดียวนี้ มีมือถือ อันเดียว เเค่พิมทั้งประโยค ได้มาเลยจ้า
* นอกเรื่องอีกเเละ ส่วนสำคัญมันอยู่ตรงนี้ค่ะ assessment เเต่ละวันนั้น มันเเสนยากกก ค่ะ ทำส่งไป อาจารย์ตีกลับมาให้ทำใหม่เเบบนั้น หลายรอบมาก อ๋อ ลืมบอกไปตั้งเเต่มาเรียน Child care นะค่ะ ลอกไม่ได้ค่ะ เพื่อนๆไม่ให้ลอก
เพื่อนๆ เราเอง ดูชุดเรา
เพราะฉะนั้นทำไงค่ะ อ่านค่ะ อ่านเอง หาข้อมูลในเนต เเละมาเขียนคำตอบค่ะ เเต่นะ เจ้ากรรม สมัยก่อนไม่เคยคิดว่าจะยากเเบบนี้ เขียนไรไป อาจารย์อ่านไม่ออกค่ะ เเกรมม่าไม่ต้องถามหาค่ะ ไม่รู้ค่ะ เเต่อย่างที่บอก บ้าน AF คะ คืองี้ บ้านที่พักอยู่ มีกัน 5-6 คนค่ะ เจ้าบ้าน สมมุติ ชื่อพี่ หมี นะค่ะ เก่งมากใจดีสุด ซึ่งมีชื่อเสียงมาก นร คนไทยต่างรู้จัก พี่เขาจบเชฟ ที่ TAFE พี่เขาจะช่วยทำการบ้านให้ค่ะช่วยเเปลให้บ้าง มาถึงตรงนี้เเล้ว ลอกการบ้านไม่ได้
สิ่งที่ทำได้คือ อ่านค่ะ อ่าน เเละอ่าน จากที่เคยใช้เวลา 30 นาที 1 ย่อหน้า กลายเป็น 25 นาทีค่ะ 55 เเละ ก็มาถึงจุดที่ต้องไปฝึกงานค่ะ
ไปค่ะ ฝึกงานกันที่ รร อนุบาย หรือ Day care , Child care โอ้เเม่เจ้า มันคืออะไร พูด ภาษาปะกิต กันหมด ไม่ว่าจะผมดำ ผมทอง ผมขาว โอ้ย ๆๆๆ หนู ตัวเล็กเเบบนี้ 2 ขวบก็พูดอังกฤษเก่งกว่าเราอีก อะไรนี่ มึนค่ะ วันเเรก Carer ประจำห้อง ก็เรียกให้เราทำนี่นั้นทำกิจกรรม 55 ฟังไม่ออกค่ะ ได้เเต่ Yes Yes ถามไรมา ก็ Yes อย่างเดียว .. สุดท้าย ไม่ผ่านค่ะ ฝึกงานไม่ผ่าน . เเต่ชีวิตไม่ได้เเย่อย่างนั้นนะคะ อาจารย์ก็ให้ไปฝึกงานที่ใหม่ คราวนี้ ด้วยความกลัวว่า จะไม่ผ่าน ก็เต็มที่ค่ะ ภาษามือ จ้า อย่างที่บอก คนไทย มีชื่อเสียงเรื่อง รอยยิ้ม อ่อนโยน ไม่เเพ้ชาติใดในโลก เด็ก ๆ ค่ะ รัก พี่นุ้ยกันทั้งนั้น ไปไหน เดินตามยังกะลูก จะนอนต้องเรียกเราให้ลูบหัว ลูบหลัง นั่งฟังนิทานต้องนั่งตัก อิอิ ผ่านสิค่ะ รออะไร ฝึกงานผ่านค่ะ เเถมได้ทำงานด้วย เป็น On Call เเปลว่า ถ้าเขาขาดคนต้องการก็จะโทรหาเรา ถึงตอนนี้ เหมือนเดิมค่ะ วันไหนมี โทรให้ไปทำงานทำไงค่ะ โดดค่ะ ไปทำงานดีกว่า ก็ได้ตังเนอะ 150 เหรียญ ต่อวัน เเถมมีความสุขอีก เห็นรอยยิ้ม เด็กๆ เเต่อย่าคิดว่าง่ายนะ ตรงนี้ ต้องเข้าว่า เราเป็นคนไทย ที่โง่ ๆ คนเดียว เเต่ไปทำงานท่ามกลางฝรั่ง ต้องผ่านการดูถูกอยู่เเล้ว ใช้ให้ทำนี่นั้น ก็ต้องทำ เพราะว่า เขาเป็นหัวหน้าเนอะ เราเป็นเเค่ ตัวเสริม อย่า ฮือ เเต่นะ ถ้าจะนินทาเราก็ไม่เเคร์ เพราะว่าเรา ฟังไม่ออก อิอิ เเต่ เราก็จบมาจนได้นะ ขาดไป 4 วิชา เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไม่เคยครบ
ตอนนั้นรวมเเล้ว เราทำงานได้ เดือนละ 3500 เหรียญ ซึ่ง ตอนนั้น 5วัน จ-ศ ตอนเช้า 6 โมง - 8 โมงเย็น ต้องไปทำความสะอาด เรียนหนังสือ จัน - พฤหัส 9 - 4 โมงเย็นต้องไป เลิกเรียน เเล้ว ต้องรีบไปทำงาน ตอนที่ร้านอาหารไทย 4 โมงบ้าง 5 โมงบ้าง วันไหนลูกค้าเยอะพี่เขาจะโทรมาบอกให้รีบเข้าไปเตรียม อาหาร หรือขนมหวานที่ร้านหมด เราก็รีบไปทำ ศุกร์ - อาทิตย์ ไม่ต้องห่วง จ้า ยิ่งวันศุกร์นะ ทำงาน ตั้งเเต่ 6 โมงเช้า ถึง5 ทุ่ม เที่ยงคืนก้อมี อย่างน้อยๆ16-17 ชม คิดช่ายไหมมีวันหยุดไหม มีค่ะ วันอาทิตย์ หลัง 6 โมงเย็น ถึง ตี 5 วันจันทร์ค่ะ เพราะว่าต้องตื่น ตี5.30 เเต่ตัว ขึ้นรถไฟไปทำงาน เเละรีบกลับมาอาบน้ำเเละทำงานวนเเบบนี้ไป ค่ะ
องงาน ที่สุด นะค่ะ คือ บอกเลยใครคิดว่าจะไปทำอะไรที่ไม่ใช่คนไทยนะ เขาไม่มองว่า เราเป็นผู้หญิ่งนะ ฝรั่งเขามองว่า จ่ายตังให้ยู เเล้ว ก็ต้องทำงาน คือไปทำร้านพิซซ่า ให้หั่นหอมเเดง เกินมา จากท้องเเม่ หั่นหอมก้อเเค่ 1หัวน้ำตาไหลก็เลิกเเล้ว นี่ ต้องหันเป็นกิโล ทำไงได้ หั่นสิค่ะ หั่นไปร้องไห้ไป บางทีจานขาดเรียกเราไปยกจาน จากเครื่องล้างจาน จานใหญ่หรือไงอ่ะ ใหญ่อย่างกะละมังหนัก 1 กิโลได้มั้ง คือ ไว้สำหรับใส่พิซซ่า คิดดู ต้องใหญ่เเค่ไหน จะมา โอ้ยๆ ฉันผู้หญิงนะ ไม่ได้ค่ะ เราก็ต้องทำๆๆ เพราะว่าได้ ฝึกวิชามาจาก ปีเเรกเเล้วยกข้าวสาร จานหรอ ยกได้สิ อิอิสบาย ๆ เจ้านายก้อชอบมาก ให้พิซซ่ากลับบ้านมาทุกวัน ทำงานจนครบอาทิตย์ ทำไมมันไม่จ่ายตังสักที สรุป มันบอกให้พิซซ่า ยู มากินเเล้วนี่ เอิ่ม คุณ
โกงช่ายไหม คิดดู บางวันเลิกงานจากร้านญี่ปุ่น นั่งรถไป Fremantle บางวันเลิกเย็น ข้าวนี่ต้องนั่งกินตรงป้ายรถเมล์เลย วันไหนไปถึงไว ก้อนอนมันตรงเก้าอี้ในส่วนสาธารณะ นั้นเเละ ฝรั่งก็โกง เป็นนะ เจ้าเลห์ ก็มี
คือช่วงนี้ได้รู้จักคนไทยเยอะ หลังจากที่เลิกงาน พวกเราๆ นักเรียน ก็มีปาร์ตี้ กันทุกวัน พวกเพื่อนๆ น้องๆ พี่ ในบ้านพวกเราก็จะมารวมตัวกินข้าวกัน กินเบียร์กัน บ่นเรื่องสาระทุกข์สุขดิบ
ยิ่งมีตอนที่วันหนึ่ง น้องต้องเอาข้าวมากิน เเต่ถุงใส่ข้าวหมด เลยต้องใส่ถุงขยะสีดำ ๆ ใหญ่ มาเเทน มาถึงเปิดถุงเลยจ้า ตักข้าวจากถุงขยะกินกันอย่างเป็นเรื่องปกติ บางวันเราก็เก็บหนมปังจากข้างร้านใส่ถุงขยะ สีดำ มาให้กิน 555 คือที่เมืองนอกนั้น ถ้าหมดวันเขาจะทิ้งขยะ ไม่นำไปเเจก หรอกเเต่เขาก้อจะนำไปวางไว้ ไรงี้ มีอยู่วันหนึ่ง น้องที่ร้าน ถาม พี่เอาขนมปังไหม มีหลายไส้เลย เเละเอามาให้กิน เอาๆๆ เขาบอกร้านข้างๆ มันทิ้ง เราก็นึกไปว่า เขาคงเอามาเเจก เอาสิ เขาก็เราเดินไปเลย มาทำไมว่ะ เห้อ ถังขยะ พี่รอเเปปนะ เเละเขาก้อปีน ขึ้นไปในถัง หยิบถุงขนมปังมาให้เลือก อันไหนเอาก็เก็บไว้ ไม่เอาก็ทิ้งไป 5555 นี่ตรูมาจุดที่เก็บอาหารกินจากถังขยะเเล้วหรอนี่.เเล้วก็เอามาให้พี่ๆ น้องๆที่บ้านกิน เเถมพี่หมีก็ บอกว่า น้องนุ้ย พรุ่งนี้ เอาขนมปังจากถังขยะมาอีกนะ อร่อยดี เอารสชอคโกเเลตนะ พี่ชอบ เเต่ขอบอกเลย ทุกคนที่เก็บอาหารกินจากถังขยะในวันนั้น พี่หมี หรือนร คนไทยที่มาส่วนมาก มีตังทั้งนั้น เเหละ ยกเว้นเรา อิอิ น้องบางคน พ่อเป็น ฑูต ยังมาล้างจานเลย ไม่ต้องคิดมากนะ ว่าจะไม่ปลอดภัย เพราะว่า มันใส่ ถุงขยะอย่างดี ไม่รั่ว รับประกัน ได้ 55 เชื่อไหม คนเราที่มาเจอกันในชาตินี้ได้ เเสดงว่าชาติก่อนต้องเคยรู้จักกันมาก่อน * คิดเองนะ * คือ คุยไปคุยมา พี่เขาอยู่เเถวสะพานใหม่ บ้านเปิดโรงน้ำเเข็งในตลาด ซึงสมัยก่อนมีเจ้าเดียว ในตอนนั้น สะพานใหม่ เเละเด็กๆ ประถม พี่เขาเรียน รร ประเทือง เรา เรียน รร ระเบียบ ซึ่ง รร ติดกัน เล่าถึงพี่คนนี้ก่อน พี่เขาเป็นคนที่เกิดมา มีพรสวรรค์ในการทำอาหารมาก ทำอะไรก็อร่อย ยิ่งขนมจีน นี่ยิ่งอร่อย บอกได้คำเดียวอร่อยที่สุดในโลกเป็นเเบบนี้นี่เอง. มาเข้าเรื่องต่อ อย่างที่บอกนะว่า ต้องทำงานด้วยเรียนด้วย ชอปด้วย
# บางวันเราก็อยากทำเป็นเจ้านายบ้าง ไม่ต้องทำงานให้ใคร 5555 ไปขายของตลาดนัด ออส ก็มีตลาดนัดนะ ไม่ใช่ไม่มี
นอกจากเป็น เชฟ ประจำบ้าน บางวันเราก็กลายเป็นช่างตัดผม
เรื่องเรียน เรื่องงาน ไหนจะเรื่องส่วนตัวอีก เช้าต้องตื่นมาเตรียมห่อข้าวไป รร อีกต้องหอบไปกินนะ เวลาไปเรียน น้ำนี่ใส่กระติกไปจ้า เพราะว่า ร้านอาหารหายาก เเพงก้อเเพง งานก็หนักใจอย่างมากเเม่เจ้าของร้าน เขาเครียดมาก กลัวทุกคนเอาเปรียบ ลูกเขา พวกเรานะ เด็กไทยไปนั้นปกติทำออฟฟิส บางทีจบใหม่ เนอะ เกิดมา ยังไม่เคย หั่นใบมะกรูด เท่าเส้นผมเลย พริกต้องซอยๆ เท่าไหม จริงๆๆ นะ จะให้หั่นไวๆ ก็นะ ประสบการณ์ไรก็ไม่มีเนอะ ทำไปบางทีมีดบาดเลือดสาดกันไป ก็มี เจ๊เเกก็ นะ ด่า จ้า ตั้งเเต่ 4 โมง ถึง 5 ทุ่มก็มี บางทีก็ด่า นี่นั้น เหมือนเราไป ทำไรผิดเเต่ชาติบางก่อนเลย เเละมาเจอกันชาตินี้ต้องตายๆๆๆๆ เเต่ก็นะ ทุกคนก็ได้เเต่เงียบ ทนไปจ้า เพราะไร เงินไง ค่า เทอม ค่าบ้านไหนจะมือทำงานอย่างกะลิง มีเพื่อนคนหนึ่งบอกว่า ถ้ามี10 มือก็ทำให้เเบบที่ต้องการไม่ได้หรอก เจ๊แก ด่าชิป .. เเละก็ได้เลื่อนมาเป็นเด็กเสริฟ ที่อาหาร ที่เเปลว่า กล้วยไม้ นะ ฮ่าาเก่งเเล้วไง ฟังออกเเล้ว เหมือนสบายเนอะ เเค่ รับ ออเดอร์ ส่งอาหารเก็บตัง อย่านะ เสริฟทีต้อง 3 จาน มือซ้ายนี่ยกอาหาร 2 จานจ้า หนัก ร้อนเเค่ไหน ถามใจดู เหมือนที่เคยบอกเเขนเคยเข้าเฝือก 555 เเต่ทำมาเเล้วยิ่งตอนเรียนนะ อาจารย์ให้ถือ ถาดเเก้วน้ำ ด้วยมือเดียว มีเเก้วเกือบ 10 ใบต้องทำให้ได้ บอกเเล้ว ฝรั่งเขาไม่สน คุณเป็นใคร เเขนเล็กใหญ่ไม่สำคัญ ร้านนี้ขึ้นชื่อจ่ายดีเเต่ โหดนะติดกล้องดูพนักงานด้วย ต้องเร็วๆๆ เเบบ ต้องทำไรหลายอย่างเวลาเดียวกันได้ ล้างจาน ทำเเกง ทอดของ ออกอาหาร ในเวลาเดียวกันให้ได้
**# นอกเรื่องเเปป ก่อนไปออส เราเคยไปเรียนระยะสั้นที่ญี่ปุ่น มา ทำงานร้านไทย ในญี่ปุ่นนี่โหดกว่าอีกห้ามเดินตัวเปล่า เก็บจานอาหาร อย่าเกิน 2 ครั้งต้องให้หมดโต๊ะ เลิกงาน 4 ทุ่ม ถึงบ้าน เกือบตี1 เพราะว่า รถไฟเต็ม เเทบทุกเทียว เเถมต้องเดินกลับบ้านอีก น้ำตาเเทบไหล เหนื่อย จริง ๆๆๆ
เเต่ก็มีร้านหนึ่งที่โครตดีเลย เจ้าของ ใจดี เมตตา น่ารัก ไปถึงกินข้าวได้ด้วย เลิกงานห่อข้าวให้มากินไป รร วันรุ่่งขึ้นด้วย อยากกินไรก็ให้กินเเต่ก็นะ เจอพวกขาใหญ่ เเบบ ทำงานมานาน พวกนั้นก็ เเบบว่า พูดจา ภาษามนุษย์ไม่เป็น พูดไรก็ใส่อารมณ์ เบ่ง อวด ขี้ใช้ สารพัด เเต่ก็ไม่อยากมีเรื่อง ก็ทนๆ เฉยๆไป เพราะว่าพวกนี้ น่าสงสาร สงสัยมีปมในใจ ไม่มีใครรัก
ต่อภาค 3 ที่นี่ นะค่ะ
https://pantip.com/topic/39275501
ครั้งหนึ่งฉันเคยไปนอก ใครว่าสบาย *ตอน 2
มาต่อ กันนะค่ะ กับการเริ่มต้นเรียน Child care หรือ พัฒนาการเด็กค่ะ ตรงนี้เเละค่ะ ที่บอกว่าจุดเปลี่ยน คือ คุณครู สัญชาติ สิงคโปร์ เเต่เชื้อชาติ อินเดีย ค่ะ ดุมาก เเต่ใจดี ที่บอกว่าใจดีนะค่ะ คือ อย่างที่บอกในตอนเเรก เราไม่รู้เรื่องเลยอังกฤษ เเต่ก็ได้เรียนไปเรื่อยค่ะ จนได้ มาเรียน ครอสนี้ ซึ่ง ต้องขอบอกเลยค่ะ คุณครูดีมาก เเรกๆที่เรียนนะค่ะ 1 ย่อหน้านี่เราใช้เวลาเเปลเกือบ 30 นาที เลยค่ะ เปิด ดิก ทุกตัว ซึ่งตอนนั้น มี Talking Dict , Ipod touch กด ๆๆ เเละได้ ศัพท์มาเลย อิอิ เคยทันกันไหม เดียวนี้ มีมือถือ อันเดียว เเค่พิมทั้งประโยค ได้มาเลยจ้า * นอกเรื่องอีกเเละ ส่วนสำคัญมันอยู่ตรงนี้ค่ะ assessment เเต่ละวันนั้น มันเเสนยากกก ค่ะ ทำส่งไป อาจารย์ตีกลับมาให้ทำใหม่เเบบนั้น หลายรอบมาก อ๋อ ลืมบอกไปตั้งเเต่มาเรียน Child care นะค่ะ ลอกไม่ได้ค่ะ เพื่อนๆไม่ให้ลอก
เพื่อนๆ เราเอง ดูชุดเรา
เพราะฉะนั้นทำไงค่ะ อ่านค่ะ อ่านเอง หาข้อมูลในเนต เเละมาเขียนคำตอบค่ะ เเต่นะ เจ้ากรรม สมัยก่อนไม่เคยคิดว่าจะยากเเบบนี้ เขียนไรไป อาจารย์อ่านไม่ออกค่ะ เเกรมม่าไม่ต้องถามหาค่ะ ไม่รู้ค่ะ เเต่อย่างที่บอก บ้าน AF คะ คืองี้ บ้านที่พักอยู่ มีกัน 5-6 คนค่ะ เจ้าบ้าน สมมุติ ชื่อพี่ หมี นะค่ะ เก่งมากใจดีสุด ซึ่งมีชื่อเสียงมาก นร คนไทยต่างรู้จัก พี่เขาจบเชฟ ที่ TAFE พี่เขาจะช่วยทำการบ้านให้ค่ะช่วยเเปลให้บ้าง มาถึงตรงนี้เเล้ว ลอกการบ้านไม่ได้ สิ่งที่ทำได้คือ อ่านค่ะ อ่าน เเละอ่าน จากที่เคยใช้เวลา 30 นาที 1 ย่อหน้า กลายเป็น 25 นาทีค่ะ 55 เเละ ก็มาถึงจุดที่ต้องไปฝึกงานค่ะ
ไปค่ะ ฝึกงานกันที่ รร อนุบาย หรือ Day care , Child care โอ้เเม่เจ้า มันคืออะไร พูด ภาษาปะกิต กันหมด ไม่ว่าจะผมดำ ผมทอง ผมขาว โอ้ย ๆๆๆ หนู ตัวเล็กเเบบนี้ 2 ขวบก็พูดอังกฤษเก่งกว่าเราอีก อะไรนี่ มึนค่ะ วันเเรก Carer ประจำห้อง ก็เรียกให้เราทำนี่นั้นทำกิจกรรม 55 ฟังไม่ออกค่ะ ได้เเต่ Yes Yes ถามไรมา ก็ Yes อย่างเดียว .. สุดท้าย ไม่ผ่านค่ะ ฝึกงานไม่ผ่าน . เเต่ชีวิตไม่ได้เเย่อย่างนั้นนะคะ อาจารย์ก็ให้ไปฝึกงานที่ใหม่ คราวนี้ ด้วยความกลัวว่า จะไม่ผ่าน ก็เต็มที่ค่ะ ภาษามือ จ้า อย่างที่บอก คนไทย มีชื่อเสียงเรื่อง รอยยิ้ม อ่อนโยน ไม่เเพ้ชาติใดในโลก เด็ก ๆ ค่ะ รัก พี่นุ้ยกันทั้งนั้น ไปไหน เดินตามยังกะลูก จะนอนต้องเรียกเราให้ลูบหัว ลูบหลัง นั่งฟังนิทานต้องนั่งตัก อิอิ ผ่านสิค่ะ รออะไร ฝึกงานผ่านค่ะ เเถมได้ทำงานด้วย เป็น On Call เเปลว่า ถ้าเขาขาดคนต้องการก็จะโทรหาเรา ถึงตอนนี้ เหมือนเดิมค่ะ วันไหนมี โทรให้ไปทำงานทำไงค่ะ โดดค่ะ ไปทำงานดีกว่า ก็ได้ตังเนอะ 150 เหรียญ ต่อวัน เเถมมีความสุขอีก เห็นรอยยิ้ม เด็กๆ เเต่อย่าคิดว่าง่ายนะ ตรงนี้ ต้องเข้าว่า เราเป็นคนไทย ที่โง่ ๆ คนเดียว เเต่ไปทำงานท่ามกลางฝรั่ง ต้องผ่านการดูถูกอยู่เเล้ว ใช้ให้ทำนี่นั้น ก็ต้องทำ เพราะว่า เขาเป็นหัวหน้าเนอะ เราเป็นเเค่ ตัวเสริม อย่า ฮือ เเต่นะ ถ้าจะนินทาเราก็ไม่เเคร์ เพราะว่าเรา ฟังไม่ออก อิอิ เเต่ เราก็จบมาจนได้นะ ขาดไป 4 วิชา เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไม่เคยครบ
ตอนนั้นรวมเเล้ว เราทำงานได้ เดือนละ 3500 เหรียญ ซึ่ง ตอนนั้น 5วัน จ-ศ ตอนเช้า 6 โมง - 8 โมงเย็น ต้องไปทำความสะอาด เรียนหนังสือ จัน - พฤหัส 9 - 4 โมงเย็นต้องไป เลิกเรียน เเล้ว ต้องรีบไปทำงาน ตอนที่ร้านอาหารไทย 4 โมงบ้าง 5 โมงบ้าง วันไหนลูกค้าเยอะพี่เขาจะโทรมาบอกให้รีบเข้าไปเตรียม อาหาร หรือขนมหวานที่ร้านหมด เราก็รีบไปทำ ศุกร์ - อาทิตย์ ไม่ต้องห่วง จ้า ยิ่งวันศุกร์นะ ทำงาน ตั้งเเต่ 6 โมงเช้า ถึง5 ทุ่ม เที่ยงคืนก้อมี อย่างน้อยๆ16-17 ชม คิดช่ายไหมมีวันหยุดไหม มีค่ะ วันอาทิตย์ หลัง 6 โมงเย็น ถึง ตี 5 วันจันทร์ค่ะ เพราะว่าต้องตื่น ตี5.30 เเต่ตัว ขึ้นรถไฟไปทำงาน เเละรีบกลับมาอาบน้ำเเละทำงานวนเเบบนี้ไป ค่ะ
องงาน ที่สุด นะค่ะ คือ บอกเลยใครคิดว่าจะไปทำอะไรที่ไม่ใช่คนไทยนะ เขาไม่มองว่า เราเป็นผู้หญิ่งนะ ฝรั่งเขามองว่า จ่ายตังให้ยู เเล้ว ก็ต้องทำงาน คือไปทำร้านพิซซ่า ให้หั่นหอมเเดง เกินมา จากท้องเเม่ หั่นหอมก้อเเค่ 1หัวน้ำตาไหลก็เลิกเเล้ว นี่ ต้องหันเป็นกิโล ทำไงได้ หั่นสิค่ะ หั่นไปร้องไห้ไป บางทีจานขาดเรียกเราไปยกจาน จากเครื่องล้างจาน จานใหญ่หรือไงอ่ะ ใหญ่อย่างกะละมังหนัก 1 กิโลได้มั้ง คือ ไว้สำหรับใส่พิซซ่า คิดดู ต้องใหญ่เเค่ไหน จะมา โอ้ยๆ ฉันผู้หญิงนะ ไม่ได้ค่ะ เราก็ต้องทำๆๆ เพราะว่าได้ ฝึกวิชามาจาก ปีเเรกเเล้วยกข้าวสาร จานหรอ ยกได้สิ อิอิสบาย ๆ เจ้านายก้อชอบมาก ให้พิซซ่ากลับบ้านมาทุกวัน ทำงานจนครบอาทิตย์ ทำไมมันไม่จ่ายตังสักที สรุป มันบอกให้พิซซ่า ยู มากินเเล้วนี่ เอิ่ม คุณ
คือช่วงนี้ได้รู้จักคนไทยเยอะ หลังจากที่เลิกงาน พวกเราๆ นักเรียน ก็มีปาร์ตี้ กันทุกวัน พวกเพื่อนๆ น้องๆ พี่ ในบ้านพวกเราก็จะมารวมตัวกินข้าวกัน กินเบียร์กัน บ่นเรื่องสาระทุกข์สุขดิบ ยิ่งมีตอนที่วันหนึ่ง น้องต้องเอาข้าวมากิน เเต่ถุงใส่ข้าวหมด เลยต้องใส่ถุงขยะสีดำ ๆ ใหญ่ มาเเทน มาถึงเปิดถุงเลยจ้า ตักข้าวจากถุงขยะกินกันอย่างเป็นเรื่องปกติ บางวันเราก็เก็บหนมปังจากข้างร้านใส่ถุงขยะ สีดำ มาให้กิน 555 คือที่เมืองนอกนั้น ถ้าหมดวันเขาจะทิ้งขยะ ไม่นำไปเเจก หรอกเเต่เขาก้อจะนำไปวางไว้ ไรงี้ มีอยู่วันหนึ่ง น้องที่ร้าน ถาม พี่เอาขนมปังไหม มีหลายไส้เลย เเละเอามาให้กิน เอาๆๆ เขาบอกร้านข้างๆ มันทิ้ง เราก็นึกไปว่า เขาคงเอามาเเจก เอาสิ เขาก็เราเดินไปเลย มาทำไมว่ะ เห้อ ถังขยะ พี่รอเเปปนะ เเละเขาก้อปีน ขึ้นไปในถัง หยิบถุงขนมปังมาให้เลือก อันไหนเอาก็เก็บไว้ ไม่เอาก็ทิ้งไป 5555 นี่ตรูมาจุดที่เก็บอาหารกินจากถังขยะเเล้วหรอนี่.เเล้วก็เอามาให้พี่ๆ น้องๆที่บ้านกิน เเถมพี่หมีก็ บอกว่า น้องนุ้ย พรุ่งนี้ เอาขนมปังจากถังขยะมาอีกนะ อร่อยดี เอารสชอคโกเเลตนะ พี่ชอบ เเต่ขอบอกเลย ทุกคนที่เก็บอาหารกินจากถังขยะในวันนั้น พี่หมี หรือนร คนไทยที่มาส่วนมาก มีตังทั้งนั้น เเหละ ยกเว้นเรา อิอิ น้องบางคน พ่อเป็น ฑูต ยังมาล้างจานเลย ไม่ต้องคิดมากนะ ว่าจะไม่ปลอดภัย เพราะว่า มันใส่ ถุงขยะอย่างดี ไม่รั่ว รับประกัน ได้ 55 เชื่อไหม คนเราที่มาเจอกันในชาตินี้ได้ เเสดงว่าชาติก่อนต้องเคยรู้จักกันมาก่อน * คิดเองนะ * คือ คุยไปคุยมา พี่เขาอยู่เเถวสะพานใหม่ บ้านเปิดโรงน้ำเเข็งในตลาด ซึงสมัยก่อนมีเจ้าเดียว ในตอนนั้น สะพานใหม่ เเละเด็กๆ ประถม พี่เขาเรียน รร ประเทือง เรา เรียน รร ระเบียบ ซึ่ง รร ติดกัน เล่าถึงพี่คนนี้ก่อน พี่เขาเป็นคนที่เกิดมา มีพรสวรรค์ในการทำอาหารมาก ทำอะไรก็อร่อย ยิ่งขนมจีน นี่ยิ่งอร่อย บอกได้คำเดียวอร่อยที่สุดในโลกเป็นเเบบนี้นี่เอง. มาเข้าเรื่องต่อ อย่างที่บอกนะว่า ต้องทำงานด้วยเรียนด้วย ชอปด้วย
# บางวันเราก็อยากทำเป็นเจ้านายบ้าง ไม่ต้องทำงานให้ใคร 5555 ไปขายของตลาดนัด ออส ก็มีตลาดนัดนะ ไม่ใช่ไม่มี
นอกจากเป็น เชฟ ประจำบ้าน บางวันเราก็กลายเป็นช่างตัดผม
เรื่องเรียน เรื่องงาน ไหนจะเรื่องส่วนตัวอีก เช้าต้องตื่นมาเตรียมห่อข้าวไป รร อีกต้องหอบไปกินนะ เวลาไปเรียน น้ำนี่ใส่กระติกไปจ้า เพราะว่า ร้านอาหารหายาก เเพงก้อเเพง งานก็หนักใจอย่างมากเเม่เจ้าของร้าน เขาเครียดมาก กลัวทุกคนเอาเปรียบ ลูกเขา พวกเรานะ เด็กไทยไปนั้นปกติทำออฟฟิส บางทีจบใหม่ เนอะ เกิดมา ยังไม่เคย หั่นใบมะกรูด เท่าเส้นผมเลย พริกต้องซอยๆ เท่าไหม จริงๆๆ นะ จะให้หั่นไวๆ ก็นะ ประสบการณ์ไรก็ไม่มีเนอะ ทำไปบางทีมีดบาดเลือดสาดกันไป ก็มี เจ๊เเกก็ นะ ด่า จ้า ตั้งเเต่ 4 โมง ถึง 5 ทุ่มก็มี บางทีก็ด่า นี่นั้น เหมือนเราไป ทำไรผิดเเต่ชาติบางก่อนเลย เเละมาเจอกันชาตินี้ต้องตายๆๆๆๆ เเต่ก็นะ ทุกคนก็ได้เเต่เงียบ ทนไปจ้า เพราะไร เงินไง ค่า เทอม ค่าบ้านไหนจะมือทำงานอย่างกะลิง มีเพื่อนคนหนึ่งบอกว่า ถ้ามี10 มือก็ทำให้เเบบที่ต้องการไม่ได้หรอก เจ๊แก ด่าชิป .. เเละก็ได้เลื่อนมาเป็นเด็กเสริฟ ที่อาหาร ที่เเปลว่า กล้วยไม้ นะ ฮ่าาเก่งเเล้วไง ฟังออกเเล้ว เหมือนสบายเนอะ เเค่ รับ ออเดอร์ ส่งอาหารเก็บตัง อย่านะ เสริฟทีต้อง 3 จาน มือซ้ายนี่ยกอาหาร 2 จานจ้า หนัก ร้อนเเค่ไหน ถามใจดู เหมือนที่เคยบอกเเขนเคยเข้าเฝือก 555 เเต่ทำมาเเล้วยิ่งตอนเรียนนะ อาจารย์ให้ถือ ถาดเเก้วน้ำ ด้วยมือเดียว มีเเก้วเกือบ 10 ใบต้องทำให้ได้ บอกเเล้ว ฝรั่งเขาไม่สน คุณเป็นใคร เเขนเล็กใหญ่ไม่สำคัญ ร้านนี้ขึ้นชื่อจ่ายดีเเต่ โหดนะติดกล้องดูพนักงานด้วย ต้องเร็วๆๆ เเบบ ต้องทำไรหลายอย่างเวลาเดียวกันได้ ล้างจาน ทำเเกง ทอดของ ออกอาหาร ในเวลาเดียวกันให้ได้
**# นอกเรื่องเเปป ก่อนไปออส เราเคยไปเรียนระยะสั้นที่ญี่ปุ่น มา ทำงานร้านไทย ในญี่ปุ่นนี่โหดกว่าอีกห้ามเดินตัวเปล่า เก็บจานอาหาร อย่าเกิน 2 ครั้งต้องให้หมดโต๊ะ เลิกงาน 4 ทุ่ม ถึงบ้าน เกือบตี1 เพราะว่า รถไฟเต็ม เเทบทุกเทียว เเถมต้องเดินกลับบ้านอีก น้ำตาเเทบไหล เหนื่อย จริง ๆๆๆ
เเต่ก็มีร้านหนึ่งที่โครตดีเลย เจ้าของ ใจดี เมตตา น่ารัก ไปถึงกินข้าวได้ด้วย เลิกงานห่อข้าวให้มากินไป รร วันรุ่่งขึ้นด้วย อยากกินไรก็ให้กินเเต่ก็นะ เจอพวกขาใหญ่ เเบบ ทำงานมานาน พวกนั้นก็ เเบบว่า พูดจา ภาษามนุษย์ไม่เป็น พูดไรก็ใส่อารมณ์ เบ่ง อวด ขี้ใช้ สารพัด เเต่ก็ไม่อยากมีเรื่อง ก็ทนๆ เฉยๆไป เพราะว่าพวกนี้ น่าสงสาร สงสัยมีปมในใจ ไม่มีใครรัก
ต่อภาค 3 ที่นี่ นะค่ะ https://pantip.com/topic/39275501