คือตอนนี้ใช้ชีวิตในกลุ่มเพื่อนไม่ค่อยสะดวกเลยค่ะ คือไม่ใช่ว่าไม่สบายใจหรือมีปัญหานะคะ แค่ไม่สะดวกในบางเหตุการณ์ปัญหาของเราคือ เป็นคนที่ไม่ค่อยอินกับอะไรเลย ที่อยู่ในกลุ่มเพื่อนที่อินกับทุกอย่างไปหมดจริงๆ คือแค่อยากรู้ว่ามีคนเป็นเหมือนเราไหมหรือเราผิดปกติ คือก็ไม่ทุกเรื่องนะคะ แต่ก็หลายเหตุการ์ที่ทำให้เรา งงๆ ในความที่ว่า ผิดมั้ยที่เราไม่อิน5555 ก่อนจะยกตัวอย่างประกอบต้องขอเกริ่นว่า กลุ่มเพื่อนนี้ถ้าตัดเรื่องอินไม่อินออกไปคือ ดีมาก รักเราแคร์เราทุกอย่าง ช่วยเหลือเราในทุกๆเรื่อง คือดีค่ะ แต่ถ้าพูดถึงเรื่องความอินกับสิ่งต่างๆแล้วบางครั้งก็รู้สึกแตกแยกค่ะ คือสมมุติว่า เดินไปเจอตะขาบแบบนี้ เราไม่ชอบเราก็ไม่ไปใกล้เดินผ่านไป แต่เพื่อนค่ะวี้ดว้ายอันนี้ไม่ผิดแต่วี้ดว้ายละแบบเห้ยแก มันน่ากลัวอ่ะ ไม่ชอบเลยนั่นนี่ ละก็ยังอยู่ตรงนั้น ถ่ายสตอรี่ อี๋น่ากลัวอ่ะ เดินเข้าไปดูใกล้ๆมันตายรึป่าว มันจะรอดไหม จะมีคนเหยียบมันมั้ย แต่ก็บอกกลัวขนลุก ละจะไปใกล้มันทำไม นี่คือสิ่งที่เราคิด
หลายรอบเลยที่เราเดินไปเจอน้องหมาจรจัด เราชอบหมาแต่เราไม่อินเท่าไหร่เราก็ น่ารักดี แล้วก็จะเดินไป แต่เพื่อนเรา เกือบทั้งแก๊ง คือเข้าไปกอด ถ่ายรูปกับมัน ไปหาซื้อหมูปิ้ง อาหารมาให้มัน(อันนี้เห็นด้วย มันดูท่าจะหิว) เพื่อนเล่นกับหมาจรจัดตัวนั้นประมาณ 20นาที จริงๆ ซึ่งกลางซอยร้อนมาก ละลองคิดภาพ เรายืนมองเพื่อนทั้งแก๊งเล่นหมาแบบนั้น 20 นาทีแม้จะใกล้เวลาเรียน และนี่ก็เตือนคนเดียวว่าจะเรียนละนะ เพื่อนก็ยังจะ อู้ยน้อง เหงามั้ยคะ อิ่มมั้ย นั่นนี่ รีบไปไหนขอเล่นกับน้องก่อน ซึ่งเราก็ เอ้อะ ละเดินไปเรียน สิ่งที่คิดคือ มันขนาดนั้นเลยหรอวะ
เรื่องความรักนี่หนักสุดเลย คือไม่ใช่เราไม่เคยมีแฟนไม่เคยมีความรักเลยไม่เข้าใจนะ สมมุติว่าเรามีคนคุย เพื่อนก็เม้ามอยเห้ยถึงไหนละ ไปกินข้าว ไปห้องกันมาหรอ เวลาเรียกกันใช้แทนตัวเองว่าอะไร อ่ะสมมุติตอบว่า เรียกว่าไอ่ตุ้ย ไรงี้มันก็จะกรี้ด ไอ่ตุ้ย ว้ายแกหวานอ่ะ เขาน่ารักแน่เลย ซึ่งหน้าของเราคือ เเค่เรียกแทนว่าไอ่ตุ้ยเนี่ยนะ หรือแบบคนนั้นคนนี้เป็นแฟนกัน เห้ยเขาได้กันยังวะ ว่าผญสวยมะ นั่นนี่ เราคิดเลยว่า มันก็เรื่องของเขามั้ย ไม่อินด้วยจิงๆ
ถ้าเราจะทำบุญงี้ เราจะค่อนข้างดู อย่างใส่ซอง หรือบริจากอะไรอย่างงี้เราจะดูว่าการที่เราทำบุญไป ไปถึงคนที่เดือดร้อนจริงๆไหม หรือช่วยแก้ปัญหาจริงๆมั้ย อาจจะดูเห็นแก่ตัวแต่ก็นั่นแหละค่ะ แต่เพื่อนเรานี่บุญน่าจะเยอะกันถ้วนหน้าค่ะ ให้เงิน ให้ของกันง่ายสุดๆ แต่มันก็เป็นสิทธิเชาค่ะละก็เป็นเรื่องที่ดี แต่ที่มองบนเลยคือ สมมุติว่า เพื่อนคนนี้ไปใส่เงินให้ขอทานมา เวลาเดินกลับมาเพื่อนในกลุ่มก็จะเป็นแกเป็นคนดีจังเลย ละพูดแบบนี้ทั้งกลุ่มพูดกันคนละที2ที ตัดกลับมาที่หน้าเรา คือหน้ามันออกว่า WTF ไรงี้ หรือบางครั้ง เเค่คนพิการที่นั่งรถเข็น แต่เขาไม่ได้น่าสงสารนะคะ เขาพิการแต่นั่งรถเข็นเรียนมหาลัย หัวเราะเล่นกับเพื่อนคนอื่นๆของเขา ผ่านเราไปเราก็คิดดีจัง ถึงเขาจะพิการแต่เขาก็เรียนหนังสือและมีความสุขได้ (คิดแบบนี้จริงๆค่ะถ้าโลกสวยขออภัย) แต่เพื่อนเราแบบคุยกัน น่าสงสารจังอ่ะแก เขาพิการแบบนั้นน่าสงสารมากๆเลย คือแบบ โอ้ย รู้สึกแตกแยกมาก มีฉันคนเดียวรึป่าวที่คิดแบบนี้ แต่ไม่ได้พูดออกมานะคะ เก็บไว้ตลอด
ถ้าเล่างงขอโทษด้วยค่ะ แต่สรุปคือมันผิดมั้ยคะ ที่ไม่รู้สึกมีอารมณ์ร่วมกับเพื่อนเลย คือไม่อินจริงๆ เคยลองแกล้งอินละค่ะ แต่มันอายตัวเองมากๆเพราะรู้สึกเลยว่า
จังวะเรา แล้วเราก็ไม่ได้สนุกกับบางเรื่องที่เพื่อนพูดกันจริงๆ
มีใครเป็นคนไม่ค่อยอินเหมือนเราบ้างมั้ยคะ แค่อยากรู้ว่ามันแปลกมั้ย
ปล.เวลาเพื่อนเห็นหน้าเรา ละถามว่า แกไม่สงสารเขาหรอ มันขัดใจมากค่ะ คือสงสารแต่ไม่ขนาดนั้น อ่ะแกรรร ก็สงสารแบบไม่กรีดร้องแบบพวกแกไม่ได้หรอ
มีใครเป็นมั้ย ไม่ค่อยอินกับอะไรเลย
หลายรอบเลยที่เราเดินไปเจอน้องหมาจรจัด เราชอบหมาแต่เราไม่อินเท่าไหร่เราก็ น่ารักดี แล้วก็จะเดินไป แต่เพื่อนเรา เกือบทั้งแก๊ง คือเข้าไปกอด ถ่ายรูปกับมัน ไปหาซื้อหมูปิ้ง อาหารมาให้มัน(อันนี้เห็นด้วย มันดูท่าจะหิว) เพื่อนเล่นกับหมาจรจัดตัวนั้นประมาณ 20นาที จริงๆ ซึ่งกลางซอยร้อนมาก ละลองคิดภาพ เรายืนมองเพื่อนทั้งแก๊งเล่นหมาแบบนั้น 20 นาทีแม้จะใกล้เวลาเรียน และนี่ก็เตือนคนเดียวว่าจะเรียนละนะ เพื่อนก็ยังจะ อู้ยน้อง เหงามั้ยคะ อิ่มมั้ย นั่นนี่ รีบไปไหนขอเล่นกับน้องก่อน ซึ่งเราก็ เอ้อะ ละเดินไปเรียน สิ่งที่คิดคือ มันขนาดนั้นเลยหรอวะ
เรื่องความรักนี่หนักสุดเลย คือไม่ใช่เราไม่เคยมีแฟนไม่เคยมีความรักเลยไม่เข้าใจนะ สมมุติว่าเรามีคนคุย เพื่อนก็เม้ามอยเห้ยถึงไหนละ ไปกินข้าว ไปห้องกันมาหรอ เวลาเรียกกันใช้แทนตัวเองว่าอะไร อ่ะสมมุติตอบว่า เรียกว่าไอ่ตุ้ย ไรงี้มันก็จะกรี้ด ไอ่ตุ้ย ว้ายแกหวานอ่ะ เขาน่ารักแน่เลย ซึ่งหน้าของเราคือ เเค่เรียกแทนว่าไอ่ตุ้ยเนี่ยนะ หรือแบบคนนั้นคนนี้เป็นแฟนกัน เห้ยเขาได้กันยังวะ ว่าผญสวยมะ นั่นนี่ เราคิดเลยว่า มันก็เรื่องของเขามั้ย ไม่อินด้วยจิงๆ
ถ้าเราจะทำบุญงี้ เราจะค่อนข้างดู อย่างใส่ซอง หรือบริจากอะไรอย่างงี้เราจะดูว่าการที่เราทำบุญไป ไปถึงคนที่เดือดร้อนจริงๆไหม หรือช่วยแก้ปัญหาจริงๆมั้ย อาจจะดูเห็นแก่ตัวแต่ก็นั่นแหละค่ะ แต่เพื่อนเรานี่บุญน่าจะเยอะกันถ้วนหน้าค่ะ ให้เงิน ให้ของกันง่ายสุดๆ แต่มันก็เป็นสิทธิเชาค่ะละก็เป็นเรื่องที่ดี แต่ที่มองบนเลยคือ สมมุติว่า เพื่อนคนนี้ไปใส่เงินให้ขอทานมา เวลาเดินกลับมาเพื่อนในกลุ่มก็จะเป็นแกเป็นคนดีจังเลย ละพูดแบบนี้ทั้งกลุ่มพูดกันคนละที2ที ตัดกลับมาที่หน้าเรา คือหน้ามันออกว่า WTF ไรงี้ หรือบางครั้ง เเค่คนพิการที่นั่งรถเข็น แต่เขาไม่ได้น่าสงสารนะคะ เขาพิการแต่นั่งรถเข็นเรียนมหาลัย หัวเราะเล่นกับเพื่อนคนอื่นๆของเขา ผ่านเราไปเราก็คิดดีจัง ถึงเขาจะพิการแต่เขาก็เรียนหนังสือและมีความสุขได้ (คิดแบบนี้จริงๆค่ะถ้าโลกสวยขออภัย) แต่เพื่อนเราแบบคุยกัน น่าสงสารจังอ่ะแก เขาพิการแบบนั้นน่าสงสารมากๆเลย คือแบบ โอ้ย รู้สึกแตกแยกมาก มีฉันคนเดียวรึป่าวที่คิดแบบนี้ แต่ไม่ได้พูดออกมานะคะ เก็บไว้ตลอด
ถ้าเล่างงขอโทษด้วยค่ะ แต่สรุปคือมันผิดมั้ยคะ ที่ไม่รู้สึกมีอารมณ์ร่วมกับเพื่อนเลย คือไม่อินจริงๆ เคยลองแกล้งอินละค่ะ แต่มันอายตัวเองมากๆเพราะรู้สึกเลยว่า
มีใครเป็นคนไม่ค่อยอินเหมือนเราบ้างมั้ยคะ แค่อยากรู้ว่ามันแปลกมั้ย
ปล.เวลาเพื่อนเห็นหน้าเรา ละถามว่า แกไม่สงสารเขาหรอ มันขัดใจมากค่ะ คือสงสารแต่ไม่ขนาดนั้น อ่ะแกรรร ก็สงสารแบบไม่กรีดร้องแบบพวกแกไม่ได้หรอ