ผมจะย้ายออกจากบ้านดีไหมครับ

คือผมมีปัญญามาตั้งแต่ป.4จนตอนนี้ผมจะจบม.6 แล้ว ผมไม่รู้ว่าผมเป็นเด็กมีปัญหารึป่าว เพราะพ่อผมอยู่ในเรือนจำตั้งแต่ผมเด็ก และแม่ผมก็โกหกว่าเข้าไปทำงาน แต่ผมก็รู้แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ผมเสียใจมากที่พ่อผมอยู่ในเรือนจำ และเวลาต่อมาพ่อได้ออกมาอยู่กับผมตอนแรกๆก็ดีพ่อไปหางานทำแต่ แต่ครอบครัวผมลืมทะเลาะกันเรื้อยๆ จนแยกทางกัน ผมก็ขึ้นป.4ทุกอย่างแย่ไปหมด แม่หลังจากทำงานเห็นผมนั้งดูทีวีเขาก็พูดว่าชีวิตสบายจังเนอะ ตอนนั้นผมก็คิดว่าผมทำไรผิด และผมขึ้นป.5แม่หาพ่อเลี้ยงมาคนนี้เขาก็ชอบด่าผมและแม่ เวลาไม่พอใจเขาก็ด่า พ่อเลี้ยงกับแม่ย้ายไปกทม. เวลาต่อมาผมเรียนจนจบป.6กำลังจะขึ้นม.1 ช่วงเวลามันแย่ที่สุดในชีวิตผมเลย ตอนแรกที่ผมมาที่กทม.ทุกอย่างดีหมดขึ้นเปิดเทอม ผมไปรร.และเขาแจกหนังสือมาให้และมันหนัก+ความขี้เกียจ ผมเลยเอาไปแค่ครึ่งนึ่ง และแม่ผมถามหนังสือเอาไปไหนครึ่งนึ่ง ผมบอกอยู่ที่รร. แม่พูดทำไมไม่เอามาให้หมด ผมบอกไปว่ามันหนัก งั้นก็ไม่ต้องเรียนและแม่ผมจะเผาหนังสือทิ้ง ผมก็พูดไปว่าแม่อย่าทำ และก็เผาแต่ไหม้ไม่หมด และผมก็เก็บขึ้นไปบนห้องผม และทุกๆเช้าและเย็นผมต้องหุงข้าวและทำความสะอาดบ้านทุกวัน เวลาผมลืมทำอันไหน แม่จะเอาสวิตช์ไฟลงเพื่อให้ผมลงมา และแม่ก็ด่าผมมันไร้ประโยชมันทำให้ผมเสียใจมาก และเวลาอะไรที่ผมทำพลาดหรือซื้อของมาผิดจะด่าผมว่า มันโง่หรือควายไอ้ควาย ตอนนั้นผมจิตตกมากตอนนั้นผมชอบคุยคนเดียวมาตลอด ตอนนั้นผมสินหวังมากผมทำไมผมต้องเจออะไรแบบนี้ด้วย และปีต่อมาครอบครัวผมมีปัญหาเรื่องเงินไม่มีจ่ายค่าเทอม มันทำให้ผมแายเลยไม่กล้าไปรร.ผมเลยช่วยครอบครัวขายขนมผักกาด และวันหนึ่งผมทะเลาะเรื่องทำอาหาร และแม่ก็ไล่ผมออกจากบ้าน ตอนนั้นผมจำได้ดี ผมอยู่ในห้องถือไม้มาและโยนเงินม่ให้ผม300บอกจะไปก็ไป ผมเลยเก็บเสื้อผ้าไปหาย่า และผมก็มาเรียนที่ภาชี มันทำให้ผมมีความสุขมากเจอเพื่อนที่ไม่ค่อยดีนักแต่ทุกคนมักมีข้อเสียผมเข้าใจ และผมไกล้จะจบม.3 พ่อเลี้ยงโทรมาหาให้มาอยู่ด้วยและเขาบอกจะให้คอมให้มือถือ ผมก็ไปเพราะอยากได้ ผมได้เรียนรร.ดาวคะนอง และผมก็เข้าไปเรียนยูโดและสมัครรด.แต่มันใข่เงินเลยไปขอแม่ แม่พูดว่าจะไปทำกิจกรรมอะไรเยอะมาเป็นภาระกูอีกผมก็พอเข้าใจแต่พูดดีๆไม่ได้หรอ และแม่ผมก็ท้อง ไม่มีค่าเทอมให้ผม ผมเลยออกมาเรียนกศน.และทำงานไปผมก็ทำงานไป และเงินเดือนออกมาผมก็ให้แม่หมด9พัน และเขาก็พูดว่าเงินเดือนแค่นี้กินก็หมดละ ผมก็ไม่พูดอะไรและวันเวลาผ่านไป แม่ผมก็เป็นผีน้อยที่เกาหลี พ่อเลี้ยงกับผมก็ย้ายมาที่อยุธยา ทุกอย่างเหมือนจะดี และผมก็พาน้องเข้ามาน้องก็ร้องจะหาพ่อ และตอนนั้นเขาเล่นพนันอยู่และผมไม่รู้ แล้วก็ออกมาด่าผมว่าเป็น อะไรเอาน้องมาทำห่าไรมีปัญญาเลี้ยงหรอมองหน้าทำไรข้องก็เข้ามา ผมก็ยื่นมองหน้าแล้วออกไป และเขาก็ไม่คุยกับผมเลย จนแม่มาแล้วจะบอกเปิดร้าน เขาก็มาพูดกับผมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและแม่กะพ่อเลี้ยงเวลาผมทำอะไรไม่ถูกใจก็มาพูดแขวะผมตลอด #ผมควรออกจากบ้านดีไหมครับเพราะผมอยู่ผมก็ไม่ทีความสุขเลย