หลายครั้งที่เราดูละครแล้วรู้สึกว่า   เสียงเพลงประกอบละครวนไปจนหลอนหู  หรือ อารมณ์ละครไปไม่สุดสักทาง  เหมือนขาดอะไรไป  ตื่นเต้นไม่สุด  สนุกไม่สุด หลอนไม่สุด 

ในฐานะคนดู   สิ่งสำคัญที่สุดอีกอย่างในการเสพงานละคร   ก็คือความพอดีในการใช้เสียงต่าง ๆ   ประกอบละคร  ไม่จงใจใช้ดนตรีหรือ effect ที่ขับเน้นอารมณ์มากเกินไป  จนรู้สึกว่าเสียงจะบิ๊วไปไหน   ใส่เสียงกับอารมณ์ตัวละครไปคนละทาง    หรือมีเสียงน้อยโล่งและรกจนเกิดความรู้สึกอึดอัด  ขัดใจ

นั่นก็เพราะการออกแบบเสียงประกอบในละครมีความสำคัญกับอารมณ์ในการดูละคร ถ้าไม่มีเพลงและเสียงประกอบ ก็จะไม่สามารถสื่ออารมณ์ให้กับผู้ชมได้อย่างเต็มที่

Sound effect  และเสียงประกอบต่างๆ ที่ใส่มาในละครลิขิตแห่งจันทร์  มันช่างถูกที่ถูกเวลา  ถูกจังหวะ  ทำให้เรารู้สึกว่าไม่ได้กำลังดูแค่ภาพที่ตัวละครกำลังโลดแล่นไป แต่เสียงก็กำลังเล่าเรื่องคู่ขนานอยู่เช่นกัน  มันทำให้อารมณ์คนดูอย่างเราพีคยิ่งขึ้น  พีคซับพีคซ้อนโดยไม่รู้ตัว 

ไม่ว่าจะ เสียงฟ้าร้อง เสียงนกร้อง เสียงไก่ขัน  วัวร้องมอมอ  เดิน วิ่ง ย่ำเท้า  ยิงสนั่นแบบหูดับตับไหม้ เสียงหรีดหริ่งเรไร  ซาวน์ดีไซน์  และดนตรีประกอบที่ทำให้ละครสมบูรณ์ขึ้น  เร้าอารมณ์คนดูอย่างเราขึ้นไปอีก ทุกเสียงทุกองค์ประกอบ ในทุกฉากทุกซีน   มันยอดมาก!!

ขอชื่นชมทีมออกแบบเสียงประกอบละครลิขิตแห่งจันทร์  และทีมงานทุกคน  มา ณ ที่นี้ กับงานปิดทองหลังพระ  อยากให้รู้ว่าพวกคุณเยี่ยมมาก!!!   จริงๆ  🙏