สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะมาแชร์ประสบการณ์การโดนรีไทร์ตอนปี3ให้ฟังนะคะ ว่าเราจะขอบคุณมันยังไง
***คำเตือน กระทู้นี้ข้อความยาวมากกกก555 และอาจจะเล่าไม่รู้เรื่อง หรืองงๆบ้าง ต้องขออภัยไว้ก่อนนะค้าา***
 
 
~ เริ่มต้นเลย ตั้งแต่ปี1 เราเป็นคนไปเรียนเหมือนไปเล่นเลยค่ะ ไม่ได้สนใจเรียนเท่าไร เพราะคิดว่า พึ่งปี1เอง อยากรู้จักชีวิตมหาลัยให้ดีก่อนไรงี้
ค่อยไปตั้งใจเรียนเทอมหน้าเอา ส่งผลให้ติดFเลยจ้าตั้งแต่ปี1
พอปี2มา ก็ตั้งใจว่าจะตั้งใจเรียนละ สรุปทำไมได้ค่ะ เป็นเหมือนเดิม เวลาเรียนก็เล่นโทรศัพท์ ไม่ฟังอาจารย์สอน
ทำให้เรียนไม่รู้เรื่อง พอถึงเวลาสอบก็ทำไม่ได้เลยเราเครียดมากว่าเราทำข้อสอบไม่ได้ แต่พอนึกดู อ๋อ เราไม่ตั้งใจเรียนเอง5555
ปี3ปุ๊บ ผลของการกระทำมาแล้ว เว็บเช็คเกรด มีตัวหนังสือสีแดงขึ้นมาว่าเรา ''พ้นสภาพเนื่องจากผลการเรียน'' เราสตั้น อึ้ง ทำอะไรไม่ถูก
เราใช้เวลาตั้งสติประมาณ30นาทีกว่าได่ เราไลน์บอกพ่อ กับ แม่ ว่าเรา ขอโทษที่ทำให้เขาผิดหวัง บลาๆ
และเราก็ร้องไห้ออกมา เพราะท่านไม่ได้ซ้ำเติมเรา ณ ตอนนั้น เราก็ดีใจไปครึ่งนึง 
 อีกครึ่งเราเสียใจมาก นอยไป3-4วัน เราเสียดายเวลา เสียดายเพื่อน เสียดายต่างๆ คิดโทษตัวเองตลอดว่าไม่น่าเลย
เราน่าจะตั้งใจกว่านี้ แต่ก็นั้นแหละค่ะ มาคิดได้ก็ตอนสายเกิน5555555
 
หลังจากเราโดนรีไทร์สักพัก ครรอบข้างค่ะ เริ่มกดดันว่าเราแย่ ที่เรียนไม่จบ อย่างนั้นอย่างนี้ ทำให้ช่วงนึงเราเกลียดตัวเองมากๆ
ว่าเราแย่ขนาดนั้นเลยหนอที่เราโดนรีไทร์ เรายิ่งดิ่ง ยิ่งเครียด คิดว่าเราควรทำยังไง 
 
พอเราคิดได้ เราก็บอกพ่อแม่ว่า จะหางานทำ ไปก่อน แล้วปีหน้าเราจะสมัครเรียนใหม่ 
เราตะเวนหางานทำ ประมาน1-2เดือนได้ และแน่นอน หางานยากมากค่ะ เพราะเรียนไม่จบก็มีวุฒิแค่ ม.6 ส่วนมากไปสมัครที่ไหนเขาก็ไม่รับ
จนไปสมัครงานที่นึง ไปทำได้อาทิตย์กว่าๆก็โดนเขาหลอกกลับมา ก็รู้สึกแย่เข้าไปอีก ก็เลยยังคงหาต่อไป คิดเสมอว่าต้องมีสักงานที่เราเหมาะสม
จนเราได้งานค่ะ ที่ร้านอาหารแห่งนึง ซึ่ง ทำงานหนักมาก และเลิกดึกทุกวัน แต่พอรับเงินเราก็หายเหนื่อย
 
~ พอเราใช้ชีวิตแบบนี้ไปซักพัก เรามองย้อนดู เรารู้สึกแบบเฮ้ย ขอบคุณว่ะ
เพราะ 1 มันทำให้เรารู้จักอดทน ในหลายๆเรื่อง ทั้งเรื่องการทำงาน และการอยู่ร่วมกับผู้อื่น
ซึ่งก่อนหน้านี้ตอนเรียน เราแทบจะอกทนกับอะไรไม่ได้นานนัก 
2 ทำให้เรารู้จักคุณค่าของเงินมากๆ เราทำงานได้เงินมาถ้าเราบังพอมีใช้ ก็แบ่งให้ พ่อ แม่บ้าง ให้เขาชื่นใจ
แต่พออยากได้อะไรเราก็ซื้อได้อย่างสบายใจ เพราะมันเป็นเงินที่เราหามาเอง 
จากเมื่อก่อนนะ เอาแต่ขอพ่อตลอด อยากได้อะไรก็ขอแต่เงินพ่อ ใช้เงินเหมือนเทน้ำเลยแหละ 
3 ทำให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้นเยอะเลย เพราะเราได้อยู่กับตัวเองมากๆ ได้คิดทบทวนว่าเราจะเรียนต่ออะไรดี เพราะก่อนหน้านี้ไม่ได้คิด555555
ได้ใช้เวลาลองทำอะๆรหลายๆอย่าง ได้ไปเที่ยว ได้เรียนรู้หลายๆเรื่องที่ไม่มีสอนในมหาลัย และทำให้เรารู้สึกจริงจังกับชีวิต และมีเป้าหมายมากขึ้น
มากกว่าการเรียนๆ เล่นๆ ไปวันๆ 
 
ทั้งนี้ เราคิดว่ามันเป็นบทเรียนที่มีค่าของเรามากๆเลยแหละ เรารู้สึกว่าไม่ใช่เพราะโชคร้าย แต่เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้มากกว่า
 
 ////ใครอ่านจบขอบคุณด้วยนะคะ ถ้าเกิดอ่านแล้วงง หรือสงสัยตรงไหน ถามเราได้เลยค่ะ