รู้สึกตัวเองไร้ค่าอยากตาย?

สวัสดีค่ะ เราอายุ17แล้ว ตอนนี้เรามีปัญหาชีวิตหลายๆอย่างเข้ามาลุมเร้า ทั้งเรื่องการศึกษา ปัญหาครอบครัวค่ะ  แล้วเราก็เป็นโรคซึมเศร้าด้วย คิดอยากฆ่าตัวตายหลายครั้ง ทั้งที่เมื่อก่อนเราไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยค่ะ เราเคยยิ้มเคยหัวเราะ แต่ตอนนี้มันกลับติดลบไปหมด มันเริ่มจากตอนที่เราอยู่ป.6เลยค่ะ ช่วงนั้นเราเรียนจบพอดี แล้วเราก็ได้สอบเข้ารร.หนึ่ง แต่รร.ที่สอบเข้าดันมีเพื่อนคนนึ่งที่ชอบแกล้งเรา แถมอยู่ห้องเดียวกัน พอเราเจอกัน เขาก็มาแกล้งมาตบหัวหรือดึงผมแรงมากจนเราร้อง แล้วเพื่อนใหม่ๆที่เราไม่รู้จักหัวเราะใส่เรากันหมดค่ะ นั้นเลยเป็นสาเหตุที่ทำให้เราไม่ไปรร.แล้วหยุดไม่ไปอีกเลยค่ะ
พอผ่านไปปี1เราก็เจออุบัติเหตุร้ายแรง พี่ของเราเสียเพราะถูกรถชนค่ะ..ตอนนั้นอารมณ์เราร้องไห้หนักมาก จนเราเริ่มที่จะเรียนจริงๆ เราเลือกที่จะเรียนรร.เดียวกับที่พี่เราเรียน แต่พอสอบเข้าเปิดเทอมแรก เราก็ไม่มีเพื่อนคบเลยค่ะ เราอยู่ตัวคนเดียว
กินก็กินข้าวคนเดียว พอกับมาบ้านแม่กับลุงเราก็ทะเลาะกันแทบทุกวัน แม่ของเราหย่ากับพ่อตั้งแต่เรา10ขวบ ค่ะ เลยมาอยู่กับลุง แต่ก็ทะเลาะกันตลอด ตอนนั้นเราร้องไห้ทุกวันเลยค่ะ เราฟืนตัวเองเพื่อไปเรียน เราไม่มีใครคบเลย เวลามีงานกลุ่มหรือจับคู่เราโดนปัดเศษออก เพราะห้องมี29คนค่ะ จะเหลือเศษก็คือเราคนเดียวเฮะๆ
พอขึ้นม.2 เราก็เริ่มที่จะมีเพื่อนแค่สนิทคนเดียวค่ะ เพื่อนคนนั้นเป็นคนดีมาก แถมชอบอะไรเหมือนๆกัน เรามีความสุขมาก แต่บางทีมันก็ไม่เสมอไป เพื่อนคนนั้นอยู่ๆเขาก็หายไปแบบไม่มาคุยกับเราอีกเลยไปอยู่กับเพื่อนกลุ่มอื่น เราก็คนเดียวเหมือนเดิมม;)
พอไกล้จะขึ้นม.3อยู่ๆเราก็หยุดเรียนอีกค่ะ เราจำไม่ได้ว่าเราหยุดทำไม แต่ตอนนั้นเราน่าจะเป็นโรคซึมเศร้าคิดเรื่องนู้นนี้ไปเรื่อยค่ะ จนไม่อยากไปรร.อีก จนตอนปัจจุปันคือตอนนี้เราอายุ17 เราก็เริ่มคิดอะไรหลายๆอย่างได้แล้ว เราไม่อยากท้อกับตัวเอง เราไม่อยากให้แม่เราเหนื่อย ถึงเราจะคิดลบอยู่แต่ก็ไม่อยากให้ตัวเองเป็นแบบเมื่อก่อนอีกค่ะ เราจึงตัดสินใจจริงๆว่าจะหางานทำ และเรียนกศน.ให้จบม.6ให้ได้ค่ะ^-^
(ถ้าอ่านไม่รู้เรื่องหรือไม่เข้าใจต้องขอโทษด้วยค่ะ55 เราเขียนจากความรู้สึกตลอดที่เราเคยเป็นมาค่ะ) ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ^-^