สิ้นคำสั่งบัญชาการอันเฉียบขาดนั้น กองยานบินแห่งจักรวรรดิจำนวนนับพันรีบทะยานขึ้นฟ้า และอาวุธยุทโธปกรณ์ภาคพื้นดินสำหรับต่อสู้กับอากาศยาน ล้วนเล็งเป้าไปยัง THE FUGITIVE ซึ่งขณะนี้เป็นเหมือนสิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์ที่ตื่นจากหลับขึ้นมาแล้วกำลังจะบินหนี จากนั้นสรรพาวุธทั้งลำแสงเลเซอร์น้อยใหญ่และอาวุธหนักอื่นๆ ก็ยิงถาโถมเข้าใส่ยาน "ผู้ลี้ภัย" ด้วยจำนวนครั้งและปริมาณที่ไม่ต้องนับ!
แซ่ดดดดด..........แซ่ดดดด.........แซ่ดดด..........แซ่ดดด..............แซ่ดดดด...........แซ่ดดดด.........แซ่ดดด..........แซ่ดดด..............
ปิ้วๆๆๆๆ............ ปิ้ว ๆๆๆๆๆๆ..........ปิ้วๆๆๆๆ.......... ปิ้วววๆๆๆๆๆ.......... ปิ้ว ๆๆๆๆๆๆ..........ปิ้วๆๆๆๆ.......... ปิ้วววๆๆๆๆๆ..........
เฟี้ยววววว.........เฟี้ยววว.........เฟี้ยววว.........เฟี้ยววว........เฟี้ยวววว.............เฟี้ยววว.........เฟี้ยววว.........เฟี้ยววว........เฟี้ยวววว.............
THE FUGITIVE ตกอยู่ในวงล้อมของสรรพาวุธเหล่านั้น แต่มันยังไม่ตอบโต้อะไร เพราะการตัดสินใจด้วยตนเองแบบเต็มร้อย ยังถูกจำกัดไว้อยู่ ไม่เหมือนกับแอนดี้ที่สามารถคิดเองทำเองได้ แต่ไม่มีวันทรยศต่อเจ้านายและสมาชิกทุกคนตามโปรแกรมซึ่งกัปตันวันชนะฝังคำสั่งไว้ตลอดกาล แถมยังได้วิศวกรชาวเนโอโซรอสช่วยอัพเกรดให้อีกด้วย
แต่อย่างไรก็ดี THE FUGITIVE ยังสามารถ
"ขอการอนุมัติ" จากกัปตัน หรือแอนดี้ หรือสมาชิกคนใดคนหนึ่งได้ และหลังจากได้รับการอนุมัติ มันจะทำตามความคิดของตัวเองได้ทันทีโดยไม่ลังเลใดๆ ทั้งสิ้น!
"ออกมาหรือยัง THE FUGITIVE ???" แอนดี้ส่งสัญญาณถามมา
"เราออกมาจากฐานของพวกมันแล้ว แต่กำลังถูกพวกมันยิงด้วยอาวุธมาทั่วทุกทิศ" ยานซึ่งกลายเป็น A.I.ส่งสัญญาณตอบ
"เปิดบาเรียหรือยัง ?"
"เปิดแล้ว แอนดี้ เราเปิดมาตั้งแต่แรกแล้ว พวกมันทำอะไรเราไม่ได้หรอก"
"ถ้าอย่างนั้น ก็รีบบินมาหาเราสิ!"
"พวกมันมีจำนวนมาก...มากกว่าพัน ล้อมเราไว้หมด"
"ถ้าอย่างนั้น ยิงพวกมันทุกลำที่ขัดขวาง!!"
"แอนดี้ เราต้องได้รับการอนุมัติการตัดสินใจด้วยตัวเราเองเสียก่อน จึงจะสามารถทำอย่างนั้นได้ และนายมีอำนาจอนุมัตินั้น! อนุมัติให้เราหรือไม่ ?"
"อนุมัติ !!!" คราวนี้แอนดี้ทั้งส่งสัญญาณทั้งแหกปากตะโกนลั่นขณะที่กำลังเหาะมุ่งหน้าสู่จุดพิกัดที่ THE FUGITIVE ลอยลำอยู่
"นายได้รับการอนุมัติให้ตัดสินใจทำทุกอย่างได้ด้วยตัวของนายเองแล้ว เพราะฉะนั้น ยิงแม่มเลย!!! "
เท่านั้นเอง บรรดายานบินของจักรวรรดิ ก็เจอเข้ากับลำแสงเลเซอร์จำนวนนับไม่ถ้วน กราดยิงมาจาก THE FUGITIVE และคราวนี้ มันไม่ได้มาจากเฉพาะวงแหวนที่คาดตรงกลางยานเท่านั้น แต่มันถูกยิงมาจากหลายๆ จุด ทั่วทั้งยานเลยทีเดียว! และหลายๆ จุดเหล่านั้น ยังไม่เคยถูกใช้งานมาก่อนเลยด้วยซ้ำ! แต่ THE FUGITIVE เล่นเองในคราวนี้!
แซ่ดดดดด..........แซ่ดดดด.........แซ่ดดด..........แซ่ดดด..............แซ่ดดดด...........แซ่ดดดด.........แซ่ดดด..........แซ่ดดด............แซ่ดดดดด..........
แซ่ดดดด.........แซ่ดดด..........แซ่ดดด..............แซ่ดดดด...........แซ่ดดดด.........แซ่ดดด..........แซ่ดดด..............แซ่ดดดด...........
บึ้มมม !!!.......บึ้มมม !!!.......บึ้มมม !!!.......บึ้มมม !!!.......บึ้มมม !!!.......บึ้มมม !!!.......บึ้มมม !!!.......บึ้มมม !!!.......บึ้มมม !!!.......บึ้มมม !!!......
ไม่มียานลำใด หรือขีปนาวุธใดจากภาคพื้นดินทำอะไรกับ THE FUGITIVE ได้ และแน่นอนว่ามิอาจจะขัดขวางมันต่อไปได้!
ยาน "ผู้ลี้ภัย" ซึ่งดั้งเดิมมันเป็น "ผู้ลี้ภัย" จริงๆ แต่ตอนนี้มันกลายเป็น "ผู้ตามหา" ไปแล้ว จึงบินแหวกวงล้อมฝูงบินของจักรวรรดิออกไปได้ในที่สุด ทิ้งความเสียหายไว้ให้แก่จักรวรรดิด้วยยานบินพินาศไปเกือบครึ่ง ส่วนภาคพื้นดินก็ได้รับความเสียหายไปไม่น้อยเช่นกัน!
จักรพรรดิเนรอส และออเรเคิล ยืนมองดูภาพจากจอมอนิเตอร์ในห้องควบคุมสั่งการในพระราชวังกลางมหานครวงแหวนด้วยความเจ็บใจ และสุดแสนเสียดาย
"ยานนั่น มีสมรรถภาพสูงยิ่ง ชาวโลกในดินแดนแคว้นใดในปัจจุบัน ไม่มีทางสร้างมันขึ้นมาได้แน่ มันต้องมาจากอนาคตกาลอย่างแน่นอน!" ออเรเคิลรำพึง
"ถ้ามันมาจากอนาคต..." เนรอสตรัสต่อจากนาง "ทุกคนที่มากับมัน ต้องรู้ความเป็นไปแห่งอนาคตของแอตแลนติส และของโลกด้วย!" จากนั้นพระองค์จึงทรงผินพระพักตรมาตรัสถามนาง "เจ้า เห็นด้วยกับข้าไหม ออร่า ?"
"เห็นด้วยเพคะ ฝ่าบาท" นางทูลตอบอย่างระมัดระวัง
"แล้วเจ้าเล่า ? ออร่า...เจ้า พอจะมีญาณหยั่งรู้อนาคตแห่งแอตแลนติสบ้างหรือไม่ ??"
"เอ้อ..." ออเรเคิลอึกอักเล็กน้อย ก่อนจะทูลตอบ "ญาณหยั่งรู้ของหม่อมฉัน ยังมิอาจไปได้ไกลถึงเพียงนั้นเพคะ ฝ่าบาท หม่อมฉันสามารถหยั่งรู้ได้ เฉพาะเหตุการณ์ หรือความเป็นไปของบุคคล ในเวลาเฉพาะหน้า อันสั้น เท่านั้น การที่จะสามารถหยั่งรู้ความเป็นไปของทวีปทั้งทวีป ซึ่งใหญ่โตกว่าคนมากมายหลายพันหลายหมื่นเท่า และในอนาคตอันยังอีกนานนั้น หม่อมฉันยังห่างไกลความสามารถนั้นเพคะ จำเป็นต้องบำเพ็ญเพียรทางจิต ฝึกฝนสมาธิให้มาก หากหม่อมฉันมีเวลาประมาณ
สักสิบปีเป็นอย่างน้อย เพื่อการฝึกฝนนี้ ก็อาจทำได้เพคะ"
"สิบปีเทียวรึ ???" เนรอสทรงร้องออกมาและทรงเบิกพระเนตรกว้าง
"ใช่เพคะ อย่างน้อยด้วยนะเพคะ ฝ่าบาท!"
"นั่นหมายความว่า เจ้าก็จำเป็นต้องรักษาพรหมจรรย์ ในระหว่างนั้นด้วย ?"
"ถูกต้องเพคะ" ออเรเคิลทูลตอบแล้วยิ้มนิดหนึ่ง ซึ่งทำให้เนรอสแทบทรงคลุ้มคลั่ง!
"กว่าเจ้าจะฝึกสำเร็จ เนื้อหนังของเจ้า คงหย่อนคล้อยลงไปมากทีเดียว!" ตรัสแล้วทรงทอดถอนพระทัย
ออเรเคิลหัวเราะคิกออกมาทีหนึ่ง แล้วทูลบอก "ฝ่าบาท อย่าห่วงเลยเพคะ หม่อมฉันมีสรรพวิชานะเพคะ อย่าลืม หม่อมฉันจะไม่ปล่อยให้ตัวเองเป็นสาวทึนทึก ผิวหนังหย่อนยาน จับถูกตรงไหนก็ยวบลงตรงนั้นดอกเพคะ! เพราะหม่อมฉันมี
'ยุวโอสถ' สามารถยืดเวลาแห่งความเป็นหนุ่มสาวได้นานกว่าคนทั่วไปถึงสามเท่าเป็นอย่างน้อย!"
"หา....!!!" เนรอสทรงเปล่งอุทาน "เจ้าสามารถประกอบยาเช่นนี้ได้ด้วยหรือ ??"
"เพคะ ฝ่าบาท" นางตอบแล้วยิ้มพราย
"ข้าไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะนี่ นำยานั่นมาให้ข้ากินบ้างสิ!"
"ฝ่าบาทเสวยอยู่แล้วเป็นประจำเพคะ" ออเรเคิลตรัสยิ้มๆ "ยามที่ฝ่าบาทเสวยพระกระยาหาร หม่อมฉันก็ผสมยุวโอสถลงในแกงและกับแด่ฝ่าบาททุกมื้อ น้ำจัณฑ์ของฝ่าบาท ก็เช่นเดียวกันเพคะ!"
"โอ้!....ออร่า..." เนรอสทรงเปล่งอุทานออกมาอีกครั้งอย่างปลื้มปิติ "เจ้านี่ ช่างแสนดีต่อข้าแท้! สมควรเป็นจักรพรรดินีของข้าจริงๆ!"
*****
ตั้งแต่นี้ไป คือฉาก 18+ เรทสูง!!! ใครไม่ชอบ โปรดข้าม! อย่าเปิดอ่านนะครับ 
******
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ครั้นตรัสอย่างนั้นแล้ว ทรงใช้พระพาหาทั้งสองรวบตัวนางเข้ามากอดอย่างแนบแน่น แล้วทรงเริ่มพรมจุมพิตศีรษะ หน้าผาก แก้ม ใบหู ทรงไซร้ลงมาจนถึงซอกคอของนาง!
ออเรเคิลยิ้ม ปล่อยให้พระองค์ทรงกระทำอย่างนั้นอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงค่อยๆ ผลักพระอุระของพระองค์ออก
"พอเถิดเพคะ ฝ่าบาท มากกว่านี้ไม่ได้ ฝ่าบาทก็ทรงทราบแล้วนี่เพคะ"
เนรอสหอบหายใจฟืดฟาดด้วยความทรงกระสันซ่านสวาทที่ประทุขึ้นมาอีกครั้ง ทั่วองคาพยพเครียดเกร็ง ตรัสเสียงกระเส่า
"ข้า...ข้าต้องการเจ้าเหลือเกิน ออร่า...โอ!" แล้วก็ทรงใช้พระนาสิกและพระโอษฐ์ซุกไซร้นางต่อไป
"คงต้องใช้บริการจากนางสนมสักนางหนึ่งแล้วหละเพคะ" ออเรเคิลยังยิ้มขณะทูลตอบ
"ไม่...ไม่! ข้า ไม่ต้องการผู้ใด นอกจากเจ้าแต่เพียงผู้เดียว ช่วยข้าด้วยเถิด ออร่า!"
"จะให้หม่อมฉัน ช่วยฝ่าบาท เยี่ยงไรได้เล่าเพคะ ? หม่อมฉันทูลบอกแล้วว่า มากไปกว่านี้ไม่ได้"
"ข้าไม่สน! เจ้า ทำประการใดก็ได้ ให้ข้าหลุดพ้นจากปรารถนาอันร้อนรุ่มในขณะนี้ทีเถิด!"
ออเรเคิลยิ้มแทบจะหัวเราะออกมา แล้วทูลตอบ "พระองค์ ตรัสเองนะเพคะ ฝ่าบาท ว่าให้หม่อมฉันทำเยี่ยงไรก็ได้!"
"ใช่! ใช่แล้ว ออร่า เจ้าทำอย่างไรก็ได้ ให้ข้าบรรลุความสุข โดยมีเจ้าอยู่ในอ้อมกอดของข้าตอนนี้!"
เทพพยากรณ์ยิ้มหวานให้พระองค์ แล้วทูลตอบ "อย่างนั้น ก็มีวิธีนี้ วิธีเดียวเพคะ ฝ่าบาทที่รัก!"
พลางยื่นมือขวา ซุกเข้าไปใต้ฉลองพระองค์ส่วนล่าง คว้าจับอวัยวะแห่งบุรุษเพศของพระองค์หมับ!
"โอ๊ะ !!!" เนรอสสะดุ้งเฮือก สีพระพักตรเหยเก ระล่ำระลักตรัส "จ..จ...เจ้า จะ จะทำอะไร กับมัน ??!!"
"มองหน้าข้าไว้ตลอดเวลานะเพคะ ฝ่าบาท! ทรงจุมพิตข้าด้วยก็ได้เพคะ นี่คือสุดทางสำหรับฝ่าบาทที่จะทรงทำได้!"
ออเรเคิลทูลด้วยหน้าเปื้อนยิ้ม ในขณะที่มือขวาซึ่งกำองค์อวัยวะนั้นแน่นอยู่ เริ่มขยับขึ้นลงอย่างช้าๆ และค่อยๆ เพิ่มความเร็วขึ้น และเร็วขึ้น!
"โอ้ว์ว์ว์ !!!" เนรอสทรงแหกพระโอษฐ์ลั่น "ออร่า...ยะ อย่า อย่า...อย่าทำอย่างนั้น!! โอ๊วว์..." ตรัสพลางหายใจหอบถี่มากกว่าเดิม
"ไม่ทำเยี่ยงนี้ ฝ่าบาทจะต้องทรงคลุ้มคลั่ง พระสติและลมปราณแตกซ่านได้นะเพคะ จำเป็นต้องให้ฝ่าบาทผ่อนคลาย ไปให้ถึงขีดสุดแห่งความหฤหรรษ์นะเพคะ ฝ่าบาท ทรงจินตนาการว่ากำลังทรงขับเคลื่อนพระอวัยวะในกายของหม่อมฉันนะเพคะ!"
"อาา..!!!" เนรอสทรงกัดพระทนต์กรอดๆ สองพระหัตถ์สองพระพาหากอดรัดนางแน่นจนแทบจะหักกระดูกกระเดี้ยวนางให้แหลกคาพระหัตถ์!
ในที่สุด เทพพยากรณ์ก็ "รีดพิษ" ของพระองค์ออกมาจนได้ !!
"ออร่า...อ๊าาาากกกกก !!!!" เนรอสทรงร้องออกมาราวกับวัวถูกเชือด กายสั่นเทิ้ม กอดรัดนางแทบจะเรียกได้ว่าจะบดขยี้ให้เป็นจุณ จากนั้นจึงซบพระพักตรลงกับไหล่ของออเรเคิล ด้วยความอ่อนพระกำลังลง
ออเรเคิลชักมือออกทันทีเมื่อเห็นว่าเนรอส "สิ้นฤทธิ์" แล้วจุมพิตพระปรางของเนรอสทีหนึ่ง แล้วทูลกระซิบบอก
"ทรงพักผ่อนนะเพคะ ถ้าทรงอยากขึ้นมาอีก ก็ทรงเรียกหานางสนมเถิดนะเพคะ หม่อมฉันทูลลา!"
จากนั้นจึงผลักพระอุระเนรอสออก แล้วเดินไปเปิดประตู ก้าวออกจากห้องนั้นไปทันที ด้วยสีหน้ายิ้มกริ่ม...
**************************************************************
THE FUGITIVE รับแอนดี้เข้าไปในยาน หลังจากที่มันบินมาพบเขากลางอากาศ ห่างจากมหานครวงแหวนมาครึ่งทาง...
"ขอต้อนรับกลับมานะ แอนดี้"
"เช่นกัน THE FUGITIVE" แอนดี้ตอบด้วยภาษาในระบบ แล้วจึงเข้าไปนั่งที่นั่งของกัปตัน จากนั้นจึงขับ THE FUGITIVE กลับไปยังฐานปฏิบัติการที่เมืองโลโคเทีย ท่ามกลางความดีอกดีใจของเหล่าสมาชิกที่เหลืออยู่ และเหล่าบุคคลสำคัญชาวสหพันธรัฐ
ถึงตอนนี้ แอนดี้จึงได้รู้ว่า กัปตันวันชนะผู้เป็นเจ้านายและสมาชิกส่วนหนึ่งจำนวนประมาณครึ่ง ได้พากันเดินทางไปยังเกาะนิรนามแล้ว
"แอนดี้ เธอต้องอยู่ทางนี้กับพวกเรา ตอนนี้ ที่นี่ เธอคือคนสำคัญที่สุดแล้ว" สาวเล็กบอกกับเขา
"ได้ครับ ไม่มีปัญหา" แอนดี้พยักหน้าตอบ
"ท่านผู้นำชุมชนคะ จากนี้ไป ท่านมีแผนการทำอย่างไรต่อไปคะ ?" ออเรร่าเอ่ยถาม
"ต้องคอยจับตาดูความเคลื่อนไหวของพวกจักรวรรดิต่อไป ท่านหญิงออเรร่า พวกนั้นอาจมีแผนการอะไรใหม่ๆ ออกมาอีกก็เป็นได้" อิบิคัสกล่าวตอบ
"แต่ข้าว่า ถึงตอนนี้ พวกมันคงไม่กล้าทำอะไรโจ่งแจ้งนักหรอก หลังจากที่พวกมันทำผิด ฝ่าฝืนละเมิดสนธิสัญญาสงบศึกด้วยการยิงพวกเราข้ามพรมแดนมาในครั้งที่แล้ว" เซบาสเต็นกล่าวเสริม
"อ้อ จริงด้วยสิ" อิบิคัสพยักหน้าหงึกๆ "นี่ทางฝ่ายเรา ก็ยังมิได้ทำเรื่องส่งฟ้องศาลทวีปเลยนะ"
"แล้วท่านดำเนินการส่งคำร้องไปยังท่านหัวหน้าสหพันธ์รัฐหรือยัง ?"
"ยังเลย เซบาสเต็น"
"ถ้าอย่างนั้นก็ส่งไปสิ ข้าว่า ท่านหัวหน้าคงไม่นิ่งดูดายแน่ หลักฐานภาพและภาพยนตร์ก็บันทึกไว้ชัดเจน คณะลูกขุนไม่อาจปฏิเสธหลักฐานของเราได้!"
"ท่านอยากให้เกิดความขัดแย้งเพิ่มขึ้นหรือไรเล่า เซบาสเต็น ?" อิบิคัสกล่าวปรามและเตือน
"สำหรับข้า เห็นว่า หากเรื่องราวมันไม่หนักหนาสาหัสอะไรนักก็ปล่อยให้มันผ่านไปเสียดีกว่า!"
(ต่อครับ) ^^
💫🕛💫🚀 แดนศิวิไลซ์ ( หลงกาล ภาค 2 ) ตอนที่ 19 🚀💫🕛💫
แซ่ดดดดด..........แซ่ดดดด.........แซ่ดดด..........แซ่ดดด..............แซ่ดดดด...........แซ่ดดดด.........แซ่ดดด..........แซ่ดดด..............
ปิ้วๆๆๆๆ............ ปิ้ว ๆๆๆๆๆๆ..........ปิ้วๆๆๆๆ.......... ปิ้วววๆๆๆๆๆ.......... ปิ้ว ๆๆๆๆๆๆ..........ปิ้วๆๆๆๆ.......... ปิ้วววๆๆๆๆๆ..........
เฟี้ยววววว.........เฟี้ยววว.........เฟี้ยววว.........เฟี้ยววว........เฟี้ยวววว.............เฟี้ยววว.........เฟี้ยววว.........เฟี้ยววว........เฟี้ยวววว.............
THE FUGITIVE ตกอยู่ในวงล้อมของสรรพาวุธเหล่านั้น แต่มันยังไม่ตอบโต้อะไร เพราะการตัดสินใจด้วยตนเองแบบเต็มร้อย ยังถูกจำกัดไว้อยู่ ไม่เหมือนกับแอนดี้ที่สามารถคิดเองทำเองได้ แต่ไม่มีวันทรยศต่อเจ้านายและสมาชิกทุกคนตามโปรแกรมซึ่งกัปตันวันชนะฝังคำสั่งไว้ตลอดกาล แถมยังได้วิศวกรชาวเนโอโซรอสช่วยอัพเกรดให้อีกด้วย
แต่อย่างไรก็ดี THE FUGITIVE ยังสามารถ "ขอการอนุมัติ" จากกัปตัน หรือแอนดี้ หรือสมาชิกคนใดคนหนึ่งได้ และหลังจากได้รับการอนุมัติ มันจะทำตามความคิดของตัวเองได้ทันทีโดยไม่ลังเลใดๆ ทั้งสิ้น!
"ออกมาหรือยัง THE FUGITIVE ???" แอนดี้ส่งสัญญาณถามมา
"เราออกมาจากฐานของพวกมันแล้ว แต่กำลังถูกพวกมันยิงด้วยอาวุธมาทั่วทุกทิศ" ยานซึ่งกลายเป็น A.I.ส่งสัญญาณตอบ
"เปิดบาเรียหรือยัง ?"
"เปิดแล้ว แอนดี้ เราเปิดมาตั้งแต่แรกแล้ว พวกมันทำอะไรเราไม่ได้หรอก"
"ถ้าอย่างนั้น ก็รีบบินมาหาเราสิ!"
"พวกมันมีจำนวนมาก...มากกว่าพัน ล้อมเราไว้หมด"
"ถ้าอย่างนั้น ยิงพวกมันทุกลำที่ขัดขวาง!!"
"แอนดี้ เราต้องได้รับการอนุมัติการตัดสินใจด้วยตัวเราเองเสียก่อน จึงจะสามารถทำอย่างนั้นได้ และนายมีอำนาจอนุมัตินั้น! อนุมัติให้เราหรือไม่ ?"
"อนุมัติ !!!" คราวนี้แอนดี้ทั้งส่งสัญญาณทั้งแหกปากตะโกนลั่นขณะที่กำลังเหาะมุ่งหน้าสู่จุดพิกัดที่ THE FUGITIVE ลอยลำอยู่ "นายได้รับการอนุมัติให้ตัดสินใจทำทุกอย่างได้ด้วยตัวของนายเองแล้ว เพราะฉะนั้น ยิงแม่มเลย!!! "
เท่านั้นเอง บรรดายานบินของจักรวรรดิ ก็เจอเข้ากับลำแสงเลเซอร์จำนวนนับไม่ถ้วน กราดยิงมาจาก THE FUGITIVE และคราวนี้ มันไม่ได้มาจากเฉพาะวงแหวนที่คาดตรงกลางยานเท่านั้น แต่มันถูกยิงมาจากหลายๆ จุด ทั่วทั้งยานเลยทีเดียว! และหลายๆ จุดเหล่านั้น ยังไม่เคยถูกใช้งานมาก่อนเลยด้วยซ้ำ! แต่ THE FUGITIVE เล่นเองในคราวนี้!
แซ่ดดดดด..........แซ่ดดดด.........แซ่ดดด..........แซ่ดดด..............แซ่ดดดด...........แซ่ดดดด.........แซ่ดดด..........แซ่ดดด............แซ่ดดดดด..........
แซ่ดดดด.........แซ่ดดด..........แซ่ดดด..............แซ่ดดดด...........แซ่ดดดด.........แซ่ดดด..........แซ่ดดด..............แซ่ดดดด...........
บึ้มมม !!!.......บึ้มมม !!!.......บึ้มมม !!!.......บึ้มมม !!!.......บึ้มมม !!!.......บึ้มมม !!!.......บึ้มมม !!!.......บึ้มมม !!!.......บึ้มมม !!!.......บึ้มมม !!!......
ไม่มียานลำใด หรือขีปนาวุธใดจากภาคพื้นดินทำอะไรกับ THE FUGITIVE ได้ และแน่นอนว่ามิอาจจะขัดขวางมันต่อไปได้!
ยาน "ผู้ลี้ภัย" ซึ่งดั้งเดิมมันเป็น "ผู้ลี้ภัย" จริงๆ แต่ตอนนี้มันกลายเป็น "ผู้ตามหา" ไปแล้ว จึงบินแหวกวงล้อมฝูงบินของจักรวรรดิออกไปได้ในที่สุด ทิ้งความเสียหายไว้ให้แก่จักรวรรดิด้วยยานบินพินาศไปเกือบครึ่ง ส่วนภาคพื้นดินก็ได้รับความเสียหายไปไม่น้อยเช่นกัน!
จักรพรรดิเนรอส และออเรเคิล ยืนมองดูภาพจากจอมอนิเตอร์ในห้องควบคุมสั่งการในพระราชวังกลางมหานครวงแหวนด้วยความเจ็บใจ และสุดแสนเสียดาย
"ยานนั่น มีสมรรถภาพสูงยิ่ง ชาวโลกในดินแดนแคว้นใดในปัจจุบัน ไม่มีทางสร้างมันขึ้นมาได้แน่ มันต้องมาจากอนาคตกาลอย่างแน่นอน!" ออเรเคิลรำพึง
"ถ้ามันมาจากอนาคต..." เนรอสตรัสต่อจากนาง "ทุกคนที่มากับมัน ต้องรู้ความเป็นไปแห่งอนาคตของแอตแลนติส และของโลกด้วย!" จากนั้นพระองค์จึงทรงผินพระพักตรมาตรัสถามนาง "เจ้า เห็นด้วยกับข้าไหม ออร่า ?"
"เห็นด้วยเพคะ ฝ่าบาท" นางทูลตอบอย่างระมัดระวัง
"แล้วเจ้าเล่า ? ออร่า...เจ้า พอจะมีญาณหยั่งรู้อนาคตแห่งแอตแลนติสบ้างหรือไม่ ??"
"เอ้อ..." ออเรเคิลอึกอักเล็กน้อย ก่อนจะทูลตอบ "ญาณหยั่งรู้ของหม่อมฉัน ยังมิอาจไปได้ไกลถึงเพียงนั้นเพคะ ฝ่าบาท หม่อมฉันสามารถหยั่งรู้ได้ เฉพาะเหตุการณ์ หรือความเป็นไปของบุคคล ในเวลาเฉพาะหน้า อันสั้น เท่านั้น การที่จะสามารถหยั่งรู้ความเป็นไปของทวีปทั้งทวีป ซึ่งใหญ่โตกว่าคนมากมายหลายพันหลายหมื่นเท่า และในอนาคตอันยังอีกนานนั้น หม่อมฉันยังห่างไกลความสามารถนั้นเพคะ จำเป็นต้องบำเพ็ญเพียรทางจิต ฝึกฝนสมาธิให้มาก หากหม่อมฉันมีเวลาประมาณ สักสิบปีเป็นอย่างน้อย เพื่อการฝึกฝนนี้ ก็อาจทำได้เพคะ"
"สิบปีเทียวรึ ???" เนรอสทรงร้องออกมาและทรงเบิกพระเนตรกว้าง
"ใช่เพคะ อย่างน้อยด้วยนะเพคะ ฝ่าบาท!"
"นั่นหมายความว่า เจ้าก็จำเป็นต้องรักษาพรหมจรรย์ ในระหว่างนั้นด้วย ?"
"ถูกต้องเพคะ" ออเรเคิลทูลตอบแล้วยิ้มนิดหนึ่ง ซึ่งทำให้เนรอสแทบทรงคลุ้มคลั่ง!
"กว่าเจ้าจะฝึกสำเร็จ เนื้อหนังของเจ้า คงหย่อนคล้อยลงไปมากทีเดียว!" ตรัสแล้วทรงทอดถอนพระทัย
ออเรเคิลหัวเราะคิกออกมาทีหนึ่ง แล้วทูลบอก "ฝ่าบาท อย่าห่วงเลยเพคะ หม่อมฉันมีสรรพวิชานะเพคะ อย่าลืม หม่อมฉันจะไม่ปล่อยให้ตัวเองเป็นสาวทึนทึก ผิวหนังหย่อนยาน จับถูกตรงไหนก็ยวบลงตรงนั้นดอกเพคะ! เพราะหม่อมฉันมี 'ยุวโอสถ' สามารถยืดเวลาแห่งความเป็นหนุ่มสาวได้นานกว่าคนทั่วไปถึงสามเท่าเป็นอย่างน้อย!"
"หา....!!!" เนรอสทรงเปล่งอุทาน "เจ้าสามารถประกอบยาเช่นนี้ได้ด้วยหรือ ??"
"เพคะ ฝ่าบาท" นางตอบแล้วยิ้มพราย
"ข้าไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะนี่ นำยานั่นมาให้ข้ากินบ้างสิ!"
"ฝ่าบาทเสวยอยู่แล้วเป็นประจำเพคะ" ออเรเคิลตรัสยิ้มๆ "ยามที่ฝ่าบาทเสวยพระกระยาหาร หม่อมฉันก็ผสมยุวโอสถลงในแกงและกับแด่ฝ่าบาททุกมื้อ น้ำจัณฑ์ของฝ่าบาท ก็เช่นเดียวกันเพคะ!"
"โอ้!....ออร่า..." เนรอสทรงเปล่งอุทานออกมาอีกครั้งอย่างปลื้มปิติ "เจ้านี่ ช่างแสนดีต่อข้าแท้! สมควรเป็นจักรพรรดินีของข้าจริงๆ!"
***** ตั้งแต่นี้ไป คือฉาก 18+ เรทสูง!!! ใครไม่ชอบ โปรดข้าม! อย่าเปิดอ่านนะครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
"ขอต้อนรับกลับมานะ แอนดี้"
"เช่นกัน THE FUGITIVE" แอนดี้ตอบด้วยภาษาในระบบ แล้วจึงเข้าไปนั่งที่นั่งของกัปตัน จากนั้นจึงขับ THE FUGITIVE กลับไปยังฐานปฏิบัติการที่เมืองโลโคเทีย ท่ามกลางความดีอกดีใจของเหล่าสมาชิกที่เหลืออยู่ และเหล่าบุคคลสำคัญชาวสหพันธรัฐ
ถึงตอนนี้ แอนดี้จึงได้รู้ว่า กัปตันวันชนะผู้เป็นเจ้านายและสมาชิกส่วนหนึ่งจำนวนประมาณครึ่ง ได้พากันเดินทางไปยังเกาะนิรนามแล้ว
"แอนดี้ เธอต้องอยู่ทางนี้กับพวกเรา ตอนนี้ ที่นี่ เธอคือคนสำคัญที่สุดแล้ว" สาวเล็กบอกกับเขา
"ได้ครับ ไม่มีปัญหา" แอนดี้พยักหน้าตอบ
"ท่านผู้นำชุมชนคะ จากนี้ไป ท่านมีแผนการทำอย่างไรต่อไปคะ ?" ออเรร่าเอ่ยถาม
"ต้องคอยจับตาดูความเคลื่อนไหวของพวกจักรวรรดิต่อไป ท่านหญิงออเรร่า พวกนั้นอาจมีแผนการอะไรใหม่ๆ ออกมาอีกก็เป็นได้" อิบิคัสกล่าวตอบ
"แต่ข้าว่า ถึงตอนนี้ พวกมันคงไม่กล้าทำอะไรโจ่งแจ้งนักหรอก หลังจากที่พวกมันทำผิด ฝ่าฝืนละเมิดสนธิสัญญาสงบศึกด้วยการยิงพวกเราข้ามพรมแดนมาในครั้งที่แล้ว" เซบาสเต็นกล่าวเสริม
"อ้อ จริงด้วยสิ" อิบิคัสพยักหน้าหงึกๆ "นี่ทางฝ่ายเรา ก็ยังมิได้ทำเรื่องส่งฟ้องศาลทวีปเลยนะ"
"แล้วท่านดำเนินการส่งคำร้องไปยังท่านหัวหน้าสหพันธ์รัฐหรือยัง ?"
"ยังเลย เซบาสเต็น"
"ถ้าอย่างนั้นก็ส่งไปสิ ข้าว่า ท่านหัวหน้าคงไม่นิ่งดูดายแน่ หลักฐานภาพและภาพยนตร์ก็บันทึกไว้ชัดเจน คณะลูกขุนไม่อาจปฏิเสธหลักฐานของเราได้!"
"ท่านอยากให้เกิดความขัดแย้งเพิ่มขึ้นหรือไรเล่า เซบาสเต็น ?" อิบิคัสกล่าวปรามและเตือน "สำหรับข้า เห็นว่า หากเรื่องราวมันไม่หนักหนาสาหัสอะไรนักก็ปล่อยให้มันผ่านไปเสียดีกว่า!"
(ต่อครับ) ^^