สรุปแล้วเราผิดหรอ..

         คือกลุ่มเรามีเพื่อนอยู่ประมาณ7 คน แล้วมันมีเพื่อนที่แบบดูเป็นผู้นำมากเว้ยย มันทั้งกล้าแสดงออก กล้าคิด กล้าพูด ส่วนเพื่อนคนอื่นก็บ้าๆบอๆไป ส่วนเรานะ เป็นคนที่ชอบฟังมากกว่าพูด แล้วก็โลกส่วนตัวสูงด้วย(มั้ง) อ่ะเข้าเรื่อง 
        คือทุกครั้งที่เพื่อนกลุ่มเราทะเลาะกัน เราจะเป็นคนที่ช่วยพูดให้มันเข้าใจกัน ประมาณว่าเราจะกลายเป็นที่ปรึกษา ที่ระบายของกลุ่มเลยก็ได้เว้ย แล้วครั้งนี้มันเป็นเรื่องของเรากับเพื่อนคนนึ่ง คือเรื่องมันอาจจะไม่ได้รุนแรงหรอก แต่สำหรับเรา มันคือความรู้สึกอ่ะ แบบเข้าใจอารมณ์โกรธจนร้องไห้ไหม เราไม่ได้โมโห หรือตะคอกเพราะเราไม่รู้จะต้องแสดงสีหน้ายังไงอ่ะ จากวันนั้น เพื่อนคนนั้นเขาก็เหมือนจะไม่เข้ามาคุยกับเรา ไปเดินกับเพื่อนในห้องคนอื่น ทั้งๆที่เรารอให้เพื่อนมันอธิบายหรืออะไรอ่ะ เขาก็ไม่มา แล้วที่นี้เพื่อนในกลุ่มมันเริ่มมาบอกให้เราไปขอโทษ ไปคุยกับเพื่อนก่อน แล้วบอกว่าถ้าเราไม่ไปโกรธเพื่อนคนนั้น กลุ่มเราคงไม่เป็นแบบนี้ กะไอ้แค่ของแค่นี้จะโกรธอะไรหนักหนา มันก็สำนึกแล้วไง คือแบบ..เราเป็นคนผิดหรอที่โกรธ แล้วไอ้ของแค่นี้ที่มันว่า มันสำคัญกับเรามากไงง แล้วไอ้คนที่ดูเป็นผู้นำนี้แหละ มันใส่เรายับเลยเว้ย  แบบอธิบายยังไงเราก็ผิดอ่ะ เราเลยสงสังว่า ความรู้สึกเรามันสำคัญเลยหรอ ทั้งที่เราช่วยเพื่อนในกลุ่มเกือบทุกครั้ง...

ขอโทษด้วยที่เขียนซะยาวนะ พอมันได้ระบายมันเลยยาวว