สวัสดีครับ คือ ผมสงสัยว่าตัวเองจะมีความเสี่ยงที่จะเป็นโรคเครียดครับ
ต้องบอกก่อนว่า ผมเป็นเณรครับ กำลังอยู่ในช่วงเรียน ผมบวชตั้งแต่เรียนจบชั้นประถม แล้วก็บวชเรียนเรื่อยมา ที่เรียนหลักๆก็คือบาลีครับ แต่ผมไม่ได้เรียนกศน.ควบคู่ไปด้วย ช่วงประมาณปีถึงสองปีมานี้ เริ่มวางแผนเกี่ยวกับอนาคตครับ แต่ว่าด้วยความที่ทางบ้างฐานะยากจนมาก รวมทั้งที่บ้านก็มีปัญหา พ่อกับแม่แยกทางกันและก็อายุมากด้วยกันทั้งคู่ (ตอนนี้ผมยังต้องส่งเสียแม่อยู่ครับเพราะแม่ทำงานไม่ไหวแล้ว) ทิศทางที่วางไว้จึงดูจะเป็นไปได้ยากมาก ตอนแรกที่ตัดสินใจบวชเพราะว่าชอบครับ แต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกเบื่อ แล้วก็เหนื่อยกับอะไรหลายๆอย่าง ทั้งผู้คน สถานที่ และก็สิ่งที่ทำ รู้สึกไม่อยากทำต่อแล้ว เลยลองคิดว่าจะสึกไปทำงานดู ก็เลยวางแผนว่าจะไปทำอะไรดี แต่ปัญหาคือไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร อยากทำอะไร คือหาตัวเองไม่เจอครับ มีบางอย่างที่ชอบเหมือนกันครับอย่างการจัดงานต่างๆ หรืองานที่เราได้ออกไอเดีย แสดงความคิดเห็นได้ ชอบงานศิลป์
แต่ก็ด้วยต้นทุนไม่มีครับ บางอย่างก็แค่ชอบ แต่ไม่ได้รู้สึกอยากทำ บางครั้งก็นึกหาสาระของการมีชีวิตอยู่ ถามตัวเองว่าเรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร อะไรคือสาระของมันกันแน่ แต่ไม่ใช่อยากฆ่าตัวตายนะครับ ช่วงสองปีที่ผ่านมาก็เจอกับปัญหาหลายๆอย่าง ทั้งเรื่องทางบ้าน เรื่องที่อยู่ และเรื่องเงิน (ตรงนี้คงต้องอธิบายเพราว่าหลายคนคิดว่าเป็นเณรคงมีเงิน จริงๆแล้วไม่เลยครับ ยิ่งถ้ามีภาระทางบ้านด้วยแล้วยิ่งหนักใหญ่) พอคิดมากๆ ก็เริ่มกังวลครับ เป็นหนักจนบางครั้งต้องทิ้งสิ่งที่กำลังทำออกไปเดินเล่นหรือหนีไปจากจุดนั้น ผลที่ตามมาคือ เริ่มอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง บางครั้งตั้งใช้สมาธิมากๆแต่ก็เหมือนจะหลงๆลืมอยู่ดี จดจ่ออยู่กับอะไรไม่ได้นาน นอนหลับยาก และบางครั้งก็เบื่อขึ้นมาเฉยๆ ไม่ค่อยอยากอาหาร หรือบางครั้งก็ทานมากกว่าปรกติ สมาธิไม่มี เหม่อลอยบ่อยๆ เลยลองเสิร์ชหาข้อมูลดูก็พบว่ามีอาการเสี่ยงที่จะเป็นโรคเครียด เลยมาปรึกษาพี่ๆในนี้ครับว่าถ้าจะไปพบจิตแพทย์ควรไปที่ไหนดี หรือพี่ๆท่านใดมีคำแนะนำก็ยินดีรับฟังนะครับ
***หมายเหตุ
ขอร้องว่าอย่าแนะนำให้ไปนั่งสมาธิรึอะไรทำนองนั้นเลยนะครับ ถ้าแท็กผิดห้องต้องขออภัยนะครับ เข้ามาตั้งกระทู้เป็นครั้งแรก
สงสัยตัวเองว่าจะเป็นโรคเครียดครับ
ต้องบอกก่อนว่า ผมเป็นเณรครับ กำลังอยู่ในช่วงเรียน ผมบวชตั้งแต่เรียนจบชั้นประถม แล้วก็บวชเรียนเรื่อยมา ที่เรียนหลักๆก็คือบาลีครับ แต่ผมไม่ได้เรียนกศน.ควบคู่ไปด้วย ช่วงประมาณปีถึงสองปีมานี้ เริ่มวางแผนเกี่ยวกับอนาคตครับ แต่ว่าด้วยความที่ทางบ้างฐานะยากจนมาก รวมทั้งที่บ้านก็มีปัญหา พ่อกับแม่แยกทางกันและก็อายุมากด้วยกันทั้งคู่ (ตอนนี้ผมยังต้องส่งเสียแม่อยู่ครับเพราะแม่ทำงานไม่ไหวแล้ว) ทิศทางที่วางไว้จึงดูจะเป็นไปได้ยากมาก ตอนแรกที่ตัดสินใจบวชเพราะว่าชอบครับ แต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกเบื่อ แล้วก็เหนื่อยกับอะไรหลายๆอย่าง ทั้งผู้คน สถานที่ และก็สิ่งที่ทำ รู้สึกไม่อยากทำต่อแล้ว เลยลองคิดว่าจะสึกไปทำงานดู ก็เลยวางแผนว่าจะไปทำอะไรดี แต่ปัญหาคือไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร อยากทำอะไร คือหาตัวเองไม่เจอครับ มีบางอย่างที่ชอบเหมือนกันครับอย่างการจัดงานต่างๆ หรืองานที่เราได้ออกไอเดีย แสดงความคิดเห็นได้ ชอบงานศิลป์
แต่ก็ด้วยต้นทุนไม่มีครับ บางอย่างก็แค่ชอบ แต่ไม่ได้รู้สึกอยากทำ บางครั้งก็นึกหาสาระของการมีชีวิตอยู่ ถามตัวเองว่าเรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร อะไรคือสาระของมันกันแน่ แต่ไม่ใช่อยากฆ่าตัวตายนะครับ ช่วงสองปีที่ผ่านมาก็เจอกับปัญหาหลายๆอย่าง ทั้งเรื่องทางบ้าน เรื่องที่อยู่ และเรื่องเงิน (ตรงนี้คงต้องอธิบายเพราว่าหลายคนคิดว่าเป็นเณรคงมีเงิน จริงๆแล้วไม่เลยครับ ยิ่งถ้ามีภาระทางบ้านด้วยแล้วยิ่งหนักใหญ่) พอคิดมากๆ ก็เริ่มกังวลครับ เป็นหนักจนบางครั้งต้องทิ้งสิ่งที่กำลังทำออกไปเดินเล่นหรือหนีไปจากจุดนั้น ผลที่ตามมาคือ เริ่มอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง บางครั้งตั้งใช้สมาธิมากๆแต่ก็เหมือนจะหลงๆลืมอยู่ดี จดจ่ออยู่กับอะไรไม่ได้นาน นอนหลับยาก และบางครั้งก็เบื่อขึ้นมาเฉยๆ ไม่ค่อยอยากอาหาร หรือบางครั้งก็ทานมากกว่าปรกติ สมาธิไม่มี เหม่อลอยบ่อยๆ เลยลองเสิร์ชหาข้อมูลดูก็พบว่ามีอาการเสี่ยงที่จะเป็นโรคเครียด เลยมาปรึกษาพี่ๆในนี้ครับว่าถ้าจะไปพบจิตแพทย์ควรไปที่ไหนดี หรือพี่ๆท่านใดมีคำแนะนำก็ยินดีรับฟังนะครับ
***หมายเหตุ
ขอร้องว่าอย่าแนะนำให้ไปนั่งสมาธิรึอะไรทำนองนั้นเลยนะครับ ถ้าแท็กผิดห้องต้องขออภัยนะครับ เข้ามาตั้งกระทู้เป็นครั้งแรก