เริ่มเลย จริงๆคิดว่าตัวเองเป็นคนที่เข้มแข็งและเข็งแกร่งมา ไม่รู้ว่าหลอกตัวเองมั้ย เมือก่อนเคยมีแฟน คบตั้งแต่สมัยเรียน อายุ18 คบมาได้ 10 กว่าปี ก็มีปัญหาทำให้เลิกกัน เค้าอายุเยอะกว่าเรา1 รอบค่ะ หน้าตาดี ถามว่ารักมั้ยทุกวันนี้ก็ยังไม่แน่ใจ เค้าเป็นคนทำงานเก่ง แต่ก็ใช้เงินเก่ง ใช้ในทางผิดๆ ชอบเล่นบอลเสียเยอะ แรกๆ ก็แอบเล่น หลังๆ มาเริ่มเล่นให้เห็นโดยไม่สนใจเราจนเเป็นหนี้ สุดท้ายก็ไม่ไหวค่ะ ต้องเลิกกัน ดีนะไม่ลูกด้วยกัน ตอนเลิกกันเราก็เด็ดขาดมาก คือออกจากบ้านเค้ามา โดยที่ไม่ได้มีสมบัติอะไรติดตัวมาเลย มีแต่เสือผ้าติดตัวมา หาห้องเช่าหางานทำ สู้ด้วยตัวเองมา แต่ก็ไม่ได้มีแฟนใหม่นะคะอาจจะเข็ดแล้วรึเปล่า แต่เรารู้สึกว่าผู้ชายที่จะดูแลเรารักเราจริงๆ คนๆนั้นคงไม่มีเกิดมาเพื่อเราในชาตินี้ จึงอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด ถามว่าเหงามั้ย ก็เป็นบางอารมณ์นะคะ เหงาในที่นี้หมายถึง เวลาที่ไปเที่ยวเดินห้าง กินข้าวอะไรอย่างนี้ บางทีก็มีบ้าง ค่ะ แต่เรื่องบนเตียงไม่ได้นึกรู้สึกอะไรสงสัยจะชินชาละ
อยู่คนเดียวมาอีก 10ปี ทำงาน เปลี่ยนงาน ตอนนี้ก็ทำงานกับเอกชน เงินเดือน 30,000 พักคอนโดค่ะ คนโดเป็นสวัสดิการพนักงาน นะคะ ส่วนตัวเองไม่มีสมบัติอะไรเลย ความรู้สึกคือ เราอยู่คนเดียวไม่มีใคร ลูกก็ไม่มี เลยไม่ได้อยากสร้างอะไร ดุแล ช่วยเหลือที่บ้านพ่อ แม่ที่แก่มากแล้วอยู่ที่ต่างจังหวัด
ที่เหลามาทั้งหมดนี้ อยากให้คนที่เข้ามาอ่าน ได้รู้จักเรา หรือ พอจะมโนออกว่าเราเป็นแบบใหน ที่ผ่านมาไม่ได้ออกเที่ยว วันหยุดส่วนมากก็อย่คอนโด จะเที่ยวก็ไปกับที่ทำงานแค่นั้น เคยนะจองทัวร์แล้วก็ยกเลิกไป เพราะคิดว่าคนที่เค้าไปเที่ยวเค้าคงไม่ได้ไปคนเดียวเหมือนเรา เค้าต้องมีแฟน มีเพื่อนไปด้วยกลัวว่าไปคนเดียวจะดูแปลก ประหลาดในสายตาคนอื่น ก็เลยไม่ไปค่ะ
จริงๆ การที่เราอยู่คนเดียวมานานขนาดนี้ มันควรจะต้องชินป่ะ นี่ป่าวเลย พอเจอคน(หมายถึงผุชายนะ)ที่พูดจาดี ดูแลเราดีคือเค้าทำตามหน้าที่อ่ะนะ ยกตัวอย่างเช่นครูสอนขับรถ ^^ มันทำให้เรารู้สึกแปลกๆ รู้สึกคิดถึง เมื่อไม่ได้เจอ อยากไปเจออีก ยิ่งตอนฝนตกด้วยแล้วรู้สึกเหงามากๆๆๆรู้สึกอ่อนแอมากๆ ถึงขนาดบางทีน้ำตาไหลออกมาเลย คืออารมณ์ก็จะประมาณนี้ หรือมีอะไรมาสะกิดใจสะกิดความรู้นึกหน่อย ก็จะรู้สึกว่าตัวเองอ่อนไหวง่ายมาก
หรือจริงๆ แล้ว เราไม่ได้แข็งแกร่งอย่างที่คิดเลยใช่มั้ย ไม่อยากอ่อนไหว ไม่อยากอ่อนแอแบบนี้เลย ทำงัยดีคะ
รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนอ่อนไหวต่อความรู้สึกง่ายมาก ทำงัยดีคะ
อยู่คนเดียวมาอีก 10ปี ทำงาน เปลี่ยนงาน ตอนนี้ก็ทำงานกับเอกชน เงินเดือน 30,000 พักคอนโดค่ะ คนโดเป็นสวัสดิการพนักงาน นะคะ ส่วนตัวเองไม่มีสมบัติอะไรเลย ความรู้สึกคือ เราอยู่คนเดียวไม่มีใคร ลูกก็ไม่มี เลยไม่ได้อยากสร้างอะไร ดุแล ช่วยเหลือที่บ้านพ่อ แม่ที่แก่มากแล้วอยู่ที่ต่างจังหวัด
ที่เหลามาทั้งหมดนี้ อยากให้คนที่เข้ามาอ่าน ได้รู้จักเรา หรือ พอจะมโนออกว่าเราเป็นแบบใหน ที่ผ่านมาไม่ได้ออกเที่ยว วันหยุดส่วนมากก็อย่คอนโด จะเที่ยวก็ไปกับที่ทำงานแค่นั้น เคยนะจองทัวร์แล้วก็ยกเลิกไป เพราะคิดว่าคนที่เค้าไปเที่ยวเค้าคงไม่ได้ไปคนเดียวเหมือนเรา เค้าต้องมีแฟน มีเพื่อนไปด้วยกลัวว่าไปคนเดียวจะดูแปลก ประหลาดในสายตาคนอื่น ก็เลยไม่ไปค่ะ
จริงๆ การที่เราอยู่คนเดียวมานานขนาดนี้ มันควรจะต้องชินป่ะ นี่ป่าวเลย พอเจอคน(หมายถึงผุชายนะ)ที่พูดจาดี ดูแลเราดีคือเค้าทำตามหน้าที่อ่ะนะ ยกตัวอย่างเช่นครูสอนขับรถ ^^ มันทำให้เรารู้สึกแปลกๆ รู้สึกคิดถึง เมื่อไม่ได้เจอ อยากไปเจออีก ยิ่งตอนฝนตกด้วยแล้วรู้สึกเหงามากๆๆๆรู้สึกอ่อนแอมากๆ ถึงขนาดบางทีน้ำตาไหลออกมาเลย คืออารมณ์ก็จะประมาณนี้ หรือมีอะไรมาสะกิดใจสะกิดความรู้นึกหน่อย ก็จะรู้สึกว่าตัวเองอ่อนไหวง่ายมาก
หรือจริงๆ แล้ว เราไม่ได้แข็งแกร่งอย่างที่คิดเลยใช่มั้ย ไม่อยากอ่อนไหว ไม่อยากอ่อนแอแบบนี้เลย ทำงัยดีคะ