พอดีว่าช่วงนี้เครียดๆค่ะปัญทุกอย่างมันถาโถมเข้าจนเริ่มรับไม่ไหว
1.ไม่ว่าจะเรื่องอะไรชอบโดนโยนความผิดมาตลอดเลยที่พึ่งเกิดมาเลยคือเรื่องงานค่ะ ตอนแรกเราไม่ได้เป็นคนสัมพาทเป็นอีกคนนึงสัมพาทตามที่ตกลงไว้ก่อนหน้สปรากฎว่าพอเวลาจริงกลับต้องมาสัมพาทสะงั้นแล้วเราก้ไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนด้วย พอเราทำไม่ดีก็มาโทษเรา พอถึงเล่มรายงานตอนแรกอีกคนนึงทำแล้วทีนี้เค้าไลน์มาบอกว่าเค้าทำไม่เป็นแล้วเค้าก็โยนมาให้เราทำทั้งๆที่เค้าตอนวันสัมพาทก็ไม่ได้มาแล้วคือเค้าทำอะไรบ้าง? พอส่งงานไปก็มาวีนใส่เราอีกมาบอกว่าคะแนนกลุ่มบ้างแหละ ตอนแรกก็ไลน์ไปถามแล้วแล้วก็มาบอกว่าให้เรามั่วๆไปคืออะไร
2.อีกเรื่องคือเพื่อนที่อยู่ในกลุ่มเดียวกันโกหกจนเราเริ่มไม่เชื่อใจแล้ว เค้ามาบอกว่าสมุดหายก็เลยไม่ได้ทำ แต่เพื่อนอีกคนไปเจอสมุดในกระเป๋ามันแต่มันไม่รู้ว่าเพื่อนรู้พอเพื่อนบอกให้ซื้อสมุดใหม่ก็บอกว่าเดี๋ยวซื้อ แต่พอเพื่นถามว่าซื้อสมุดมารึยังขอดูหน่อยเค้ากลับแถไปว่าเราเจอสมุดที่ห้องน้องแล้ว..
3.เรื่องนี้เป็นเรื่องที่จะจำไปจนตายเลยค่ะ เรามีเพื่อนคนนึงตอนแรกก็คิดว่าเค้าเป็นเพื่อนสนิทสะอีกเพราะเล่นเกมส์ด้วยกันบ่อยง่ายๆแทบทุกวันที่ไหนได้เค้าแค่ใช้เราเป็นเครื่องมือตอนแรกเราก็เป็นคนที่เจอใครก็ทำความรู้จักไว้แต่มีคนนึงที่ทำให้เราปรี๊ดสุดๆตอนมอบตัวเรามานั่งโต๊ะ โต๊ะนึงซึ่งใครๆก็นั่งได้อยู่ดีๆเค้าก็พูดประมานว่าใครอ่ะมานั่งได้ไงประมานนี้ซึ่งเราก็โชคดีอย่างนึงที่คนข้างๆเรานิสัยดีมากกกกมาทักเราแถมยังแนะนำเพื่อนให้อีกแต่เสียดายที่เค้าอยู่คนละห้องพอเปิดเทอมมาเราก็เจอกีบคนที่ทำเราปรี๊ดตอนมอบตัวเราก็ไม่คิดอะไรเค้าก็อาจนิสัยดีก็ได้เราเห็นเค้าไม่มีเพื่อนนั่งด้วย(เพื่อนสนิท)เรากับเพื่อนเลยไปนั่งข้างๆเพื่อนเรานั่งตรงกลางซึ่งเราคิดผิดกลับกลายเป็นว่าเราโดนแย่งเพื่อนไปเฉยเลยมิหนำซ้ำยังโดนใส่ร้ายอีกมันมีเพื่อนคนนึงไปบอกa(คนที่ทำเราปรี๊ด)ว่าเราไปว่าเค้าไปนินทาเค้าซึ่งเราถึงกับงงเลย เพราะความจริงแล้วเราไม่ได้พูด!!แต่เป็นเพื่อนเราต่างหาก กว่าจะรู้คือวันที่เราทนไม่ไหวเลยบอกกับเพื่อนตรงๆว่าเรารู้สึกอึดอัดพอเราบอกไปเพื่อนก็พูดว่าไม่รู้ความรู้สึกเราเลยพอรู้แล้วเป็นไงก็ทิ้งเราไปอยู่ดีคือไร? ทั้งๆที่เราก็ร้องไห้เหมือนกันกลับไม่สนใจที่รู้จักกันเล่นเกมด้วยกันคือแบบมันไม่มีความหมายเลยใช่มั้ย?ก็ว่าทำไมaชอบเดินถือกระเป๋าแล้วเอามากระแทกขาเราตอนแรกเราก็ไม่คิดอะไรคิดว่าแค่บังเอิญแต่มันบ่อยเกินไปไง เราเป็นคนที่โกรธยากหายเร็วไม่ค่อยโกรธใครถึงโกรธก็ไม่มีใครรู้ว่าโกรธเราแค่คิดว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป สิ่งที่แม่เราเห็นตัวเราคือแบกโครตเพราะไม่ว่างานอะไรเราก็ทำตลอด งานเทคโนพาวเวอพ้อยก็ทำเอง แบบจำลองก็ทำเองเงินซื้ออุปกรณ์ก็เงินเรา ตอนอธิบายให้ครูเราก็ทำเองเราทำเองทั้งหมดแต่ก็ไม่ได้ออกมาแย่นะก็ได้เกือบเต็มเป็นกลุ่มแรกที่ได้คะแนนเกือบเต็มด้วย
*คำบางคำอาจพิมพ์พิดบ้างขออภัยด้วยนะคะ*
มีวิธีคลายเครียดยังไงบ้างคะ
1.ไม่ว่าจะเรื่องอะไรชอบโดนโยนความผิดมาตลอดเลยที่พึ่งเกิดมาเลยคือเรื่องงานค่ะ ตอนแรกเราไม่ได้เป็นคนสัมพาทเป็นอีกคนนึงสัมพาทตามที่ตกลงไว้ก่อนหน้สปรากฎว่าพอเวลาจริงกลับต้องมาสัมพาทสะงั้นแล้วเราก้ไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนด้วย พอเราทำไม่ดีก็มาโทษเรา พอถึงเล่มรายงานตอนแรกอีกคนนึงทำแล้วทีนี้เค้าไลน์มาบอกว่าเค้าทำไม่เป็นแล้วเค้าก็โยนมาให้เราทำทั้งๆที่เค้าตอนวันสัมพาทก็ไม่ได้มาแล้วคือเค้าทำอะไรบ้าง? พอส่งงานไปก็มาวีนใส่เราอีกมาบอกว่าคะแนนกลุ่มบ้างแหละ ตอนแรกก็ไลน์ไปถามแล้วแล้วก็มาบอกว่าให้เรามั่วๆไปคืออะไร
2.อีกเรื่องคือเพื่อนที่อยู่ในกลุ่มเดียวกันโกหกจนเราเริ่มไม่เชื่อใจแล้ว เค้ามาบอกว่าสมุดหายก็เลยไม่ได้ทำ แต่เพื่อนอีกคนไปเจอสมุดในกระเป๋ามันแต่มันไม่รู้ว่าเพื่อนรู้พอเพื่อนบอกให้ซื้อสมุดใหม่ก็บอกว่าเดี๋ยวซื้อ แต่พอเพื่นถามว่าซื้อสมุดมารึยังขอดูหน่อยเค้ากลับแถไปว่าเราเจอสมุดที่ห้องน้องแล้ว..
3.เรื่องนี้เป็นเรื่องที่จะจำไปจนตายเลยค่ะ เรามีเพื่อนคนนึงตอนแรกก็คิดว่าเค้าเป็นเพื่อนสนิทสะอีกเพราะเล่นเกมส์ด้วยกันบ่อยง่ายๆแทบทุกวันที่ไหนได้เค้าแค่ใช้เราเป็นเครื่องมือตอนแรกเราก็เป็นคนที่เจอใครก็ทำความรู้จักไว้แต่มีคนนึงที่ทำให้เราปรี๊ดสุดๆตอนมอบตัวเรามานั่งโต๊ะ โต๊ะนึงซึ่งใครๆก็นั่งได้อยู่ดีๆเค้าก็พูดประมานว่าใครอ่ะมานั่งได้ไงประมานนี้ซึ่งเราก็โชคดีอย่างนึงที่คนข้างๆเรานิสัยดีมากกกกมาทักเราแถมยังแนะนำเพื่อนให้อีกแต่เสียดายที่เค้าอยู่คนละห้องพอเปิดเทอมมาเราก็เจอกีบคนที่ทำเราปรี๊ดตอนมอบตัวเราก็ไม่คิดอะไรเค้าก็อาจนิสัยดีก็ได้เราเห็นเค้าไม่มีเพื่อนนั่งด้วย(เพื่อนสนิท)เรากับเพื่อนเลยไปนั่งข้างๆเพื่อนเรานั่งตรงกลางซึ่งเราคิดผิดกลับกลายเป็นว่าเราโดนแย่งเพื่อนไปเฉยเลยมิหนำซ้ำยังโดนใส่ร้ายอีกมันมีเพื่อนคนนึงไปบอกa(คนที่ทำเราปรี๊ด)ว่าเราไปว่าเค้าไปนินทาเค้าซึ่งเราถึงกับงงเลย เพราะความจริงแล้วเราไม่ได้พูด!!แต่เป็นเพื่อนเราต่างหาก กว่าจะรู้คือวันที่เราทนไม่ไหวเลยบอกกับเพื่อนตรงๆว่าเรารู้สึกอึดอัดพอเราบอกไปเพื่อนก็พูดว่าไม่รู้ความรู้สึกเราเลยพอรู้แล้วเป็นไงก็ทิ้งเราไปอยู่ดีคือไร? ทั้งๆที่เราก็ร้องไห้เหมือนกันกลับไม่สนใจที่รู้จักกันเล่นเกมด้วยกันคือแบบมันไม่มีความหมายเลยใช่มั้ย?ก็ว่าทำไมaชอบเดินถือกระเป๋าแล้วเอามากระแทกขาเราตอนแรกเราก็ไม่คิดอะไรคิดว่าแค่บังเอิญแต่มันบ่อยเกินไปไง เราเป็นคนที่โกรธยากหายเร็วไม่ค่อยโกรธใครถึงโกรธก็ไม่มีใครรู้ว่าโกรธเราแค่คิดว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป สิ่งที่แม่เราเห็นตัวเราคือแบกโครตเพราะไม่ว่างานอะไรเราก็ทำตลอด งานเทคโนพาวเวอพ้อยก็ทำเอง แบบจำลองก็ทำเองเงินซื้ออุปกรณ์ก็เงินเรา ตอนอธิบายให้ครูเราก็ทำเองเราทำเองทั้งหมดแต่ก็ไม่ได้ออกมาแย่นะก็ได้เกือบเต็มเป็นกลุ่มแรกที่ได้คะแนนเกือบเต็มด้วย
*คำบางคำอาจพิมพ์พิดบ้างขออภัยด้วยนะคะ*