ฉันลักษณ์โคลงสี่สุภาพ เริ่มเข้าที่เข้าทางเมื่อสมัยไหน ใครทราบบ้างครับ


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
อย่างที่เราทราบๆ กันดีว่า โคลงสี่สุภาพนั้น มีอยู่หนึ่งบทที่หลายๆ ท่านใช้เป็นโคลงตัวอย่างในการจำสัมผัสและเอกโท
นั่นคือ
เสียงลือเสียงเล่าอ้าง อันใด พี่เอย
เสียงย่อมยอยศใคร ทั่วหล้า
สองเขือพี่หลับใหล   ลืมตื่น ฤาพี่
สองพี่คิดเองอ้า         อย่าได้ถามเผือ
...
แต่วันนี้ผมได้ไปเจอโคลงมา2บท ซึ่งมีเอกโทและคำสุภาพที่ไม่ตรง
นั่นคือ
1)
ซึ่งแสร้งรังสฤษฎ์ให้   มาอุบัติ
ในประยูรเศวตฉัตร    สืบเชื้อ
หวังผดุงบวรรัตน-    ตรัเยศ  ยืนนา
ทำนุกพระศาสน์เกื้อ    ก่อสร้างแสวงผล
จากลิลิตตะเลงพ่าย
2)
เรื่ององค์วิษณุไท้         อวตาร
เธอเคยชอบมาแต่กาล เมื่อน้อย
ครั้นใหญ่ก็เพียรอ่าน    ค้นเรื่อง
จึงอาจจะเรียงร้อย       เรื่องขึ้นดังใจ
จากลิลิตนารายณ์สิบปาง
*ตัวเอียง คือคำที่เห็นว่าผิดฉันทลักษณ์*

จึงอยากถามผู้รู้ว่า ฉันทลักษณ์ของโคลงสี่สุภาพนั้น ได้พัฒนาเป็นแบบในปัจจุบัน ตั้งแต่เมื่อใด
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่