คะอย่างที่หัวข้อเลยนะคะ ตอนนี้อยู่ม.4 แล้วกำลังขึ้นเทอม2 อยากถามว่าการดรอปเรียนเทอม2 นักเรียน ม.4 ใหม่เลยไหมคะ?
เพราะก็อยากให้เป็นแบบนั้น เพราะไม่พร้อมเรียนเลย จริงๆเราอยากเรียนมากค่ะ แต่โดนบีบบังคับให้เลือกสายการเรียน วิทย์-คณิต โดยปัจุบันอยู่กับยายและน้า ซึ่งน้าเนี่ย ตัวบังคับสุดยอดเลย นิสัยออกจะแย่มากๆ ส่วนยายจะคอยตามตลอด เพราะแกคิดว่าตอนนี้ น้าจะดูแลยายได้ เพราะลูกของยายเรานานๆทีจะกลับมาเยี่ยม
ซึ่งการดรอปเรียนครั้งนนี้ยังไม่ปรึกษาทางพ่อกับแม่ค่ะ กลัวจะมีคำตอบต่างกัน เพราะพ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่3ขวบกว่าๆ และต่างมีครอบครัวใหม่กันหมดแล้ว ซึ่งเราจะสนิทกับแม่มากกว่า เราพึ่งจะได้เจอหน้าพ่อตอน ป.4กว่า ซึ่งไม่สนิทเลย พ่อดูเป็นคนอ่อนโยน ซึ่งเราไม่ชินกับการพูดกับพ่อเลย พ่อกลับบ้านมาตอนไปเยี่ยมพ่อ ทางน้ากับยายก็จะบังคับเราไปของเงินพ่อทุกเดือนจริงๆช่วงนั้นเราไม่อยากคุยกับพ่อเลย เพราะกลัว จะให้ยายคุยตลอด น้าก็จะด่าตลอด จนปัจุบันก็โดน แต่ตอนนี้พ่อจะคุ้นชินกับพ่อบ้าง..แต่ส่วนมากทางบ้านเราจะไม่มีที่ละบายทางอารมณ์เลย ซึ่งแน่นอนจะต้องติดต่อทางมือถือ แต่สิ่งที่เป็นบ่อยๆคือ น้าจะแอบฟัง.. ซึ่งเราไม่ชอบมากๆ จะหาโอกาสไปเยี่ยมพ่อกับที่ต่างจังหวัด และบอกทุกอย่างที่เราเจอมา แต่เรื่องมันเยอะมากๆจนเราก็ลืม แต่ทางญาติพ่อและแม่ไม่ชอบนิสัยน้าคนนี้มากๆ (ซึ่งเป็นน้องของแม่เราค่ะ)
นิสัยของน้าทำให้เราไม่สามารถอยากอยู่บ้านของยายเราเลยค่ะ เพราะนางดูถูกว่าพ่อแม่ไม่เลีเยงไม่สั่งสอน พ่อกัยแม่ก็มีแค่ชื่อ ไม่ได้ดู นิสับของนางคือ..สุดยอดค่ะ เล่ามาคงไม่หมด ทั้งด่าแม่ ไล่พ่อตัวเองออกจากบ้าน ด่าพี่ตัวเอง(แม่เรา) เรียกตำรวจมาจับน้าตอนทะเลอะกัน ซึ่งส่วนใหญ่จะใช้คำหยาบทั้งนั้นค่ะ ทั้งพ่อทั้งแม่ด่าแรงเอามากๆ..ซึ่งเราก็โดนด้วย คือนางชอบปาข้าวใส่ เช่น ไม้กวาด เปลือกทุเรียน โหลแก้วฯ
ลองไปปรึกษาเพื่อนกับแม่ ก็โกรธพอๆกันค่ะ เพราะเวลาเราโดน เราจะเงียบ ไม่พูดอะไร จะไม่ตอบอะไรทั้งสิ้น เราคิดว่าเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับตัวเราแล้ว
เทอมสองแม่กับน้าอีกคนหนึ่ง คุยกันว่าจะให้เรากับยายขึ้นมาอยู่ที่บ้านแม่ด้วยกัน ซึ่งยายก็โดนให้เลี้ยงหลาน คือลูกของน้าค่ะ อายุ6-7เดือนกว่าๆ และยายกระดูกไม่ค่อบจะดี แต่น้าไม่ค่อยทำอะไรหรอกค่ะ แค่ให้นมลูก เล่นมือถือฯ แต่ส่วนมากจะไม่ค่อยดูแลลูกคนเดียวไม่ได้,__,
ใน ณ ที่นี้คือ ตอน อ.2-ป.3เทอมสอง เราถูกพ่อเลี้ยงข่มขืนค่ะ.. แต่ไม่สำเร็จ ตอนนั้นให้ความกับตำรวจให้งงมากๆ เพราะก็สับสนและกลัวว่าจะไม่ได้อยู่กับแม่ แต่เรากลัวน้าเลยไม่กล้าพูด จึงทำให้เราต้องมาอยู่กับน้ากับยายจนถึงตอนนี้
แต่ด้วยความโตมาแล้วเป็นโอตะคุค่ะ เรื่องเซ็กซ์เป็นอะไรที่ปกติมากกกกก เรื่องพ่อเลี้ยงเราไม่ลืมนะคะ แต่เราไม่ถือสา เราไม่โกธร แต่เราไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใคร เพราะใครๆก็คงรับไม่ได้แน่..
แต่แม่มีอาชีพขายสลัด แล้วน้าก็จะมาเช่าอยู่อีกคนด้วย จะมาช่วยขายค่ะ น้าเลยให้มาอยู่กับน้า
เรื่องนี้คงไม่เกี่ยวกับการดรอปเรียน(?)
แต่สายการเรียนที่เราอยากเรียนคือ
สายศิลป์-ภาษา ซึ่ง อาซีพที่เราอยากเป็นไปทางนั้นค่ะ ถึงสายวิทย์จะเลือกได้หลายทาง แต่มันไม่ใช่สำหรับเราค่ะ บวกกับทางบ้านด้วย ยิ่งทำให้เราไม่โฟกัสที่การเรียน เริ่มไม่มีสมาธิ
การดรอปเทอม2นี้สามารถเรียนม.4ใหม่ได้ไหมคะ? หรือลาออกเลยแล้วเริ่มเรียนใหม่???
(ถ้าได้ย้ายจริงๆ แต่น้าคงไม่ยอม(?) เราจะเริ่มทบทวดบทเรียนในระหว่างนั้น และจะลองไปพบแพทย์จินดูค่ะ เพราะช่วงม.3มีภาวะซึมเศร้า หรือไม่รู้นะคิดไปเอง(?) แต่เริ่มมี พฤติกรรมทำร้ายตัวเองแล้ว เริ่มหยุดตอนเรียนจบค่ะ แต่ตอนนี้จะคงเป็นโรคเคลียดมากกว่า อยากตายๆไปพ้นๆแต่คงหนีปัญหาไม่ได้ )
ทั้งนี้คงหาคำปรึกษาจากแม่ก็คงครูที่ปรึกษาละค่ะ..
หากพิมพ์ผิดพลาดตรงไหน หรืออ่านแล้วไม่เข้าใจก็ต้องขอโทษนะคะ เพราะพิมพ์สด เรารู้สึกอึดอัดมาก ไม่กล้าเราให้ใครฟัง. แต่ ณ ที่นี้เร่ไม่ได้เปิดเผย ข้อมูลส่วนตัว คงไม่ได้ชี้เจาะจงถึงเราแน่ๆ ขอบคุณค่ะ..
(เรื่องมันเยอะค่ะ เรียงเนื้อเรื่องไม่ถูก ปวดหัวค่ะ รู้สึกท้อ เหนื่อยมากๆ แต่อยากเรียน )
ดรอปเรียนตอนจะขึ้นเทอม2
เพราะก็อยากให้เป็นแบบนั้น เพราะไม่พร้อมเรียนเลย จริงๆเราอยากเรียนมากค่ะ แต่โดนบีบบังคับให้เลือกสายการเรียน วิทย์-คณิต โดยปัจุบันอยู่กับยายและน้า ซึ่งน้าเนี่ย ตัวบังคับสุดยอดเลย นิสัยออกจะแย่มากๆ ส่วนยายจะคอยตามตลอด เพราะแกคิดว่าตอนนี้ น้าจะดูแลยายได้ เพราะลูกของยายเรานานๆทีจะกลับมาเยี่ยม
ซึ่งการดรอปเรียนครั้งนนี้ยังไม่ปรึกษาทางพ่อกับแม่ค่ะ กลัวจะมีคำตอบต่างกัน เพราะพ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่3ขวบกว่าๆ และต่างมีครอบครัวใหม่กันหมดแล้ว ซึ่งเราจะสนิทกับแม่มากกว่า เราพึ่งจะได้เจอหน้าพ่อตอน ป.4กว่า ซึ่งไม่สนิทเลย พ่อดูเป็นคนอ่อนโยน ซึ่งเราไม่ชินกับการพูดกับพ่อเลย พ่อกลับบ้านมาตอนไปเยี่ยมพ่อ ทางน้ากับยายก็จะบังคับเราไปของเงินพ่อทุกเดือนจริงๆช่วงนั้นเราไม่อยากคุยกับพ่อเลย เพราะกลัว จะให้ยายคุยตลอด น้าก็จะด่าตลอด จนปัจุบันก็โดน แต่ตอนนี้พ่อจะคุ้นชินกับพ่อบ้าง..แต่ส่วนมากทางบ้านเราจะไม่มีที่ละบายทางอารมณ์เลย ซึ่งแน่นอนจะต้องติดต่อทางมือถือ แต่สิ่งที่เป็นบ่อยๆคือ น้าจะแอบฟัง.. ซึ่งเราไม่ชอบมากๆ จะหาโอกาสไปเยี่ยมพ่อกับที่ต่างจังหวัด และบอกทุกอย่างที่เราเจอมา แต่เรื่องมันเยอะมากๆจนเราก็ลืม แต่ทางญาติพ่อและแม่ไม่ชอบนิสัยน้าคนนี้มากๆ (ซึ่งเป็นน้องของแม่เราค่ะ)
นิสัยของน้าทำให้เราไม่สามารถอยากอยู่บ้านของยายเราเลยค่ะ เพราะนางดูถูกว่าพ่อแม่ไม่เลีเยงไม่สั่งสอน พ่อกัยแม่ก็มีแค่ชื่อ ไม่ได้ดู นิสับของนางคือ..สุดยอดค่ะ เล่ามาคงไม่หมด ทั้งด่าแม่ ไล่พ่อตัวเองออกจากบ้าน ด่าพี่ตัวเอง(แม่เรา) เรียกตำรวจมาจับน้าตอนทะเลอะกัน ซึ่งส่วนใหญ่จะใช้คำหยาบทั้งนั้นค่ะ ทั้งพ่อทั้งแม่ด่าแรงเอามากๆ..ซึ่งเราก็โดนด้วย คือนางชอบปาข้าวใส่ เช่น ไม้กวาด เปลือกทุเรียน โหลแก้วฯ
ลองไปปรึกษาเพื่อนกับแม่ ก็โกรธพอๆกันค่ะ เพราะเวลาเราโดน เราจะเงียบ ไม่พูดอะไร จะไม่ตอบอะไรทั้งสิ้น เราคิดว่าเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับตัวเราแล้ว
เทอมสองแม่กับน้าอีกคนหนึ่ง คุยกันว่าจะให้เรากับยายขึ้นมาอยู่ที่บ้านแม่ด้วยกัน ซึ่งยายก็โดนให้เลี้ยงหลาน คือลูกของน้าค่ะ อายุ6-7เดือนกว่าๆ และยายกระดูกไม่ค่อบจะดี แต่น้าไม่ค่อยทำอะไรหรอกค่ะ แค่ให้นมลูก เล่นมือถือฯ แต่ส่วนมากจะไม่ค่อยดูแลลูกคนเดียวไม่ได้,__,
ใน ณ ที่นี้คือ ตอน อ.2-ป.3เทอมสอง เราถูกพ่อเลี้ยงข่มขืนค่ะ.. แต่ไม่สำเร็จ ตอนนั้นให้ความกับตำรวจให้งงมากๆ เพราะก็สับสนและกลัวว่าจะไม่ได้อยู่กับแม่ แต่เรากลัวน้าเลยไม่กล้าพูด จึงทำให้เราต้องมาอยู่กับน้ากับยายจนถึงตอนนี้
แต่ด้วยความโตมาแล้วเป็นโอตะคุค่ะ เรื่องเซ็กซ์เป็นอะไรที่ปกติมากกกกก เรื่องพ่อเลี้ยงเราไม่ลืมนะคะ แต่เราไม่ถือสา เราไม่โกธร แต่เราไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใคร เพราะใครๆก็คงรับไม่ได้แน่..
แต่แม่มีอาชีพขายสลัด แล้วน้าก็จะมาเช่าอยู่อีกคนด้วย จะมาช่วยขายค่ะ น้าเลยให้มาอยู่กับน้า
เรื่องนี้คงไม่เกี่ยวกับการดรอปเรียน(?)
แต่สายการเรียนที่เราอยากเรียนคือ
สายศิลป์-ภาษา ซึ่ง อาซีพที่เราอยากเป็นไปทางนั้นค่ะ ถึงสายวิทย์จะเลือกได้หลายทาง แต่มันไม่ใช่สำหรับเราค่ะ บวกกับทางบ้านด้วย ยิ่งทำให้เราไม่โฟกัสที่การเรียน เริ่มไม่มีสมาธิ
การดรอปเทอม2นี้สามารถเรียนม.4ใหม่ได้ไหมคะ? หรือลาออกเลยแล้วเริ่มเรียนใหม่???
(ถ้าได้ย้ายจริงๆ แต่น้าคงไม่ยอม(?) เราจะเริ่มทบทวดบทเรียนในระหว่างนั้น และจะลองไปพบแพทย์จินดูค่ะ เพราะช่วงม.3มีภาวะซึมเศร้า หรือไม่รู้นะคิดไปเอง(?) แต่เริ่มมี พฤติกรรมทำร้ายตัวเองแล้ว เริ่มหยุดตอนเรียนจบค่ะ แต่ตอนนี้จะคงเป็นโรคเคลียดมากกว่า อยากตายๆไปพ้นๆแต่คงหนีปัญหาไม่ได้ )
ทั้งนี้คงหาคำปรึกษาจากแม่ก็คงครูที่ปรึกษาละค่ะ..
หากพิมพ์ผิดพลาดตรงไหน หรืออ่านแล้วไม่เข้าใจก็ต้องขอโทษนะคะ เพราะพิมพ์สด เรารู้สึกอึดอัดมาก ไม่กล้าเราให้ใครฟัง. แต่ ณ ที่นี้เร่ไม่ได้เปิดเผย ข้อมูลส่วนตัว คงไม่ได้ชี้เจาะจงถึงเราแน่ๆ ขอบคุณค่ะ..
(เรื่องมันเยอะค่ะ เรียงเนื้อเรื่องไม่ถูก ปวดหัวค่ะ รู้สึกท้อ เหนื่อยมากๆ แต่อยากเรียน )