เรานิสัยปกติจะเป็นคนเงียบๆใจเย็น
แต่เวลาที่เราอยากได้อะไรแล้วไม่ได้
เราจะโมโหมาก ในใจคือขุ่นมัวตลอดเวลา
เรารู้สึกอยากจะปาข้าวของหรือทำอะไร
ก็ได้ให้มันพังเพราะรู้สึกหงุดหงิด แม้ว่า
นั่นจะเป็นแม่ก็ตามซึ่งพอเราหายเราก็จะ
นั่งสำนึกผิดในสิ่งที่ทำไป เช่นเวลาโกรธ
เราใช้คำพูดแรงๆทำให้คนที่ฟังเจ็บอ่ะ
เราไม่ได้ตั้งใจแต่มันเป็นไปเอง ควรทำยังไง
ให้เลิกเป็นแบบนี้ดีคะ เหมือนตอนที่เราโกรธ
เหมือนเราเป็นคนละคนกับตัวเราในตอนปกติ
เลย ซึ่งถ้าคนที่รู้จักเราแต่ไม่เคยเห็นเราตอน
โกรธจะต้องไม่เชื่อแน่ว่านั่นเป็นเรา
การเอาแต่ใจเกินเหตุของเรา
แต่เวลาที่เราอยากได้อะไรแล้วไม่ได้
เราจะโมโหมาก ในใจคือขุ่นมัวตลอดเวลา
เรารู้สึกอยากจะปาข้าวของหรือทำอะไร
ก็ได้ให้มันพังเพราะรู้สึกหงุดหงิด แม้ว่า
นั่นจะเป็นแม่ก็ตามซึ่งพอเราหายเราก็จะ
นั่งสำนึกผิดในสิ่งที่ทำไป เช่นเวลาโกรธ
เราใช้คำพูดแรงๆทำให้คนที่ฟังเจ็บอ่ะ
เราไม่ได้ตั้งใจแต่มันเป็นไปเอง ควรทำยังไง
ให้เลิกเป็นแบบนี้ดีคะ เหมือนตอนที่เราโกรธ
เหมือนเราเป็นคนละคนกับตัวเราในตอนปกติ
เลย ซึ่งถ้าคนที่รู้จักเราแต่ไม่เคยเห็นเราตอน
โกรธจะต้องไม่เชื่อแน่ว่านั่นเป็นเรา