ผมเป็นโรค ปากแหว่งเพดาโหว่ครับพูดไม่ชัดมาตั้งแต่เด็กโดนล้อตลอดตั้งแต่เด็กจนตอนนี้อายุ16-17แล้วครับทำไมบางคนต้องมองต่าง ผช.บางคนไม่รู้จักเราดีเขาก็ล้อเลียนเราแม้แต่ครูอาจารย์ก็ยังเคยล้อเลียนเรา ส่วนมากจะเป็นผช.ที่ล้อและหัวเราะกันผญ.ไม่ค่อยล้อพอเริ่มๆโตขึ้นผมมีเพื่อนเยอะขึ้นเขาเข้าใจแต่บางทีคนอื่นก็ล้อจนเราเสียใจไม่กล้าเข้าสังคมเลย ผมหน้าตาไม่หล่อมากแต่ก็ไม่ได้ขี้เหล่มาก ผมปากแหว่งเพดานโหว่พูดไม่ชัดดั้งก็ไม่ค่อยมี เวลาเข้าสังคมเลยรู้สึกอายเวลาที่เราพูดเราก็จะคิดว่าเขาจะฟังเรารู้เรื่องใหม ผมไปทำมาแล้วครับเย็บเพดานเรียบร้อยแต่ไม่ได้ตกแต่งปากมาก็ยังเห็นรอยแหว่งอยู่ ผมก็เริ่มพูดชัดขึ้นแต่ติดที่ตรง 14-15ปีผมพูดไม่ชัดมาตลอดเลยติดเรื่องการออกเสียง ผมอยากรู้ทำไมสังคมต้องล้อเลียนต้องหัวเราะเราต้องทำเหมือนรังเกียจเราเพราะเราพิการพูดไม่ชัดเหรอครับ บางคนเขาเข้าใจเราก็ดีใจแต่บางคนเขาไม่เข้าใจบางคนก็เรียกเราว่า ไอ้แหว่ง บางคนก็เรียก ไอ้พูดไม่ชัด บางคนก็ล้อเลียนเสียงเรา ทำเป็นพูดเสียงอ.อ่างใส่ ทำไมหลายคนไม่ค่อยเข้าใจเราเลย บางคนก็จะบอกว่าถ้ากูเป็นกูกล้าพูดกล้าทำกว่าเยอะ แต่เขารู้หรือไม่สิ่งที่เราเจอมันมากกว่านั้น ทั้งคำดูถูก ล้อเลียนเรา ตลกหัวเราะเยาะใส่เรา แกล้งเราพูดล้อเลียนเราในที่ที่มีคนเยอะๆ โดนครูล้อ เจ็บใจมาก หลายคนก็ไม่อยากคุยด้วยเพราะเขาอาจจะฟังเราไม่รู้เรื่องผมเลยมีแต่เพื่อนเฉพาะผช.ที่เข้าใจกันไม่มาก
พูดไม่ชัดผิดหรือ