เราเป็นคนที่ไม่เคยมีแฟนค่ะ ที่ผ่านมาเวลารักใครก็ไม่มีใครรักตอบ มีคนเข้ามาคุย พอถูกใจ เค้าก็ให้เราได้แค่สถานะคนคุย คนคั่นเวลาเท่านั้น ไม่เคยชัดเจนและไม่เคยได้เป็นตัวจริงของใคร
จนมาถึงวันนี้ วันที่เราแอบชอบผู้ชายคนนึง เป็นคนเฟรนด์ลี่ คุยเก่ง ชวนเราคุย ทักเราก่อนตลอด (เราเป็นคนไม่พูดมากค่ะ หน้าจะหยิ่งๆดึงๆหน่อย ไม่ค่อยคุยกับใครก่อน) เค้าทำให้เราหลงรัก เราก็แอบคิดเข้าข้างตัวเองนะคะ คิดว่าเค้าจีบเราแหละ เต๊าะเก่ง อ่อยเก่งขนาดนี้ จีบเราแหงๆ แต่พอรู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว แบบรู้แน่ชัด เราก็เลยคิดว่าต้องตัดใจแล้วแหละ แต่ยังไม่ทันเริ่ม เค้าก็มาคุยกับเรา แบบขอคุย บอกว่าเลิกกับแฟนคนล่าสุดละ เราก็งงนะ แต่ก็เข้าใจในสิ่งที่เค้าพูด สั้นๆเลยคือเค้าจีบเราค่ะ เค้าก็ชอบเราอยู่เหมือนกัน เราไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนที่เราชอบ และเค้าก็ชอบเราอยู่เหมือนกันแบบนี้เลย แบบมันคอมพลีทมากอะ เราไม่นกแล้ว^^
แต่มันก็มีเหตุค่ะ นั่นคือเราไม่สามารถที่จะเปิดเผยได้ว่าเราคบกันอยู่ คุยกันอยู่ คนที่ทำงานก็เห็นและสังเกต จนหลายคนคิดว่าเราจีบกันแน่ๆ ไม่เหมือนเพื่อนร่วมงานทั่วไป คือเคยกลับบ้านพร้อมกัน (เลิกงานแล้วไปกินข้าว) แต่ก็ไม่ใช่ทุกวันนะ
สาเหตุที่บอกว่าโดนกีดกันคือ คนที่ฝากงานให้แฟนเราเค้าเป็นญาติกับแฟนเก่าเค้าค่ะ (แฟนเก่าอีกคนนึงที่ไม่ใช่คนล่าสุดที่เราเอ่ยถึงช่วงบรรทัดข้างบน) เค้ามาคุยกับแฟนเราเรื่องที่เรากับแฟนดูสนิทกัน ซึ่งมันไม่ใช่อย่างที่เค้าไปแนะนำใครต่อใคร เลยจำเป็นที่จะต้องห่างๆกันทั้งที่ทำงาน แล้วก็ข้างนอก พูดง่ายๆคือไปเดทกันก็ไม่ได้ เดี๋ยวมีคนเห็น ต้องทำเหมือนว่าไม่ได้ชอบกัน ไม่มีได้มีซัมติงกัน
บอกตรงๆนะว่าเราคิดอยู่แล้วว่าถ้าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น เราควรทำไง แต่พอเกิดขึ้นจริง มันก็ไปไม่เป็นเลย เราเสียใจค่ะ เสียใจตรงที่ รักแต่เปิดเผยไม่ได้ ที่ทำงานเราไม่ซีเรียส แต่ข้างนอก เราแค่อยากอยู่กับแฟนบ้าง แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้แล้ว ทำได้แค่คุยโทรศัพท์กันเท่านั้น ไม่เลิกก็เหมือนเลิกเลย ต่างคนต่างคิดว่าถ้าวันนึงที่ใครคนใดคนนึงทนไม่ไหวกับสถานะแบบนี้ ก็คงต้องถอย ถ้าเราจะไปเจอใครแฟนก็ไม่ว่า แต่หน้าอย่างเราอะ อยู่โสดๆมาตลอดอะค่ะ วันๆไม่เจอใครเลย ถ้าแฟนไม่มาทำงานที่นี่ ก็คงจะโหนคานต่อไป เอาจริงๆเราเข้าใจแฟนนะ คนนั้นเค้าคือผู้มีพระคุณ แต่เราอะ แค่เพิ่งรู้จักกันเอง ยังไม่มั่นใจอะไรมาก ยังต้องศึกษากันอีกเยอะ อนาคตจะเป็นไง จะคบต่อหรือเลิกกันเราก็ไม่รู้
เราควรทำไงดีคะ จะให้มันจบตั้งแต่ตอนนี้เลยดีไหม? เราไม่รู้ว่าเราจะทนเห็นหน้าเค้าทุกวันโดยที่ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเข้าใกล้ เราจะทำได้ไหม? เราควรปล่อยเค้าไป เพราะคนที่ฝากงานให้แฟนเค้าอาจจะดันให้แฟนเรามีหน้าที่การงานที่ดีขึ้นกว่านี้ก็ได้ (เค้าเคยคุยกันค่ะว่าจะดันให้) ถ้าคบเราต่อ แบบเปิดเผย บางทีเค้าอาจจะต้องออกจากงานนี้ก็ได้ ถ้าคนที่ฝากงานให้เกิดไม่พอใจขึ้นมาอะ แต่ถ้าคุยกันอย่างนี้ เราก็กลัวว่าจะเบื่อและเซ็งกันไป จนเลิกราในที่สุด
....หรือบางทีโชคชะตาจะลิขิตให้เราไม่มีใครจนตายไปอย่างงั้นหรอ ไม่เคยสมหวังเลยจริงๆ
....เราอาจพิมพ์ไม่ค่อยเข้าใจ ขออภัยด้วยนะคะ ตอนนี้เฮิร์ท
รักกัน แต่โดนกีดกัน ควรไปต่อหรือพอแค่นี้??
จนมาถึงวันนี้ วันที่เราแอบชอบผู้ชายคนนึง เป็นคนเฟรนด์ลี่ คุยเก่ง ชวนเราคุย ทักเราก่อนตลอด (เราเป็นคนไม่พูดมากค่ะ หน้าจะหยิ่งๆดึงๆหน่อย ไม่ค่อยคุยกับใครก่อน) เค้าทำให้เราหลงรัก เราก็แอบคิดเข้าข้างตัวเองนะคะ คิดว่าเค้าจีบเราแหละ เต๊าะเก่ง อ่อยเก่งขนาดนี้ จีบเราแหงๆ แต่พอรู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว แบบรู้แน่ชัด เราก็เลยคิดว่าต้องตัดใจแล้วแหละ แต่ยังไม่ทันเริ่ม เค้าก็มาคุยกับเรา แบบขอคุย บอกว่าเลิกกับแฟนคนล่าสุดละ เราก็งงนะ แต่ก็เข้าใจในสิ่งที่เค้าพูด สั้นๆเลยคือเค้าจีบเราค่ะ เค้าก็ชอบเราอยู่เหมือนกัน เราไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนที่เราชอบ และเค้าก็ชอบเราอยู่เหมือนกันแบบนี้เลย แบบมันคอมพลีทมากอะ เราไม่นกแล้ว^^
แต่มันก็มีเหตุค่ะ นั่นคือเราไม่สามารถที่จะเปิดเผยได้ว่าเราคบกันอยู่ คุยกันอยู่ คนที่ทำงานก็เห็นและสังเกต จนหลายคนคิดว่าเราจีบกันแน่ๆ ไม่เหมือนเพื่อนร่วมงานทั่วไป คือเคยกลับบ้านพร้อมกัน (เลิกงานแล้วไปกินข้าว) แต่ก็ไม่ใช่ทุกวันนะ
สาเหตุที่บอกว่าโดนกีดกันคือ คนที่ฝากงานให้แฟนเราเค้าเป็นญาติกับแฟนเก่าเค้าค่ะ (แฟนเก่าอีกคนนึงที่ไม่ใช่คนล่าสุดที่เราเอ่ยถึงช่วงบรรทัดข้างบน) เค้ามาคุยกับแฟนเราเรื่องที่เรากับแฟนดูสนิทกัน ซึ่งมันไม่ใช่อย่างที่เค้าไปแนะนำใครต่อใคร เลยจำเป็นที่จะต้องห่างๆกันทั้งที่ทำงาน แล้วก็ข้างนอก พูดง่ายๆคือไปเดทกันก็ไม่ได้ เดี๋ยวมีคนเห็น ต้องทำเหมือนว่าไม่ได้ชอบกัน ไม่มีได้มีซัมติงกัน
บอกตรงๆนะว่าเราคิดอยู่แล้วว่าถ้าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น เราควรทำไง แต่พอเกิดขึ้นจริง มันก็ไปไม่เป็นเลย เราเสียใจค่ะ เสียใจตรงที่ รักแต่เปิดเผยไม่ได้ ที่ทำงานเราไม่ซีเรียส แต่ข้างนอก เราแค่อยากอยู่กับแฟนบ้าง แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้แล้ว ทำได้แค่คุยโทรศัพท์กันเท่านั้น ไม่เลิกก็เหมือนเลิกเลย ต่างคนต่างคิดว่าถ้าวันนึงที่ใครคนใดคนนึงทนไม่ไหวกับสถานะแบบนี้ ก็คงต้องถอย ถ้าเราจะไปเจอใครแฟนก็ไม่ว่า แต่หน้าอย่างเราอะ อยู่โสดๆมาตลอดอะค่ะ วันๆไม่เจอใครเลย ถ้าแฟนไม่มาทำงานที่นี่ ก็คงจะโหนคานต่อไป เอาจริงๆเราเข้าใจแฟนนะ คนนั้นเค้าคือผู้มีพระคุณ แต่เราอะ แค่เพิ่งรู้จักกันเอง ยังไม่มั่นใจอะไรมาก ยังต้องศึกษากันอีกเยอะ อนาคตจะเป็นไง จะคบต่อหรือเลิกกันเราก็ไม่รู้
เราควรทำไงดีคะ จะให้มันจบตั้งแต่ตอนนี้เลยดีไหม? เราไม่รู้ว่าเราจะทนเห็นหน้าเค้าทุกวันโดยที่ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเข้าใกล้ เราจะทำได้ไหม? เราควรปล่อยเค้าไป เพราะคนที่ฝากงานให้แฟนเค้าอาจจะดันให้แฟนเรามีหน้าที่การงานที่ดีขึ้นกว่านี้ก็ได้ (เค้าเคยคุยกันค่ะว่าจะดันให้) ถ้าคบเราต่อ แบบเปิดเผย บางทีเค้าอาจจะต้องออกจากงานนี้ก็ได้ ถ้าคนที่ฝากงานให้เกิดไม่พอใจขึ้นมาอะ แต่ถ้าคุยกันอย่างนี้ เราก็กลัวว่าจะเบื่อและเซ็งกันไป จนเลิกราในที่สุด
....หรือบางทีโชคชะตาจะลิขิตให้เราไม่มีใครจนตายไปอย่างงั้นหรอ ไม่เคยสมหวังเลยจริงๆ
....เราอาจพิมพ์ไม่ค่อยเข้าใจ ขออภัยด้วยนะคะ ตอนนี้เฮิร์ท