เพื่อนบ้านชอบทำเป็นบ้านตัวเอง

เพื่อนบ้านคือเพื่อนของย่าเรา(ไม่แท้) เขาจะพาลูกเขามากินนอนเล่นที่บ้านเราทุกเย็นหลังเลิกงาน อารมณ์แบบเราเลิกงานดึกแค่ไหนก็จะเห็น2แม่ลูกตลอด ซึ่งเขาจะทานข้าวบ้านเรา และดูทีวีบ้านเราทุกวัน วันอาทิตย์เขาก็จะมานั่งเล่น+นอนเล่นบนที่นอนย่า ซักผ้าก็มาซักเครื่องที่บ้านเรา คือจริงๆก็ไม่ใช่บ้านเรานะเป็นบ้านของย่า(แฟนของปู่อีกคนไม่ใช่ย่าแท้ๆ)

เราก็เหมือนผู้อาศัยแต่เราหาเงินเข้าบ้านจ่ายค่าน้ำไฟทุกอย่าง ซื้อของซื้อข้าวเข้าบ้านทุกเดือนให้เงินต่างหากอีก แต่เราแทบไม่ได้กินข้าวในบ้านเพราะเคยตักไปกินแล้วย่าบอกว่า "เหลือให้คนอื่นบ้าง" ทั้งๆที่มันเหลือจานนึงได้มั้ง เขาเหลือไว้ให้2แม่ลูกอ่ะ เสียความรู้สึกมาก ซักผ้าบ้านเราค่าน้ำไฟก็ไม่ช่วย กินกันเสร็จก็ให้เราล้างให้ น้ำกินหมดไม่เคยกรอกให้

อึดอัดมากค่ะเราระบายกับปู่ปู่ให้เหตุผลว่า "เขาเป็นเพื่อนย่าตั้งแต่ทำงานตอนย่าป่วยเขาก็มาอยู่เป็นเพื่อนย่า"  เราก็รู้สึก เออโอเคเขาเคยช่วยเหลือกันมา

แต่เราก็ยังเคืองนะคะ ที่เราทำงานมาเหนื่อยๆข้าวไม่เคยเหลือให้กินบอกว่า คิดว่าเราหากินข้างนอกแล้ว ของใช้ในบ้านเราก็ซื้อแยกไม่ใช้รวมกับคนที่บ้าน เขายังมองเราไม่ดีเลยง่ะ เพื่อนเขากินกันเราออกไปข้างนอกมาไม่มีใครล้างจาน ย่าด่าเราให้ปู่ฟังว่าเกลียดเราต้องมาคอยล้างให้ ทั้งๆที่เราไม่ได้กินง่ะ งง

เราควรจะทำยังไงดีคะ ควรเฉยๆ หรือควรพูดออกไปดีคะว่าให้เห็นใจกันบ้าง

เหตุที่ต้องมาอยู่บ้านเขาเพราะปู่อยากให้ลูกเราเรียนที่นี่ เรียนใกล้ๆปู่ เราจ้างย่าเขาเลี้ยงลูกเราด้วยนะ  😭