แหล่งพักผิงที่กำลังเลือนหายไป
ทุกสรรพสิ่งในท้องทะเลกำลังถูกกลืนกินโดยขยะ ภายใต้น้ำมือของมนุษย์ ซึ่งเป็นผู้รังสรรค์และ
กำหนดความเป็นอยู่ของธรรมชาติในยุคของโลกาภิวัตน์ที่การบริโภคอุตสาหกรรมมีความเจริญก้าวหน้าทาง
เทคโนโลยี
ก่อนสิ่งที่ธรรมชาติสร้างมากำลังจะหายไป พร้อมกับความเจริญก้าวหน้าและความเห็นแก่ตัวของมนุษย์ที่
ได้กระทำการตักตวงผลประโยชน์ทางระบบนิเวศของท้องทะเล ในวันที่ 13 กันยายน 2562 การจัดแสดงผลงานของ
ผู้สร้างสรรค์ นางสาว ณัฐบล เหล็กหล่อ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และศิลปกรรมศาสตร์ สาขาวิชาศิลปะและการ
ออกแบบ มหาวิทยาลัยพะเยา ภายใต้ชื่อ BLEACHING ได้นำเสนอและเผยแพร่มุมมองเกี่ยวกับปัญหาที่สะท้อนให้
เห็นถึงกํารกระทำของมนุษย์อันส่งผลกระทบต่อท้องทะเลไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม ประหนึ่งสุนัขจิ้งจอกผู้หิวโหย
และรุมทึ้งทุกสิ่ง อย่างตระกละตะกลาม
ภาพที่ 2 นางสาว ณัฐบล เหล็กหล่อ ผู้สร้างสรรค์ผลงาน BLEACHING
ภาพที่ 1 การจัดแสดงงาน
ยุคที่เทคโนโลยีเข้ามามีบทบาทและกำกับการใช้ชีวิตของผู้คนทำให้เกิดปัญหาความเลื่อมล้ำของมนุษย์
พร้อมกันนั้นยังส่งผลให้เกิดการบุกรุกสิ่งมีชีวิตใต้ท้องทะเล ดังปะการังที่ถูกแปดเปื้อนโดยสีขาวขุ่นของ
ปรากฏการณ์ฟอกขาว แหล่งพักพิงของสิ่งมีชีวิตใต้ท้องทะเลซึ่งกำลังจะหายไปกับคลื่นน้ำที่หมองหม่น โดยขยะใน
ยุคปัจจุบันจากความต้องการบริโภคอันไม่สิ้นสุด ที่มาจากโลกเบื้องบนสู่ท้องทะเลเบื้องล่ําง ทำให้ความสมดุลใต้
ท้องทะเลถูกทำลายไป
ขยะเป็นเครื่องมือ ในขณะที่ฆาตกรตัวจริงคือมนุษย์
สิ่งที่ผู้สร้างสรรค์ผลงานต้องการจะบอกพวกเราผ่านเครื่องปั้นดินเผาซึ่งใช้เทคนิครากุ ปะการังกำลังถูก
ทำลายลงไปโดยขยะคือร่องรอยของหลักฐานซึ่งเหลืออยู่และชี้ชัดถึงตัวฆาตกรที่แท้จริง
“เราไม่อาจปฏิเสธได้ว่ามนุษย์นั้นได้ทำร้ายธรรมชาติไปมากเพียงใด”
ผู้สร้างสรรค์ผลงานได้กล่าวขณะพูดถึงผลงานเครื่องปั้นดินเผาผ่านเทคนิคการเผาแบบรากุนี้ ขยะถูก
นำไปใช้แทนวัสดุที่ถูกเผาพร้อมกับเทคนิครากุ ราวกับต้องการใช้มันแสดงให้เห็นถึงสารเคมีที่ถูกละลายเคลือบ
ปะการังเอําไว้ และทำให้ปะการังที่ควรจะสวยงามถูกทำให้ตายลงไป ผู้สร้างสรรค์อธิบายว่าการระเบิดปลา การทิ้ง
สมอเรือในปะกํารัง การดำน้ำ เรือชนหรือเกยตื้น การเหยียบย้ำเก็บสิ่งมีชีวิตในปะการัง การขุดร่องน้ำ คราบ
น้ำมัน และขยะ ทุกสิ่งเหล่านี้ คือสิ่งที่ทำให้ปะการังมาถึงจุดจบของชีวิต
ภาพที่ 3 การเผาเครื่องปั้นดินเทคนิครากุ
แม้ภัยธรรมชาติก็เป็นส่วนหนึ่งในปัจจัยที่ทำให้ปะการังเกิดการฟอกขาวและตายไป แต่ภัยธรรมชาตินั้นเป็น
สิ่งที่เกิดขึ้นโดยที่เราไม่อาจหลีกเลี่ยงและคาดเดาได้ ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจากน้ำมือมนุษย์นั้นแตกต่ําง ในตอนนี้เรายังไม่
อาจเอาชนะธรรมชาติได้ แต่สิ่งที่เราสามารถทำได้คือการเอาชนะตัวของเราเอง หยุดทำร้ายธรรมชาติ และช่วยคืน
ชีวิตปะการังน้อย ๆ ให้กลับมาสวยงามอีกครั้ง
ภาพที่ 4 ตัวอย่างผลงานที่จัดแสดง
ณ วันที่จัดแสดง 13 กันยายน 2562
ธนุส เสาวภานิศากร
ลลิตา ปั้นเพ็ง
สุวรรณณา พุฒิดี
ณัฐบล เหล็กหล่อ
เนื้อหาผลงานนี้เป็นส่วนหนึ่งในรายวิชาศิลปวิจารณ์ 181431
BLEACHING แหล่งพักผิงที่กำลังเลือนหายไป
ทุกสรรพสิ่งในท้องทะเลกำลังถูกกลืนกินโดยขยะ ภายใต้น้ำมือของมนุษย์ ซึ่งเป็นผู้รังสรรค์และ
กำหนดความเป็นอยู่ของธรรมชาติในยุคของโลกาภิวัตน์ที่การบริโภคอุตสาหกรรมมีความเจริญก้าวหน้าทาง
เทคโนโลยี
ก่อนสิ่งที่ธรรมชาติสร้างมากำลังจะหายไป พร้อมกับความเจริญก้าวหน้าและความเห็นแก่ตัวของมนุษย์ที่
ได้กระทำการตักตวงผลประโยชน์ทางระบบนิเวศของท้องทะเล ในวันที่ 13 กันยายน 2562 การจัดแสดงผลงานของ
ผู้สร้างสรรค์ นางสาว ณัฐบล เหล็กหล่อ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และศิลปกรรมศาสตร์ สาขาวิชาศิลปะและการ
ออกแบบ มหาวิทยาลัยพะเยา ภายใต้ชื่อ BLEACHING ได้นำเสนอและเผยแพร่มุมมองเกี่ยวกับปัญหาที่สะท้อนให้
เห็นถึงกํารกระทำของมนุษย์อันส่งผลกระทบต่อท้องทะเลไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม ประหนึ่งสุนัขจิ้งจอกผู้หิวโหย
และรุมทึ้งทุกสิ่ง อย่างตระกละตะกลาม
ภาพที่ 2 นางสาว ณัฐบล เหล็กหล่อ ผู้สร้างสรรค์ผลงาน BLEACHING
ภาพที่ 1 การจัดแสดงงาน
ยุคที่เทคโนโลยีเข้ามามีบทบาทและกำกับการใช้ชีวิตของผู้คนทำให้เกิดปัญหาความเลื่อมล้ำของมนุษย์
พร้อมกันนั้นยังส่งผลให้เกิดการบุกรุกสิ่งมีชีวิตใต้ท้องทะเล ดังปะการังที่ถูกแปดเปื้อนโดยสีขาวขุ่นของ
ปรากฏการณ์ฟอกขาว แหล่งพักพิงของสิ่งมีชีวิตใต้ท้องทะเลซึ่งกำลังจะหายไปกับคลื่นน้ำที่หมองหม่น โดยขยะใน
ยุคปัจจุบันจากความต้องการบริโภคอันไม่สิ้นสุด ที่มาจากโลกเบื้องบนสู่ท้องทะเลเบื้องล่ําง ทำให้ความสมดุลใต้
ท้องทะเลถูกทำลายไป
ขยะเป็นเครื่องมือ ในขณะที่ฆาตกรตัวจริงคือมนุษย์
สิ่งที่ผู้สร้างสรรค์ผลงานต้องการจะบอกพวกเราผ่านเครื่องปั้นดินเผาซึ่งใช้เทคนิครากุ ปะการังกำลังถูก
ทำลายลงไปโดยขยะคือร่องรอยของหลักฐานซึ่งเหลืออยู่และชี้ชัดถึงตัวฆาตกรที่แท้จริง
“เราไม่อาจปฏิเสธได้ว่ามนุษย์นั้นได้ทำร้ายธรรมชาติไปมากเพียงใด”
ผู้สร้างสรรค์ผลงานได้กล่าวขณะพูดถึงผลงานเครื่องปั้นดินเผาผ่านเทคนิคการเผาแบบรากุนี้ ขยะถูก
นำไปใช้แทนวัสดุที่ถูกเผาพร้อมกับเทคนิครากุ ราวกับต้องการใช้มันแสดงให้เห็นถึงสารเคมีที่ถูกละลายเคลือบ
ปะการังเอําไว้ และทำให้ปะการังที่ควรจะสวยงามถูกทำให้ตายลงไป ผู้สร้างสรรค์อธิบายว่าการระเบิดปลา การทิ้ง
สมอเรือในปะกํารัง การดำน้ำ เรือชนหรือเกยตื้น การเหยียบย้ำเก็บสิ่งมีชีวิตในปะการัง การขุดร่องน้ำ คราบ
น้ำมัน และขยะ ทุกสิ่งเหล่านี้ คือสิ่งที่ทำให้ปะการังมาถึงจุดจบของชีวิต
ภาพที่ 3 การเผาเครื่องปั้นดินเทคนิครากุ
แม้ภัยธรรมชาติก็เป็นส่วนหนึ่งในปัจจัยที่ทำให้ปะการังเกิดการฟอกขาวและตายไป แต่ภัยธรรมชาตินั้นเป็น
สิ่งที่เกิดขึ้นโดยที่เราไม่อาจหลีกเลี่ยงและคาดเดาได้ ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจากน้ำมือมนุษย์นั้นแตกต่ําง ในตอนนี้เรายังไม่
อาจเอาชนะธรรมชาติได้ แต่สิ่งที่เราสามารถทำได้คือการเอาชนะตัวของเราเอง หยุดทำร้ายธรรมชาติ และช่วยคืน
ชีวิตปะการังน้อย ๆ ให้กลับมาสวยงามอีกครั้ง
ณ วันที่จัดแสดง 13 กันยายน 2562
ธนุส เสาวภานิศากร
ลลิตา ปั้นเพ็ง
สุวรรณณา พุฒิดี
ณัฐบล เหล็กหล่อ
เนื้อหาผลงานนี้เป็นส่วนหนึ่งในรายวิชาศิลปวิจารณ์ 181431