ความรู้สึกหลังจากที่ดูเรื่อง At Eighteen จบไปได้สองวัน

     มีคนเคยบอกว่าห้ามดูหนังดราม่าในหน้าฝน แต่เราไม่เชื่อจ่ะ ก็จะดูอะจะทำไม ความจริงแล้วไม่ได้รู้เลยว่าซีรี่ย์เรื่องนี้เป็นซีรี่ย์แนวดราม่า เหตุผลที่เข้ามาดูเพราะแพ้รอยยิ้มนางเอก รูปโปรโมตซีรี่ย์คือดีงามมาก ตอนดูก็พอรู้อยู่ว่าไม่ใช่หนังวัยรุ่นรักใสๆ ดูใกล้จะจบก็ยิ่งดราม่าใหญ่ แบบเลิกดูไปพักนึง เหมือนประมาณว่าพักใจไม่ให้เศร้า แต่ก็ยังกลับมาดูต่อจนจบ ดูเรื่องนี้ภายในสองวันจบ 16ep พอดูจบก็ยังไม่เป็นไร แต่พอตกกลางคืนเท่านั้นแหละจ้า นอนไม่หลับ เรื่องราวที่ดูวนเวียนอยู่ในหัวเต็มไปหมด นั่งคิดนอนคิดถึงแต่เรื่องราวชีวิตของพระเอก
     จนตอนนี้ผ่านมาได้สองวันถึงได้รู้ว่า ซีรี่ย์ที่แกดูน่ะ มันไม่ใช่ละครรักใสๆวัยรุ่นจ๋า แต่มันเป็นละครดราม่าขั้นเทพที่ถ่ายทอดความรู้สึกตัวละครได้อย่างละเมียดมาก ความรู้สึกของตัวละครได้ถ่ายทอดผ่านนักแสดงออกมาได้ดีถึงดีที่สุด ไม่น่าเชื่อว่าพระเอกเล่นเรื่องนี้เรื่องแรกแต่จะสามารถถ่ายทอดบทบาทได้ดีขนาดนี้ เราชอบอยู่นะดาราเกาหลีแต่ไม่เคยจำชื่อได้เลย รู้แค่ว่าเคยเป็นเคป็อบอยู่วงวอนน่าวัน แต่ไม่คิดว่ามนุษย์คนนี้จะมีความสามารถในการแสดงขนาดนี้ ส่วนหนึ่งอยู่ที่บุคลิกภาพการแสดงทางสีหน้าและแววตา คือแค่เห็นหน้าก็เศร้าแล้ว น้ำตาจะไหลอะไรประมาณนี้ นี่ตอนนี้ก็ยังขนลุกอยู่ตลอดเวลา เวลาที่คิดถึงเรื่องนี้ และที่ทำใจไม่ได้เลยก็คือ สภาวะจิตตก จิตตกเพราะสงสารพระเอก สงสารชีวิตพระเอก เหมือนเราจินตนาการว่าพระเอกมีชีวิตอยู่จริงและเราก็สงสารพระเอกมาก ไม่รู้จะช่วยพระเอกยังไงดีให้ชีวิตเขาดีขึ้น เหมือนเรื่องอะไรซักอย่างที่ไอยูแสดงเป็นนางเอก แต่เรื่องนั้นก็ยังรู้สึกไม่เท่าเรื่องนี้ เพราะตอนจบเรื่องนั้นคือชีวิตนางเอกดีขึ้น แต่ตอนจบเรื่องนี้คือ จบแบบชีวิตจริง ซีรี่ย์เรื่องนี้เหมือนถ่ายทอดชีวิตจริงของมนุษย์บนโลก แต่บางทีมันจริงเกินไปจนรับไม่ได้ จนเราคิดว่านั่นคือชีวิตเรา
     และอีกอย่างเราเป็นโรคซึมเศร้าเป็นมานานแต่ไม่รู้ตัว เพิ่งได้รับคำแนะนำจากแพทย์เมื่อไม่นานมานี้ โรคนี้สมัยนี้คนนิยมเป็นกันมาก และอาการข้างเคียงของโรคนี้คือการจินตนาการว่าตัวเองมีความสุขหรือความทุกข์  เมื่อฮอร์โมนในสมองหลั่งเราก็จะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ นี่ก็เลยกลัวมาก เพราะตั้งแต่ละครเรื่องนี้จบไป เรื่องพระเอกของเราก็ยังไม่จบไปจากใจเรา เรายังคงคิดถึงเรื่องราวชีวิตของพระเอกและร้องไห้เหมือนคนบ้า ร้องไห้ไม่มีเหตุผล พอมีคนเห็นมีคนถามว่าเป็นอะไร ก็ตอบเค้าไปว่าสงสารพระเอกละครเรื่องนี้ ร้องไห้ประหนึ่งเปรียบเสมือนชีวิตตัวเอง ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงทัชความรู้สึกขนาดนี้ ด้วยบท ด้วยพระเอก ด้วยอะไรหลายๆอย่างในเรื่อง ดูแล้วมันทำให้เจ็บปวดไปหมด จนตอนนี้ก็ยังร้องไห้ไม่เลิก เพราะสงสารพระเอก...ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ใครยังไม่ได้ไปดู แนะนำเตรียมหัวใจให้พร้อม หากใครเป็นโรคซึมเศร้าแนะนำให้ทานยาระงับฮอร์โมนก่อนดูอีพีสุดท้าย เพราะไม่อย่างนั้นคุณจะเป็นจิตตกเหมือนเรา อาการเหล่านี้หากไม่ได้รับการรักษาอย่างถูกวิธีอาจมีอาการเป็นเดือน ซึ่งมีความเสี่ยงสูงสำหรับคนที่เป็นโรคซึมเศร้า แต่ละครเรื่องนี้สนุกมาก สนุกมากจริงๆค่ะ พระเอกถ่ายทอดเรื่องราวของตัวละครได้ดีมาก...ไปหาดูกันนะคะ