“ไม่ได้ขอมาเกิด”จะกำจัดความคิดนี้ออกจากหัวยังใงดี?

จะกำจัดความคิดแบบนี้ออกไปยังใงดีคะ
จขกท เรียนจบช้า ตอนนี้ 25 เพิ่งจบตรี (ยอมรับว่าผิดเองที่ไม่ตั้งใจเรียน)  
ถ้าเป็นเมื่อก่อน จขกท จะคิดเสมอว่า
1.แม่สอนว่าเรียนอะไรก็ได้แค่ได้วุฒิพอ (เพราะคิดแบบนี้เลยเรียนๆ เล่นๆ ไม่มีจุดหมายเท่าไหร่ คณะที่เรียนก็ลงตามเพื่อนไปงั้น)
2.เรียนจบต้องส่งเงินให้ที่บ้าน
3.ทำงานอะไรก็ได้ใกล้บ้าน (เพราะบ้านไม่ต้องเช่า ข้าวไม่ต้องซื้อ)  
4.อยู่แบบพอเพียง
แต่พอ จขกท ได้มาใช้ชีวิตใน กทม ได้เจอคนมากมาย ดูละคร อ่านหนังสือ ฟังพอดแคส โควทชีวิตต่างๆ (+เป็นโรคซึมเศร้า) แนวคิด จขกท ก็เปลี่ยนไปนิดหน่อยจาก4ข้อนั้น บวกกับที่บ้านบังคับให้เราต้องกลับไปอยู่บ้าน (*พ่อกับแม่เราแยกทางกัน)
ฝั่งแม่
-ไม่สงสารแม่หรอ
-ต้องรอให้ตายก่อนมั้ย
-ถ้าไม่อยู่บ้านต้องหาเงินได้เท่านี้นะ ทีลูกบ้านนู้นส่งเงินเท่านั้นเท่านี้
-อุตส่าห์เลี้ยงมาหมดเงินไปตั้งเท่าไหร่
-ถ้าเงินเดือนมันน้อยขอแม่เพิ่มได้
-อยากไปทำใม ตปท อยู่แบบพอเพียงสิ  
แล้วทุกคนก็ทำเหมือนถ้าเราไม่กลับไปอยู่บ้านหลานจะดื้อนะ บ้านจะรกนะ ยาย แม่ ต้องเหนื่อยนะ  ห้ามส่งเงินให้พ่อนะ (พ่อแม่แยกทางกัน) ใครเป็นคนส่งเรียน  
ฝั่งพ่อ
- ไม่สงสารพ่อบ้างหรอ ลำบากเลีเยงมาตั้งแต่เด็ก
- ต้องส่งเงินให้นะ
- เป็นหนี้ธ.นี้อยู่นะเท่านี้ๆ
- ทำประกันบ.นี้อยู่นะส่งเท่านี้ๆ ตายไปก็เอ็งแหละได้ตังค์
*รู้สึกว่าทำใมทุกคนเรียกร้องจากเราเยอะมาก ถ้าเลี้ยงลำบากแล้วมีลูกกันทำใม เราขอมาเกิดหรอ ทำใมบุญคุณมันเยอะจัง จนตอนนี้เราไม่อยากมีแฟน ไม่อยากมีลูก เงินเดือนจะให้แบ่งยังใง ทั้งพ่อทั้งแม่