ข้าราชการอาจารย์ และ พนง.อาจารย์ใน มรภ.

มหาวิทยาลัยราชภัฏหลายๆแห่งตอนนี้ ประกอบไปด้วย อาจารย์ที่เป็นข้าราชการ

และ พนักงานมหาวิทยาลัย

โดยรู้กันดีว่า พนักงานมหาวิทยาลัยเหมือนเป็นพลเมืองชั้น 2 ในมหาลัย โดยจะต้องมีการทำผลงานต่างๆ

เพื่อต่อสัญญาของตัวเองให้ได้อยู่ต่อ ซึ่งไม่มีความมั่นคงในชีวิต

ต่างจากข้าราชการที่สัญญายาวถึงอายุ 60 ปี

พนักงานมหาลัยรุ่นใหม่ๆ

ที่เพิ่งเรียนจบมา ต่างก็มีไฟที่จะทำผลงานทางวิชาการต่างๆ เช่น ผลงานตีพิมพ์ หรือ

เรียกง่ายๆว่า เปเปอร์ แต่เป็นที่น่าฉงนใจว่า ทำไม ข้าราชการบางคนที่เป็นอาจารย์เหมือนกัน

จึงไม่ค่อยมีเปเปอร์หรือผลงานอื่นๆ เพื่อสร้างชื่อเสียงของสถาบันนั้น บ้างก็อยู่แบบแก่ๆ

ไปวันๆ  บ้างที่เป็นผู้บริหารก็มัวแต่จับผิดลูกน้อง มัวแต่จะขัด พนง. ที่เค้ามีผลงานโดดเด่นและไม่เลีย
(พนง. คนไหนเลียเก่ง ก็ได้รับการผลักดัน ทั้งๆที่ไม่มีผลงานทางวิชาการ) 

ทำไมพวกข้าราชการจึงไม่เอาเวลาไปทำผลงานทางวิชาการบ้าง

!!!!!!   แบบนี้เป็นข้าราชการที่หนักแผ่นดินหรือไม่  !!!!!!!!