ช่วงนี้เราเป็นบ่อยมากๆ เลยค่ะ กับครอบครัวเวลาพูดอะไรที่เป็นสาระ อย่างการปฐมพยาบาลคนชัก อย่าเอาอะไรยัดปาก ไม่ต้องทำอะไร ดูอาการอย่างเดียว ถ้าไม่หยุดค่อยเรียก ครอบครัวก็ไม่เชื่อ หาว่าเรามั่ว
ปกติงานกลุ่มเพื่อนก็จะเชื่อเรา แล้วมันก็ออกมาดีตลอด เป็นตามแผนที่วางไว้ตลอด เพื่อนก็เริ่มไม่เชื่อเรา เอาตามความคิดตัวเอง ผลออกมาก็แย่ ทุนก็เยอะ ต้องมาแก้ใหม่ พอดีขึ้น เราบอกอย่าทำแบบนี้เลย ก็จะไม่เชื่ออีก เหนื่อยใจ ขนาดเราบอกว่าอาจารย์ให้ส่งงานวันที่เท่านี้ๆ ก็ยังไม่เชื่อเรา
แฟนเราพอเราพูดอะไร ก็ต้องแย้งเราไว้ก่อน ยังไม่ทันฟังให้จบเลย พอเค้าแย้งมาเราก็ อ่าว มันคือสิ่งที่เราหมายถึงนิ ต้องแย้งกลับไป แล้วก็ยังบอกว่าไม่ใช่ ไม่เกี่ยวกันอีก เราก็งง หลังๆ คือเริ่มไม่ชวนแฟนคุยไปเลย ขี้เกียจมาเถียงกัน งานกลุ่มก็พยายามจะไม่เสนอแล้วนะ แต่ก็ขัดใจอ่ะ คิดอะไรของมันก็ไม่รู้ แย้งไปก็ไม่ฟัง รู้สึกช่วงนี้ความคิดขัดแย้งกับเพื่อนมากเลย ว่าจะลองอยู่เฉยๆ ละ ไม่ต้องเอางานมาไว้ที่ตัวเองเยอะ ไม่ต้องคิด ไม่ต้องเสนออะไร ชีวิตอาจจะมีความสุขกว่า
บางทีปัญหาคงอยู่ที่ตัวเราเองแหละ
(กระทู้ระบายค่ะ) เหนื่อยใจเป็นคนที่พูดแล้วคนอื่นไม่เชื่อ
ปกติงานกลุ่มเพื่อนก็จะเชื่อเรา แล้วมันก็ออกมาดีตลอด เป็นตามแผนที่วางไว้ตลอด เพื่อนก็เริ่มไม่เชื่อเรา เอาตามความคิดตัวเอง ผลออกมาก็แย่ ทุนก็เยอะ ต้องมาแก้ใหม่ พอดีขึ้น เราบอกอย่าทำแบบนี้เลย ก็จะไม่เชื่ออีก เหนื่อยใจ ขนาดเราบอกว่าอาจารย์ให้ส่งงานวันที่เท่านี้ๆ ก็ยังไม่เชื่อเรา
แฟนเราพอเราพูดอะไร ก็ต้องแย้งเราไว้ก่อน ยังไม่ทันฟังให้จบเลย พอเค้าแย้งมาเราก็ อ่าว มันคือสิ่งที่เราหมายถึงนิ ต้องแย้งกลับไป แล้วก็ยังบอกว่าไม่ใช่ ไม่เกี่ยวกันอีก เราก็งง หลังๆ คือเริ่มไม่ชวนแฟนคุยไปเลย ขี้เกียจมาเถียงกัน งานกลุ่มก็พยายามจะไม่เสนอแล้วนะ แต่ก็ขัดใจอ่ะ คิดอะไรของมันก็ไม่รู้ แย้งไปก็ไม่ฟัง รู้สึกช่วงนี้ความคิดขัดแย้งกับเพื่อนมากเลย ว่าจะลองอยู่เฉยๆ ละ ไม่ต้องเอางานมาไว้ที่ตัวเองเยอะ ไม่ต้องคิด ไม่ต้องเสนออะไร ชีวิตอาจจะมีความสุขกว่า
บางทีปัญหาคงอยู่ที่ตัวเราเองแหละ