เรื่องสั้นเรื่องที่ 2 เป็นการจับคู่ ร่วมกันเขียนครับ ^^

เรื่องออกแนววิทยาศาสตร์ ไซไฟ ลึกลับ มีการพบวัตถุประหลาดที่ตรวจหาชนิดของธาตุใดๆ ในโลกนี้ไม่ได้ ไม่มี แถมมันยังมีคุณสมบัติแหกกฏเกณฑ์ทางวิทยาศาสตร์หลายประการ แต่มันมีทีท่าว่าจะเป็นสิ่งที่ให้พลังงานมากมายยิ่งกว่าสิ่งใด และหลายฝ่ายต้องการมัน ตามหามันอยู่ พวกที่เจอมันจึงแอบส่งมันมาที่ศูนย์วิจัยแห่งหนึ่งในประเทศไทยทำการศึกษาวิจัย...

สุดท้ายจะเป็นอย่างไร ติดตามอ่านกันได้เลยครับ ^^

ใต้ดิน ในห้องปฏิบัติการทางวิทยาศาสตร์แห่งหนึ่ง ซึ่งปกปิดเป็นความลับ

วัตถุธาตุอย่างหนึ่ง รูปร่างเป็นก้อนหิน สีน้ำเงินเข้มเป็นส่วนใหญ่ มีสีแดง สีส้ม และสีม่วงปะปนและเคลื่อนไหวไปมาอยู่ภายใน ขนาดประมาณไข่ไก่ฟองหนึ่ง บรรจุไว้ในกล่องขนาดใหญ่ และมีหลายชั้น ชั้นนอกสุดเป็นกล่องตู้เซฟ ชั้นในสุดเป็นกล่องโลหะบุตะกั่วไว้ภายใน ทั้งกล่องถูกครอบไว้ด้วยฝาครอบแก้ว กำลังถูกตรวจสอบ และทำการศึกษา โดยศาสตราจารย์ ดร.หญิงสาว และทีมงาน ทุกคนสวมชุดขาว คล้ายเสื้อกาวน์ของหมอ

"นี่มัน ไม่ใช่ธาตุที่อยู่ในสารบบที่เรารู้จักกันเลย"

"ดร.ครับ คุณพอจะทราบไหมว่า มันมีคุณสมบัติที่จะเอามาทำอะไรได้บ้าง"

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งถาม

"ดูเหมือนมีกัมมันตภาพรังสีเข้มข้น แต่ดิฉันก็ไม่แน่ใจ เหมือนใช่ เหมือนไม่ใช่"

"วัดกัมมันตภาพรังสีได้เท่าไรล่ะ"

"วัดไม่พบค่ะ" หล่อนปฏิเสธ

"ไหงเป็นงั้น ไหนว่าดูเหมือนมีกัมมันตภาพรังสีไง"

"มันดูเหมือนมี ใช่ค่ะ แต่พอเอาเครื่องวัดมาวัด กลับไม่แสดงค่าอะไรเลย" ศจ.สาวทำหน้ามึนงง

"ตรวจสอบละเอียดแล้ว ไม่ใช่ธาตุใดๆ ที่มีในโลกนี้ แน่นอนหรือ"

"แน่นอนค่ะ ไม่เข้าลักษณะธาตุชนิดไหนทั้งสิ้น"

"มันสามารถทำอะไรได้บ้าง เท่าที่คุณรู้"

"ก็ ดูนี่ละกันค่ะ ท่าน ผ.อ." เธอหยิบสมาร์ทโฟนราคาแพงออกมาจากกระเป๋าเสื้อ เปิดหน้าจอ

"มือถือของดิฉันนี่ ตอนนี้ แบตเหลือประมาณ สามสิบเปอร์เซ็นต์ คอยดูให้ดีนะคะ"

ศจ.สาว ยื่นสมาร์ทโฟนเครื่องนั้นเข้าไปใกล้วัตถุธาตุประหลาด

แท่งแสดงพลังงานแบตเตอรี่ จาก 30% วิ่งปรี๊ดเดียว เต็ม 100% ทันทีในเวลาเพียงสองวินาที

"อะเมซซิ่ง" สาวผมทองชาวอเมริกันคนหนึ่งอุทาน หล่อนเป็นผู้ช่วยของ ศ.จ.สาว

"ทำไม คุณจึงเลือกส่งสิ่งนี้มาที่นี่คะ ดร.สตีเฟ่น" ศจ.สาวถามชายวัยกลางคนอีกคนหนึ่ง

"เพราะเราคิดว่า ที่นี่ ปลอดภัย เป็นสถานที่ที่หลายฝ่าย คาดไม่ถึงค่ะ ดร.ศศิธร" สาวผมทองเป็นผู้ตอบ

"มีผู้ต้องการมัน" ดร.สตีเฟ่นกล่าว "ขณะนี้ หลายหน่วยงานกำลังสืบเสาะหามันอยู่ หลังจากคนของเราคนหนึ่งได้พบมันในหลุมอุกาบาตที่อริโซนา เขาสงสัยตั้งแต่แรกเห็นว่ามันอาจจะเป็นสิ่งที่พิเศษมากๆ จึงรีบเก็บมันใส่กระเป๋า"

"และทันทีที่เขาหยิบมันขึ้นมา ทั้งที่สวมถุงมือป้องกันกัมมันตภาพรังสีหนาเตอะ เขาก็เหมือนถูกช็อตด้วยไฟฟ้าแรงสูง หมดสติไปในตอนนั้นทันทีค่ะ" สาวผมทองกล่าวต่อ

"คุณอยู่ในเหตุการณ์ด้วยหรือคะ แครอล"

"ใช่ค่ะ ดร.ศศิธร"

"เรียกดิฉันว่า เจนนี่ ก็ได้ค่ะ"

"โอเค เจนนี่" แครอลตอบแล้วยิ้มให้ ศจ.สาว

"แล้วสุดท้าย พวกคุณเอามันมาโดยวิธีไหนคะ"

"ก็ใช้หุ่นยนต์จากห้องแล็ปผมตัวหนึ่ง ให้คว้าจับมันใส่ไว้ในกล่องขนาดใหญ่ ข้างในบุตะกั่วไว้หนามาก ปิดกล่องแล้วนำกล่องนั้นบรรจุในกล่องที่ใหญ่กว่า ทำจากโลหะกันกระสุน แล้วก็ใส่ในกล่องซึ่งเป็นตู้เซฟอีกชั้นหนึ่ง เข้ารหัสนิรภัยไว้ ผมคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเปิดมันได้"

"หลังจากนั้นพวกเราก็ประชุมกัน ลงความเห็นกันว่า การมันส่งมาให้คุณช่วยศึกษาและตรวจสอบมันที่นี่ ประเทศไทย ดีที่สุด ปลอดภัยที่สุดค่ะ" แครอลกล่าวปิดท้าย

(จบส่วนแรก โดย ถุงมือไร้กฏ)