กำลังศึกษาดูใจคนบ้านไกลกันกรุงเทพ-อุดร

สวัสดีครับทุกคนที่เข้ามากระทู้นี้
คือในตอนนี้ ผมกำลังศึกษาดูใจกับผู้หญิงที่อยู่จังหวัดอุดรธานี ส่วนผมอยู่กรุงเทพ ซึ่งเราสองคนได้คุยกันมาระยะหนึ่งแล้ว แล้วต่างคนต่างรู้สึกดีต่อกัน เราสองคนคุยกันถูกคอกันมาก นอยกันก็ง้อกันตลอด ใส่ใจทุกเรื่องราว และเล่าเรื่องต่างๆ  ผ่านมาสักพักแล้วซึ่งหลายๆอย่างเข้ากันมากโดยส่วนตัวผมเป็นผู้ชายไม่เที่ยวกลางคืน ไม่มีเรื่องชู้สาวเป็นคนจีบไม่เก่งและยังเป็นคนที่ตั้งใจทำงานมาก มองอนาคตเป็นหลัก ผมจึงไม่คิดจีบใครเล่นๆแน่นอน
เราสองคนอยู่ในวัยสร้างตัวกันและกันครับซึ่ง.....

ปัญหาคือ " เธอกลัวว่าผมจะหลอกให้รัก หลอกให้รอ "
ผมเป็นลูกผู้ชายครับ ไม่เล่นกับความรู้สึกใคร ไม่หลอกฟัน มีเพียงความรู้สึกที่บริสุทธิ์ใจ ผมจึงอยากทราบว่าคนที่ห่างกันไกลกัน พวกคุณต้องตัดสินใจกันอย่างไร กับการที่ความสัมพันธ์นี้ ประคับประคองกันยังไง

( ขอแนวคิดบวกนะครับ ขอแนวทางความคิดของเพื่อนๆและยิ่งคนที่มีประสบการณ์ที่สมหวังและไม่สมหวังรับฟังไว้เป็นแนวทางที่ควรและไม่ควรยิ่งอยากรับฟังครับ )

......ขอบคุณครับ
แก้ไขข้อความเมื่อ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
มีความสามารถที่จะไปหาหรือเปล่าครับ ฐานะทางการเงินพอไหวไหมครับ คือถ้าจะระยะไกล ก็คงต้องมีค่าใช้จ่ายในการพบเจอ คบกันจริงจัง ก็คงต้องหวังที่จะแต่งงาน ยิ่งสาว ตจว ยิ่งน่าจะโดนญาติพี่น้องถามบ่อยๆ หรือชวนเขามาเที่ยวกรุงเทพก็ได้ครับ แต่ก็คงต้องดูแลเขาหน่อย

ถ้าฐานะไม่ดีพอที่จะไปหาบ่อยๆก็ต้องใช้เทคโนโลยีเข้าช่วยครับ แลกวิวกันไป

ผมไม่ใช่ผู้ชายจริงจังครับ ส่วนมากถ้าเจอโจทย์ยากๆแบบนี้ ส่วนมากจะปล่อยเขาไปเจอคนที่เขาพบกันง่ายๆดีกว่า ทางไกล มันยากไปหน่อย คิดถึงก็ไปหายาก ทะเลาะก็ไปง้อยาก

ป.ล.ความคิดผมคือผู้ชายควรเป็นฝ่ายดูแลผู้หญิงนะครับ การที่เราจะเทคแคร์เขา แน่นอนมันต้องใช้เงินบ้าง ถ้าคุณเป็นพวกที่ชอบความแฟร์ๆคนละครึ่งๆเลย คงใช้แบบนี้ไม่ได้ครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่