ชอบบทละครลิขิตแห่งจันทร์มากค่ะ โดยเฉพาะตอนประชันฝีมือ

บทอื่นก็มีสมเหตุสมผลบ้าง ไม่สมเหตุสมผลบ้าง 

แต่เรื่องประชันระหว่างแม่โอปอและแม่โฉมนี่เราขอชมจากใจเลยค่ะ 
นานๆทีจะได้เห็นบทแบบนี้ มันเรียลดีค่ะ
1) โอปออยู่ดีๆไม่ได้พัฒนาแบบก้าวกระโดด แบบทำได้งดงามไม่มีที่ติชั่วข้าม 1-2 คืน 
2) แต่ละครก็ยังแสดงให้เห็นถึงความพยายามของโอปอ แต่ด้วยเวลาจำกัด ทำให้ฝีมือของโอปอ ก็ได้ประมาณนี้แหละ ตอนแข่งก็ออกมาประมาณนี้ ดีกว่าตอนฝึกหน่อยนึง แต่ไม่ใช่แบบว้าวววววววว เหมือนในนิยาย/ละครหลายๆเรื่อง 
3) เนื่องจากฝีมือโอปอก็ได้ประมาณหนึ่ง (จากสิบ 555) โอปอก็เลยต้องหาทาง get around วิธีอื่น เช่นใช้ประสบการณ์ความคิดสร้างสรรค์ ที่ติดตัวมาแต่สมัยอนาคต มารังสรรค์งานต่างๆ โดยเฉพาะฉากแชนเดอร์เลีย เราประทับใจมากจริงๆนะคะ เราประทับใจ 2 ส่วน
1. ความคิดสร้างสรรค์ของโอปอ ที่พยายามกลบความไม่เนี้ยบ ด้วยการจัดให้อยู่ในห้องมืดๆ แล้วหันเหความสนใจจากความยึกยือไปที่ความใหญ่ และแสงเทียน มันดูอลังการจริงๆ 2. การหามาลัยประกอบฉากที่มันยึกยือ คือดูผ่านจอไอโฟนเรายังรู้สึกเลยว่ามันไม่เนี้ยบ เรียลดีค่ะ 
4) การตัดสินของเสด็จ ที่สอดคล้องกับข้อ 1)-3) (แม้เราจะเห็นแย้งนิดหน่อยเรื่องงานดอกไม้) 
5) บท appreciate ฝีมือที่ฝึกปรือมาตั้งแต่เด็กของแม่โฉม ถึงแม้ว่าแม่โฉมจะมีนิสัยที่ไม่ค่อยดีก็ตาม

ขอชมผู้แต่งและคนเขียนบทในพาร์ทนี้จริงๆค่ะ ขอบคุณมากๆ