สวัสดีค่ะ
เรา อายุ 15 ปีเราอยากจะระบายกับขอคำปรึกษาด้วย
ปัจจุบันนี้เราเป็นคนขี้เกียจและไม่เก่งอะไรเลยแต่เราชอบวาดรูปแต่ไม่เก่งขนาดที่จะวาดแบบ คือเราว่าเพราะเราชอบไม่ได้ว่าแบบส่งประกวดหรือชอบลายเส้นอะไรแบบนี้เราว่าเพราะเรารักแต่ไม่ได้พัฒนาไปเลยแต ่ขอท้าวความก่อนว่าเราเป็นคนเรียนไม่เก่งตอนเด็กๆสมัยมัธยมไม่ใช่สิหมายถึงตั้งแต่อนุบาล 1 จนถึงป 3 เราเป็นคนความจำจำได้บ้างไม่ได้บ้างและช่วงนั้นเป็นช่วงที่แบบคือไปกลับเรียนเสร็จแล้วก็กลับบ้านเลยไม่ค่อยได้ออกไปไหนเหมือนไม่ได้เล่น ไม่ได้อะไรแต่เราเป็นคนชอบวาดรูปกับเรียนอังกฤษเป็นความชอบส่วนตัวแต่พอถูไถได้แล้วทีนี้เราได้ย้ายไปอยู่กับตาและยายที่ต่างจังหวัดด้วยความที่ว่าต่างจังหวัดเป็นแบบหมู่บ้านเราก็เลยได้เล่นนู่นทำนี่ได้ทำอะไรได้หลายๆอย่างมันก็เลยต้องหลงลืมลืมๆไปบ้างพอเข้าต่อที่นี่ตอนป 4 เราได้มาเรียนที่ต่างจังหวัดเนี่ยครั้งแรกเราย้ายมาจากกรุงเทพฯพอเราได้เรียนไปเออมันก็สนุกนะแต่ไปไปมามา คุณครูชอบเอามาเปรียบเทียบว่า (ที่เราไปเรียนด้วยอ่ะมีคนมาจากกรุงเทพฯเหมือนกัน)เราชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับเขาว่ามากรุงเทพฯเหมือนกันทำไมเขาทำได้ดีกว่าเราเป็นคนเรียนแบบอยู่ประมาณถ้าลำดับห้องแหละเนาะ 40 คนก็ได้ประมาณสัก 25 อย่างนี้ไม่ก็ 26 27 เราก็ท้อ ขนานว่าอยู่ป 4 นะนั่นเออนั่นแหละ
แต่เราก็ต้องขอบคุณคุณครูแหละที่ทำให้เราได้รู้รายการเรียนที่นี่มันก็ไม่เหมือนกับการเรียนที่กรุงเทพฯส่วนป 5 นั้นเราก็เราก็มีเพื่อนเป็นกลุ่ม ป.4 ไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่มาปอ 5 ที่เริ่มมีเพื่อนเป็นกลุ่มนี้ก็มาทะเลาะกันตอนเทอม 2 ทะเลาะเรื่องอะไรไม่รู้จำไม่ได้จนยาวจนถึงป 6 ถึงคืนดีกันแล้วหลังจากนั้นเราก็จบเราก็มาต่อที่โรงเรียนข้างๆกันเป็นโรงเรียนฝั่งตรงข้ามโรงเรียนประถมกับมัธยมด้วยความที่ว่ามอหนึ่งแล้วพึ่งมาใหม่ๆก็จะแบบเออตั้งใจเรียนมีเพื่อนใหม่อะไรก็ดีไปหมดพอผ่านไปสักพักแล้วก็เริ่มแบบขี้เกียจเรียนพอถูไถระดับหนึ่งเราเคยติด 0 ช่วงม 1 กับม 2 ที่เราไม่เข้าเรียนบางวิชาแล้วก็ไม่ชอบแต่เราก็แก้มาหมดแล้วส่วนม 3 เนี่ยยังไม่จบแต่ตากับแม่ ยายมักจะถามว่าอยากเรียนอะไรเราก็ตอบไปว่าเราอยากเรียนเกี่ยวกับศิลปะกับ้ภาษาเราชอบแบบนี้แต่เราเป็นคนที่ไม่ขยันก็เลยไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือเท่าไหร่แล้วช่วงนี้เราชอบอ่านหนังสือแบบนิยายแล้วก็เป็นติ่งเกาหลีก็เลยมาจะแบบไม่อ่านหนังสือนิยายก็จะเล่นโทรศัพท์ตลอดเวลาก็เป็นคนติดก็ได้มั้งเราไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีคำถามที่ผู้ใหญ่ถามเกี่ยวกับอนาคต ตอนขึ้นมหาลัย ยังงี ี่เราบอกว่าเราชอบเรียนศิลปะกับภาษาอังกฤษเราก็เลยอยากเรียนคณะเกี่ยวกับการวาดรูปกับภาษาอะไรแบบนี้แต่เราไม่เก่งวาดรูปและทีนี้เขาจะมาบอกว่าทำไมไม่เรียนหมอหรือคุณครูล่ะเพราะว่าก็ได้เงินดีเหมือนกันแต่มันไม่ใช่สิ่งที่เราชอบแล้วเราก็กดดันตัวเองจนเครียดเราทั้งขี้เกียจทั้งไม่เก่งอะไรเลยแล้วจะเรียนต่อที่ไหนยังไงดี จนตอนนี้พวกเขาเริ่มถามว่า ต่อไปจะเรียนอะไร
อยากทำอะไร อนาคตจะทำยังไง
ปล.เราเขียนไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร อาจวกวนไปบ้างแต่เราอยากระบายสิ่งที่เก็บไว้จนถึงตอนนี้นะ เคยโดนแกล้งบ่อยก็เลยอาจมีความคิดแง่ลบมากกว่าจะเป็นแง่บวกซะมากกว่าก็เลยไม่มั่นใจตัวเองกลัวสายตาคนอื่นเวลาที่มองมากลัวคนเยอะพอเวลาคนอยู่ด้วยกันมากๆมันอึดอัด
แค่นี้แหละ
เป็นคนขี้เกียจไม่เก่งอะไร เลยควรทำไง ?
เรา อายุ 15 ปีเราอยากจะระบายกับขอคำปรึกษาด้วย
ปัจจุบันนี้เราเป็นคนขี้เกียจและไม่เก่งอะไรเลยแต่เราชอบวาดรูปแต่ไม่เก่งขนาดที่จะวาดแบบ คือเราว่าเพราะเราชอบไม่ได้ว่าแบบส่งประกวดหรือชอบลายเส้นอะไรแบบนี้เราว่าเพราะเรารักแต่ไม่ได้พัฒนาไปเลยแต ่ขอท้าวความก่อนว่าเราเป็นคนเรียนไม่เก่งตอนเด็กๆสมัยมัธยมไม่ใช่สิหมายถึงตั้งแต่อนุบาล 1 จนถึงป 3 เราเป็นคนความจำจำได้บ้างไม่ได้บ้างและช่วงนั้นเป็นช่วงที่แบบคือไปกลับเรียนเสร็จแล้วก็กลับบ้านเลยไม่ค่อยได้ออกไปไหนเหมือนไม่ได้เล่น ไม่ได้อะไรแต่เราเป็นคนชอบวาดรูปกับเรียนอังกฤษเป็นความชอบส่วนตัวแต่พอถูไถได้แล้วทีนี้เราได้ย้ายไปอยู่กับตาและยายที่ต่างจังหวัดด้วยความที่ว่าต่างจังหวัดเป็นแบบหมู่บ้านเราก็เลยได้เล่นนู่นทำนี่ได้ทำอะไรได้หลายๆอย่างมันก็เลยต้องหลงลืมลืมๆไปบ้างพอเข้าต่อที่นี่ตอนป 4 เราได้มาเรียนที่ต่างจังหวัดเนี่ยครั้งแรกเราย้ายมาจากกรุงเทพฯพอเราได้เรียนไปเออมันก็สนุกนะแต่ไปไปมามา คุณครูชอบเอามาเปรียบเทียบว่า (ที่เราไปเรียนด้วยอ่ะมีคนมาจากกรุงเทพฯเหมือนกัน)เราชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับเขาว่ามากรุงเทพฯเหมือนกันทำไมเขาทำได้ดีกว่าเราเป็นคนเรียนแบบอยู่ประมาณถ้าลำดับห้องแหละเนาะ 40 คนก็ได้ประมาณสัก 25 อย่างนี้ไม่ก็ 26 27 เราก็ท้อ ขนานว่าอยู่ป 4 นะนั่นเออนั่นแหละ
แต่เราก็ต้องขอบคุณคุณครูแหละที่ทำให้เราได้รู้รายการเรียนที่นี่มันก็ไม่เหมือนกับการเรียนที่กรุงเทพฯส่วนป 5 นั้นเราก็เราก็มีเพื่อนเป็นกลุ่ม ป.4 ไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่มาปอ 5 ที่เริ่มมีเพื่อนเป็นกลุ่มนี้ก็มาทะเลาะกันตอนเทอม 2 ทะเลาะเรื่องอะไรไม่รู้จำไม่ได้จนยาวจนถึงป 6 ถึงคืนดีกันแล้วหลังจากนั้นเราก็จบเราก็มาต่อที่โรงเรียนข้างๆกันเป็นโรงเรียนฝั่งตรงข้ามโรงเรียนประถมกับมัธยมด้วยความที่ว่ามอหนึ่งแล้วพึ่งมาใหม่ๆก็จะแบบเออตั้งใจเรียนมีเพื่อนใหม่อะไรก็ดีไปหมดพอผ่านไปสักพักแล้วก็เริ่มแบบขี้เกียจเรียนพอถูไถระดับหนึ่งเราเคยติด 0 ช่วงม 1 กับม 2 ที่เราไม่เข้าเรียนบางวิชาแล้วก็ไม่ชอบแต่เราก็แก้มาหมดแล้วส่วนม 3 เนี่ยยังไม่จบแต่ตากับแม่ ยายมักจะถามว่าอยากเรียนอะไรเราก็ตอบไปว่าเราอยากเรียนเกี่ยวกับศิลปะกับ้ภาษาเราชอบแบบนี้แต่เราเป็นคนที่ไม่ขยันก็เลยไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือเท่าไหร่แล้วช่วงนี้เราชอบอ่านหนังสือแบบนิยายแล้วก็เป็นติ่งเกาหลีก็เลยมาจะแบบไม่อ่านหนังสือนิยายก็จะเล่นโทรศัพท์ตลอดเวลาก็เป็นคนติดก็ได้มั้งเราไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีคำถามที่ผู้ใหญ่ถามเกี่ยวกับอนาคต ตอนขึ้นมหาลัย ยังงี ี่เราบอกว่าเราชอบเรียนศิลปะกับภาษาอังกฤษเราก็เลยอยากเรียนคณะเกี่ยวกับการวาดรูปกับภาษาอะไรแบบนี้แต่เราไม่เก่งวาดรูปและทีนี้เขาจะมาบอกว่าทำไมไม่เรียนหมอหรือคุณครูล่ะเพราะว่าก็ได้เงินดีเหมือนกันแต่มันไม่ใช่สิ่งที่เราชอบแล้วเราก็กดดันตัวเองจนเครียดเราทั้งขี้เกียจทั้งไม่เก่งอะไรเลยแล้วจะเรียนต่อที่ไหนยังไงดี จนตอนนี้พวกเขาเริ่มถามว่า ต่อไปจะเรียนอะไร
อยากทำอะไร อนาคตจะทำยังไง
ปล.เราเขียนไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร อาจวกวนไปบ้างแต่เราอยากระบายสิ่งที่เก็บไว้จนถึงตอนนี้นะ เคยโดนแกล้งบ่อยก็เลยอาจมีความคิดแง่ลบมากกว่าจะเป็นแง่บวกซะมากกว่าก็เลยไม่มั่นใจตัวเองกลัวสายตาคนอื่นเวลาที่มองมากลัวคนเยอะพอเวลาคนอยู่ด้วยกันมากๆมันอึดอัด
แค่นี้แหละ