ตอนนี้รู้สึกแย่กับชีวิตมาก ยิ่งมาเรียนต่อที่ญี่ปุ่น ยิ่งรู้สึกแย่กับตัวเอง จนคิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าไปละ ...
เนื่องด้วยความที่เรามีนิสัยแย่ๆหลายเรื่องมาก จนแม่เคยบอกว่า "ถ้าไม่ใช่ลูกกู กูก็ไม่คบ" เลยทีเดียว แล้วกลายเป็นเริ่มเกลียดตัวเอง...
เช่น
1. ผมเป็นคนอารมณ์ร้อน ถ้าทำอะไรไม่ถูกใจ จะเหวี่ยง เหมือนเวลาผู้หญิงในวันนั้นของเดือน ทั้งๆที่ผมเป็นผู้ชายนะ -*- แต่ก็มีอาการเหวี่ยงอยู่ตลอดเวลา ซึ่งข้อนี้เป็นข้อที่อยากปรับปรุงมากที่สุด แต่ยังทำไม่ได้สักที
2. ผมเป็นคนที่มีกลิ่นตัว คือไม่ว่าจะอาบน้ำถูสบู่ ใช้แป้ง ใช้สเปรย์ดับกลิ่น แต่พอโดนแดดจัดๆ หรือเหงื่อออก จะเริ่มมีกลิ่นอันไม่พึงประสงค์ทุกที
3. เป็นคนที่ขี้น้อยใจและขี้อิจฉามาก ถึงมากที่สุด คือตอนมาเรียนที่ญี่ปุ่นแรกๆ ก็มีเพื่อนที่คอยชวนไปไหนมาไหน แต่พอเวลาผ่านไป ก็ไม่รู้ทำไม หรือเราไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจโดยไม่รู้ตัว จนอยู่คนเดียว ไม่มีใครชวนไปไหนมาไหน ซึ่งนี่ก็ผ่านมาเป็นปีละ แต่พอเปิดดูไอจีบ้าง หรือเฟสบุ๊คบ้าง ก็จะเจอพวกเขาลงสตอรี่ ว่าไปเที่ยวโน่นๆนี่ๆกัน ทั้งๆที่เป็นกลุ่มที่มาพร้อมกับเรา และเคยชวนเรา แต่ตอนนี้กลับไม่ชวน เราก็จะรู้สึกน้อยใจว่าทำไมเขาถึงไม่ชวนเราบ้าง หรือเป็นเพราะว่าเราเป็นผู้ชาย ? แต่ด้วยเราคิดมากเหมือนผู้หญิงเลยคิดมากเกินไป ?
4. ผมรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองเหมือนเป็นคนที่มีโรคซึมเศร้า เพราะรู้สึกว่าทำอะไรก็รู้สึกผิดไปหมด ทำอะไรก็รู้สึกไม่ถูกใจไปหมด ทั้งตัวเราเองและคนรอบข้าง จนเราเคยรู้สึกไปถึงเกือบขั้นสุดท้าย(ขอละไว้ในฐานที่เข้าใจ) แต่ก็ไม่ได้ทำ เพราะว่าคิดถึงหน้าพ่อหน้าแม่ เลยไม่ได้ทำมันลงไป แต่ก็เคยซื้อเบียร์มาดื่มในห้อง นั่งร้องไห้คนเดียวเป็นวักเป็นเวรมาละ ...
คือนี่แค่ส่วนเดียวนะที่เป็นข้อเสีย ซึ่งรู้สึกว่า ตัวเองมีข้อเสียมากกว่าข้อดีซะอีก เคยคิดอยู่นะว่า ทำไมต้องไปแคร์ เราก็ไปคนเดียวสิ แต่เนื่องด้วยตั้งแต่เด็กๆ เป็นคนที่เข้ากับใครไม่ค่อยได้ เลยอยู่คนเดียว(เพื่อนน้อย) มาตั้งแต่ไหนแต่ไร จนรู้สึกว่า การไปเที่ยวคนเดียว มันก็เหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย และจะยิ่งดูเหมือนการเรียกร้องความสนใจไปอีก
อ๊ะ ข้อดีผมมีข้อนึงคือแคร์ความรู้สึกคนอื่นจนไม่แคร์ความรู้สึกตัวเอง คือกลัวไปหมด กลัวว่าเขาจะเกลียดเราถ้าเราทำแบบนี้แบบนั้น ทั้งๆที่เราก็ไม่รู้เลยว่าเขาคิดยังไง เราจะคิดไปเองก่อนเลย ว่า ถ้าเราทำแบบนี้ เขาจะไม่ชอบมั้ย เขาจะเกลียดเรามั้ย ด้วยความที่เราอยากมีเพื่อน แต่ก็กลัวการทำให้เพื่อนเลิกคบ... มันทำอะไรไม่ถูกเลย เอ๊ะ สรุปมันคือข้อดีหรือข้อเสีย 555+
คือเอาจริงๆตอนนี้ก็รู้สึกเครียดมาก เหมือนกับมืดแปดด้าน แล้วยิ่งมาอยู่ต่างประเทศด้วย ยิ่งรู้สึกว่าขาดคนที่ให้คำปรึกษา เพราะทางบ้านก็ไม่ค่อยได้ให้คำปรึกษาทางนี้เท่าไหร่ เพราะทางบ้านก็มีปัญหาเยอะมากแล้ว ไม่อยากไปรบกวนทางนั้นอีก และที่เรามาเรียนญี่ปุ่น ทางบ้านก็ไม่ได้ยินยอม 555+ เราดื้อดึงจะมา ท่านถึงยอมให้เรามา
เลยมาขอคำปรึกษากับพวกพี่ๆน้องๆชาวพันทิปดีกว่า (นี่สร้างไอดีมาเพื่อขอคำปรึกษาในหลายๆเรื่องเลยนะเนี่ย 555+ ตั้งแต่หาแฟน หางานที่ญี่ปุ่น จนปรึกษาเรื่องชีวิตเนี่ย วะฮ่าๆๆ) หรือถ้ามีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆคนไหนอยู่ญี่ปุ่นก็ยิ่งดีนะครับ 555+ อยากมีเพื่อน ขอบคุณครับ
ปรึกษาเรื่องชีวิตครับ
เนื่องด้วยความที่เรามีนิสัยแย่ๆหลายเรื่องมาก จนแม่เคยบอกว่า "ถ้าไม่ใช่ลูกกู กูก็ไม่คบ" เลยทีเดียว แล้วกลายเป็นเริ่มเกลียดตัวเอง...
เช่น
1. ผมเป็นคนอารมณ์ร้อน ถ้าทำอะไรไม่ถูกใจ จะเหวี่ยง เหมือนเวลาผู้หญิงในวันนั้นของเดือน ทั้งๆที่ผมเป็นผู้ชายนะ -*- แต่ก็มีอาการเหวี่ยงอยู่ตลอดเวลา ซึ่งข้อนี้เป็นข้อที่อยากปรับปรุงมากที่สุด แต่ยังทำไม่ได้สักที
2. ผมเป็นคนที่มีกลิ่นตัว คือไม่ว่าจะอาบน้ำถูสบู่ ใช้แป้ง ใช้สเปรย์ดับกลิ่น แต่พอโดนแดดจัดๆ หรือเหงื่อออก จะเริ่มมีกลิ่นอันไม่พึงประสงค์ทุกที
3. เป็นคนที่ขี้น้อยใจและขี้อิจฉามาก ถึงมากที่สุด คือตอนมาเรียนที่ญี่ปุ่นแรกๆ ก็มีเพื่อนที่คอยชวนไปไหนมาไหน แต่พอเวลาผ่านไป ก็ไม่รู้ทำไม หรือเราไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจโดยไม่รู้ตัว จนอยู่คนเดียว ไม่มีใครชวนไปไหนมาไหน ซึ่งนี่ก็ผ่านมาเป็นปีละ แต่พอเปิดดูไอจีบ้าง หรือเฟสบุ๊คบ้าง ก็จะเจอพวกเขาลงสตอรี่ ว่าไปเที่ยวโน่นๆนี่ๆกัน ทั้งๆที่เป็นกลุ่มที่มาพร้อมกับเรา และเคยชวนเรา แต่ตอนนี้กลับไม่ชวน เราก็จะรู้สึกน้อยใจว่าทำไมเขาถึงไม่ชวนเราบ้าง หรือเป็นเพราะว่าเราเป็นผู้ชาย ? แต่ด้วยเราคิดมากเหมือนผู้หญิงเลยคิดมากเกินไป ?
4. ผมรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองเหมือนเป็นคนที่มีโรคซึมเศร้า เพราะรู้สึกว่าทำอะไรก็รู้สึกผิดไปหมด ทำอะไรก็รู้สึกไม่ถูกใจไปหมด ทั้งตัวเราเองและคนรอบข้าง จนเราเคยรู้สึกไปถึงเกือบขั้นสุดท้าย(ขอละไว้ในฐานที่เข้าใจ) แต่ก็ไม่ได้ทำ เพราะว่าคิดถึงหน้าพ่อหน้าแม่ เลยไม่ได้ทำมันลงไป แต่ก็เคยซื้อเบียร์มาดื่มในห้อง นั่งร้องไห้คนเดียวเป็นวักเป็นเวรมาละ ...
คือนี่แค่ส่วนเดียวนะที่เป็นข้อเสีย ซึ่งรู้สึกว่า ตัวเองมีข้อเสียมากกว่าข้อดีซะอีก เคยคิดอยู่นะว่า ทำไมต้องไปแคร์ เราก็ไปคนเดียวสิ แต่เนื่องด้วยตั้งแต่เด็กๆ เป็นคนที่เข้ากับใครไม่ค่อยได้ เลยอยู่คนเดียว(เพื่อนน้อย) มาตั้งแต่ไหนแต่ไร จนรู้สึกว่า การไปเที่ยวคนเดียว มันก็เหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย และจะยิ่งดูเหมือนการเรียกร้องความสนใจไปอีก
อ๊ะ ข้อดีผมมีข้อนึงคือแคร์ความรู้สึกคนอื่นจนไม่แคร์ความรู้สึกตัวเอง คือกลัวไปหมด กลัวว่าเขาจะเกลียดเราถ้าเราทำแบบนี้แบบนั้น ทั้งๆที่เราก็ไม่รู้เลยว่าเขาคิดยังไง เราจะคิดไปเองก่อนเลย ว่า ถ้าเราทำแบบนี้ เขาจะไม่ชอบมั้ย เขาจะเกลียดเรามั้ย ด้วยความที่เราอยากมีเพื่อน แต่ก็กลัวการทำให้เพื่อนเลิกคบ... มันทำอะไรไม่ถูกเลย เอ๊ะ สรุปมันคือข้อดีหรือข้อเสีย 555+
คือเอาจริงๆตอนนี้ก็รู้สึกเครียดมาก เหมือนกับมืดแปดด้าน แล้วยิ่งมาอยู่ต่างประเทศด้วย ยิ่งรู้สึกว่าขาดคนที่ให้คำปรึกษา เพราะทางบ้านก็ไม่ค่อยได้ให้คำปรึกษาทางนี้เท่าไหร่ เพราะทางบ้านก็มีปัญหาเยอะมากแล้ว ไม่อยากไปรบกวนทางนั้นอีก และที่เรามาเรียนญี่ปุ่น ทางบ้านก็ไม่ได้ยินยอม 555+ เราดื้อดึงจะมา ท่านถึงยอมให้เรามา
เลยมาขอคำปรึกษากับพวกพี่ๆน้องๆชาวพันทิปดีกว่า (นี่สร้างไอดีมาเพื่อขอคำปรึกษาในหลายๆเรื่องเลยนะเนี่ย 555+ ตั้งแต่หาแฟน หางานที่ญี่ปุ่น จนปรึกษาเรื่องชีวิตเนี่ย วะฮ่าๆๆ) หรือถ้ามีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆคนไหนอยู่ญี่ปุ่นก็ยิ่งดีนะครับ 555+ อยากมีเพื่อน ขอบคุณครับ