ทำดีเพื่อความดี ทำดีเพื่อประโยชน์ของผู้อื่น โดยไม่หวังผลตอบแทนกลับมาสู่ตัวเรา อย่างน้อย เวลาไม่เห็นผลของสิ่งที่ทำออกมาดังหวัง หรือ เกิดเรื่องแย่ๆ กับชีวิต ก็จะไม่รู้สึกผิดหวังหรือทุกข์ใจ และถ้าเห็นผลดีจากการทำดีของเรา ก็จะเกิดความอิ่มใจ  เรียกว่า ทำแล้วไม่มีขาดทุน มีแต่เท่าทุนกับกำไร

การทำความดี ควรมีไปเพื่อยกระดับจิตใจเราให้สูงขึ้น ช่วยฝึกฝนตัวเราให้รู้จักแบ่งปัน ลดความยึดติดในตัวเราของเรา ลดความอยากได้อยากมีในสิ่งที่ไม่ควรได้ ทำให้เรามีความสุข  

อย่ามองเรื่องของการทำบุญเป็นการลงทุนหรือเหมือนการสะสมแต้มบัตรเครดิต ไม่ใช่ว่าทำบุญเยอะๆ ได้แต้มเยอะๆ แล้วจะได้มีแต่เรื่องดีๆ เข้ามาในชีวิต ตายไปจะได้ขึ้นสวรรค์  ส่วนพวกที่แต้มน้อยๆ ก็ต้องไม่ได้ดีเท่าเรา หรือตายไปอยู่บนวิมานที่ด้อยกว่าเรา  พวกทำบาป ต้องรับความทรมาน ตายไปต้องตกนรก ฯลฯ  หากคิดแบบนั้น แล้วเจอเรื่องที่ไม่เป็นไปตามนั้น จะพลอยทำให้เราหมดกำลังใจที่จะทำดี และจิตใจตกต่ำเสียเปล่า  หากว่าตามพุทธเถรวาท กฏแห่งกรรมเป็นเรื่องที่ไม่ควรพิจารณาให้มากเกินไป เพราะอาจทำให้ฟุ้งซ่านจนเสียสติ

ตามคติพุทธเถรวาท มี บุญกิริยาวัตถุ 10 หรือ การทำบุญทำได้โดย 10 วิธี (แนะนำให้ศึกษาข้อมูลเพิ่มเติม) ทำทานเป็นเพียงแค่วิธีหนึ่ง ขอแนะนำให้ท่าน จขกท. ศึกษาพระธรรม (แบบไม่จำเป้นต้องใส่ใจเรื่องอิทธิปาฏิหาริย์หากไม่ถูกจริต) และฝึกวิปัสสนา ก็ถือได้ว่า ได้ทำบุญแล้ว และจากการศึกษาพร้อมกับการฝึกฝนดังกล่าว ผมค่อนข้างมั่นใจว่า ท่านจะพบความสงบ  พบอีกแหล่งขุมทรัพย์ทางปัญญาอีกแหล่งหนึ่งที่สามารถนำไปใช้ในการดำเนินชีวิต  และมีกำลังใจในการทำดี

แต่ว่า ท่านต้องเลือกศึกษาและฝึกฝนจากถูกแหล่งนะครับ  ถ้าไปผิดแหล่ง อาจเสื่อมศรัทธาหนักขึ้น  พระธรรมนั้นดี อย่าให้พวกที่ทำผิดธรรม มาทำให้เสื่อมศรัทธาจากธรรม