[SR] Chiang Rai's Harmony: เมื่อผมได้สัมผัส 'เชียงราย' ที่เเท้จริง

ปี 2560 เดือนกุมภาพันธ์

พิธีรับพระราชทานปริญญาบัตร

ณ มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง

ผมกราบลาสมเด็จย่า กระซิบบอกท่านในใจว่า สักวันผมจะกลับมา

ที่นี่ จังหวัดเชียงราย สถานที่ที่มีความสำคัญด้านประวัติศาสตร์

แต่สำหรับผม เชียงรายคือ

'กล่องบรรจุความทรงจำอันล้ำค่า' ที่หาที่ไหนไม่ได้อีกเเล้ว

22 สิงหาคม 2562 ณ จังหวัดกระบี่

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

'สวัสดีค่ะ คุณ Callmepetchyใช่ไหมคะ?' เป็นเสียงผู้หญิงเจื้อยเเจ้ว

'ครับ ผม Callmepetchy พูดครับ'

เขินเหมือนกันที่ต้องอ่านชื่อ log in ของตัวเอง

'คุณได้รับรางวัลจากทางพันทิปในกิจกรรม 'ต๊ะต่อนยอนตะลอนเชียงราย' ค่ะ'

…

ผมชะงักไป 5 วินาที ไม่น่าเชื่อว่า

ผมกำลังจะได้กลับไปเปิดกล่องความทรงจำนี้อีกครั้ง

และนี่ก็คือที่มาของการเดินทางในครั้งนี้

ก่อนอื่นก็ต้องขอขอบคุณ ทีมงาน Pantip.com และทีมงานการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ

‘Harmony (V.) ความสามัคคี ความกลมกลืน ความปรองดอง’

5 กันยายน 2562 กรุงเทพมหานคร

ผมเรียกคุณลุงวินมอเตอร์ไซค์มาจากหน้าสวนจตุจักร เพื่อมุ่งหน้าไปยังสถานที่รวมพล

‘อาคารผู้โดยสาร สมบัติทัวร์ วิภาวดีรังสิต’

สายฝนเริ่มโปรยปราย เสียงท้องฟ้าคำรามกึกก้อง ใบไม้ปลิวว่อน

ผมแตะไหล่ลุงเพื่อส่งคำถามแบบอวัจนภาษา ว่า ‘ลุงไหวไหมครับ ถ้าไม่ไหวจอดรอฝนหยุดก่อนก็ได้นะ’

ลุงยกนิ้วโป้งขึ้นมาเป็นสัญญาณว่ายังไหว ทันใดนั้นก็เร่งควบตะบึงฮอนด้าคลิกคู่กาย เข็มไมลส์ชี้ที่เลข 80

และไม่มีทีท่าว่าจะลดลง

แต่ยังไม่ทันแตะเลขสามหลัก เราก็มาถึงหน้าอาคารสมบัติทัวร์พอดี

สภาพดูไม่จืด ทั้งเปียกปอน ทั้งสัมภาระพะรุงพะรัง

ผมควักเงินให้ลุงก่อนโบกมือลา ต่างฝ่ายต่างมีรอยยิ้ม แสงแดดทอประกายทะลุเมฆครึ้ม

'นี่อาจจะเป็นสัญญาณที่ดีก่อนการเดินทางก็ได้'

เวลาประมาณ 19.00 นาฬิกา

หมอนรองคอ ข้าวเหนียวหมูหวาน ชานม ถูกแจกจ่ายให้สมาชิกทุกคนเพื่อประทังความหิวโหย

รถบัสระดับ Supreme ของสมบัติทัวร์ได้รับการเติมเต็มด้วยลูกทัวร์ร่วม 40 ชีวิต

แต่ละที่นั่งจะมีเบาะอันใหญ่โต จอแอลซีดี และช่องสำหรับชาร์จโทรศัพท์

นั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับการใช้ชีวิตในยุคนี้

เช้าวันที่ 6 กันยายน 2562

‘เหนือสุดแดนสยาม ชายแดนสามแผ่นดิน ถิ่นวัฒน ..’

ยังไม่ทันที่จะอ่านคำขวัญเชียงรายที่เขียนไว้ตรงสถานีขนส่งจบ พวกเราก็ถูกต้อนลงมารวมกันด้านล่าง

เมื่อลงมา ผมรีบสูดกลิ่นของเชียงรายเข้าไปจนเต็มปอด .. ใช่เเล้ว กลิ่นนี้ที่คุ้นเคย

รถตู้ 7 คันรอพวกเราอยู่แล้ว แต่ละคนกลุ่มก็จะต้องแยกไปตามเส้นทางที่เลือกมา

เส้นทางที่ผมเลือกคือเส้นทางที่ 3 (เรียนรู้วิถีชุมชนและร่วมทำกิจกรรมที่ปางห้าเยี่ยมชมวัดพระธาตุผาเงาและชมทัศนียภาพ 3 ประเทศ (พม่า ไทย ลาว) ริมแม่น้ำโขงพักผ่อนสูดอากาศบริสุทธิ์และชมบรรยากาศบนผาหมี)

เส้นทางที่ 3 และรถตู้หมายเลข 6

งวดหน้าต้องมาแน่ๆ 36 (ไม่ช่ายย)

ขบวนรถตู้เริ่มเคลื่อนที่ออกจากสถานีขนส่งอย่างช้าๆ พวกเรากำลังมุ่งหน้าไปที่ ‘วัดรองขุ่น’ เป็นที่แรก

แน่นอน ผมเคยมาแล้ว

พูดได้เต็มปากว่า ถ้าไม่ได้ไปวัดร่องขุ่น ก็เหมือนมาไม่ถึงเชียงราย

ทำไมน่ะเหรอ? เพราะนี่คือสถานที่ที่สามารถอธิบายคำจำกัดความของเชียงรายได้ดีที่สุด

‘เชียงราย เมืองศิลปะ’ ยังไงล่ะ

อากาศเริ่มร้อนระอุขึ้น ท้องไส้เริ่มส่งเสียงประท้วงโครมคราม

รถตู้จอดลงที่หน้าร้านอาหาร ‘โอรา’

น่าจะเป็นร้านเปิดใหม่ เพราะผมไม่เคยได้ยินมาก่อน

ร้านมีขนาดไม่ใหญ่มาก ตั้งอยู่ใจกลางเมือง ไม่ไกลจากหอนาฬิกา ทางเดียวกันกับโรงแรม Hop Inn

อาหารถูกเสิร์ฟลงตรงหน้า ควันโขมงส่งกลิ่นหอมฉุย

และบัดนี้

ได้เวลากล่าวต้อนรับ ‘อาหารเหนือ’ ลงสู่กระเพาะ

หลังจากอิ่มหนำสำราญเบิกบานใจ ก็ถึงเวลาของช่วง ‘สาระมีอยู่จริง’

ณ บริเวณด้านหลังของอนุสาวรีย์พ่อขุนเม็งราย

สมาชิกทุกคนจะได้สัมผัสประสบการณ์การนั่งรถรางชมเมืองเชียงราย โดยรถรางจะพาพวกเราไปเยี่ยมชมสถานที่สำคัญต่างๆ อาทิเช่น

บ้านจอมพล ป.พิบูลย์สงคราม วัดพระธาตุดอยจอมทอง เสาสะดือเมือง วัดมิ่งเมือง ปิดท้ายด้วยราชรถทั้ง 9

เรียกได้ว่าเป็น introduction ของจังหวัดเชียงรายได้อย่างดีเยี่ยม

_{วิทยากรคอยบรรยายให้ความรู้บนรถราง}

_{รถราง พาหนะที่จะพาพวกเราชมเมือง}

_{รูปปั้นนายพล ป. พิบูลย์สงคราม}

_{บริเวณด้านหน้า}

_{บริเวณด้านข้าง มีร้านกาแฟให้บริการ}

_{วัดพระธาตุดอยจอมทอง}

_{ผ่านวัดพระแก้ว ไม่ได้เยี่ยมชมด้านในเพราะมีพิธีกรรมทางศาสนา}

_{วัดมิ่งเมือง สร้างโดยพระมารดาของพญามังราย}

_{ราชรถบุษบกทั้ง 9 ณ อาคารเทิดพระเกียรติ 90 ปีเชียงราย}

และเมื่อเครื่องเริ่มร้อน ความรู้ทางประวัติศาสตร์เริ่มอัดแน่น พวกเราก็พร้อมสำหรับสถานที่ต่อไป

‘ไร่แม่ฟ้าหลวง’

อุทยานศิลปะวัฒนธรรมแม่ฟ้าหลวง หรือที่คนเชียงรายรู้จักในชื่อ 'ไร่แม่ฟ้าหลวง' ตั้งอยู่ที่อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย เดิมเป็นสถานที่ทำการของมูลนิธิส่งเสริมผลผลิตชาวเขาไทย ในพระราชูปถัมภ์สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี เพื่อหาตลาดให้งานหัตถกรรมที่เป็นศิลปะของชาวไทยภูเขา และดูแลไม่ให้ถูกเอารัดเอาเปรียบจากพ่อค้าคนกลาง

สถานที่แห่งนี้เคยทำหน้าที่เสมือน 'บ้าน' สำหรับผู้นำเยาวชนชาวเขาจากหมู่บ้านห่างไกลที่ได้รับพระราชทานทุนเล่าเรียนได้ฝึกวิชาชีวิตจากการอยู่ร่วมกัน ก่อนจะเติบโตแยกย้ายกันไปพัฒนาหมู่บ้านของตนเอง ต่อมาโครงการนี้ได้สิ้นสุดลง เมื่อการศึกษาภาครัฐขยายเข้าไปในพื้นที่ห่างไกล เยาวชนจึงมีโอกาสเรียนในโรงเรียนใกล้หมู่บ้าน ไร่แม่ฟ้าหลวงจึงเปลี่ยนเป็น 'อุทยานศิลปะวัฒนธรรมแม่ฟ้าหลวง' เพื่อเป็นศูนย์กลางด้านศิลปวัฒนธรรมล้านนาของไทย

บรรยากาศภายในไร่ร่มรื่นมาก พวกเราแวะสักการะรูปปั้นของสมเด็จย่า และสำรวจ ‘หอคำ’

หอคำเป็นสถาปัตยกรรมล้านนาที่ได้แรงบันดาลใจมาจากวัดปงสนุก จังหวัดลำปาง โดยภายในหอคำมีศิลปะทางพุทธศาสนาอยู่มากมาย

ไม่มีเสียงพูดคุยกัน ทุกคนต่างเงียบ กวาดสายตาสำรวจเหล่าผลงานชิ้นเอกที่ศิลปินอุทิศชีวิตสร้างสรรค์ขึ้นมา

บางทีศิลปะก็ไม่ต้องมีคำอธิบายใดๆ

[มีต่อนะครับ]