สวัสดีค่ะ ฉันเคยมีแฟนอยู่คนหนึ่ง อายุน้อยกว่าฉัน 2 ปีเรียนมหาลัยดังย่านรังสิต
ฉันอายุ21 น้องอายุ19 ฉันเจอกับเค้าในทินเดอร์ อ่ะๆรู้นะคิดอะไรอยู่ แต่คือฉันคุยกับน้องเค้าได้ 2 วันแล้วฉันรู้สึกว่าเค้าใช่
น้องเค้าน่ารักมาก นิสัยดีชอบอ้อน ป้อนคำหวานเก่ง เค้าบอกว่าฉันจะเป็นคนสุดท้ายของเค้าจ้า
และด้วยว่าฉันเป็นคนอ่อนไหวง่าย ฉันเลยหลงคำพูดน้องเค้าไปเต็มๆ วันที่3 ที่คุยน้องขับรถจากบางนา มาหาฉันที่ บางเขน
เป็นอะไรที่รู้สึกดีอ่ะเจอตัวจริงน้องก็นิสัยน่ารักขี้อ้อน เป็นอะไรที่เรียกว่าหลงมั้ง
วันที่เจอกันก็คือน้องมานอนด้วยเลย 555 นั่งคุยนั่งเล่นกันไปสักพักน้องขอคบ
เอ้ยดีใจมากเพราะใจเราก็ชอบเค้าแต่แรกแล้ว แต่ก็นะเรามีความสุขมากตอนอยู่ด้วยกันหลังจากนั้น
พอน้องกลับไป หอตัวเองเราทะเลาะกัน จนถึงขั้นน้องบอกเลิก (อ่ะรู้นะคิดว่าน้องได้เราแล้วทิ้งใช่ป่ะ no จ้า
น้องไม่ได้ทำอะไรเราวันๆเอาแต่นอนกอดแล้วก็ให้เราลูบหัว) แต่ใจนี่คือหลงน้องไปแล้วอ่ะให้ทำอะไรก็ยอม
สุดท้ายน้องให้โอกาสได้กลับไปคบกัน แลัวทีนี้ล่ะมีอะไรกันจ้า เพราะกลัวน้องหายไป ความ
บังเกิดตรงที่ถุงแตก น้องเครียดมาก
ฉันกินยาคุมฉุกเฉินทันที แต่มีอาการคลื่นไส้อาเจียน ตลอด น้องกลัวว่าฉันจะท้อง แต่ฉันปลอบน้องตลอด ผ่านไปอาทิตย์กว่าๆเราต้องบินไปทำงาน ตจว. น้องไม่อยากให้ไป แต่ด้วยความที่บ้านฉัน
ไม่ได้รวยเหมือนน้องฉันก็ต้องไป น้องงอแงมา พอถึงวันบินเราขอยกเลิกไม่ไป เพราะอยากอยู่กับน้อง
พอเรายกเลิกเราเลยโทรให้น้องมารับ น้องมารับเราจากรังสิต มาดอนเมือง รู้สึกว่าน้องเค้าใส่ใจใช่ป่ะหล่ะ
ใช่ฉันก็คิดแบบนั้น
จนถึงคอนโดฉัน น้องบอกเลิกพร้อมบอกว่าฉันไม่ผิด แต่เค้าแค่อึดอัดเอง ฉันก็ไม่ยอมเลิกยื้อทุกอย่าง
พาน้องขึ้นไปคุยบนห้องรั้งไม่ให้น้องไป สุดท้ายพอรั้งไม่ได้ฉันปล่อย ทำลายข้าวของ น้องกลับไปคอนโดตัวเองที่รังสิต
และฉันนั่งร้องไห้เป็นชั่วเโมง ทำร้ายข้าวของ ทำร้ายตัวเองตั้งแต่ 6 โมงกว่าๆ ยันเที่ยงคืน
เพื่อนให้ฉันออกไปกินเหล้า ฉันแต่งตัวปาดน้ำตาเสร็จ เที่ยงคืนน้องโทรหาไม่สบายขอโทษฉันอยากให้ฉันไปดูแล
ฉันรีบเทเพื่อน เก็บของทุกอย่าง เพื่อไปหาน้องที่รังสิต แน่นอนน้องร้องไห้ขอโทษขอคืนดี และก็แน่นอนอีกเรื่องฉันใจอ่อนคืนดี
แต่เพราะอะไรมันเปลี่ยนไปเยอะมาก เยอะมากจริงๆฉันจึงคิดแค่ว่าน้องกลับมาเพราะอยากรับผิดชอบรึป่าว
แต่น้องปฏิเสธ น้องบอกอยากกลับมาเพราะอยากดูแล
น้องสัญญาจะไม่ทำให้เสียใจอีก ฉันดีใจมาก อีกวันฉันกลับไปเรียนที่ มหาลัยแถวบางเขน ดีกันได้ 4 วัน น้องบอกเลิกฉันอีกครั้ง
ฉันเจ็บ ฉันร้องไห้ ฉันหาเหตุผล จนสุดท้ายคนที่น้องเคยบอกว่าเป็นเพื่อนเป็นรุ่นน้อง ลงรูปพร้อมแคปชั่นดีต่อใจ
ตอนนั้นฉันรู้เลยฉันมันแค่ควายตัวนึง ฉันจากที่ง้อน้องมาตลอดกลายเป็นคำด่า และสุดท้ายก็เกลียดชัง
เป็นความรักที่เห็นแก่ตัวรึป่าวนะ
ความรักกับtinder
ฉันอายุ21 น้องอายุ19 ฉันเจอกับเค้าในทินเดอร์ อ่ะๆรู้นะคิดอะไรอยู่ แต่คือฉันคุยกับน้องเค้าได้ 2 วันแล้วฉันรู้สึกว่าเค้าใช่
น้องเค้าน่ารักมาก นิสัยดีชอบอ้อน ป้อนคำหวานเก่ง เค้าบอกว่าฉันจะเป็นคนสุดท้ายของเค้าจ้า
และด้วยว่าฉันเป็นคนอ่อนไหวง่าย ฉันเลยหลงคำพูดน้องเค้าไปเต็มๆ วันที่3 ที่คุยน้องขับรถจากบางนา มาหาฉันที่ บางเขน
เป็นอะไรที่รู้สึกดีอ่ะเจอตัวจริงน้องก็นิสัยน่ารักขี้อ้อน เป็นอะไรที่เรียกว่าหลงมั้ง
วันที่เจอกันก็คือน้องมานอนด้วยเลย 555 นั่งคุยนั่งเล่นกันไปสักพักน้องขอคบ
เอ้ยดีใจมากเพราะใจเราก็ชอบเค้าแต่แรกแล้ว แต่ก็นะเรามีความสุขมากตอนอยู่ด้วยกันหลังจากนั้น
พอน้องกลับไป หอตัวเองเราทะเลาะกัน จนถึงขั้นน้องบอกเลิก (อ่ะรู้นะคิดว่าน้องได้เราแล้วทิ้งใช่ป่ะ no จ้า
น้องไม่ได้ทำอะไรเราวันๆเอาแต่นอนกอดแล้วก็ให้เราลูบหัว) แต่ใจนี่คือหลงน้องไปแล้วอ่ะให้ทำอะไรก็ยอม
สุดท้ายน้องให้โอกาสได้กลับไปคบกัน แลัวทีนี้ล่ะมีอะไรกันจ้า เพราะกลัวน้องหายไป ความ
ฉันกินยาคุมฉุกเฉินทันที แต่มีอาการคลื่นไส้อาเจียน ตลอด น้องกลัวว่าฉันจะท้อง แต่ฉันปลอบน้องตลอด ผ่านไปอาทิตย์กว่าๆเราต้องบินไปทำงาน ตจว. น้องไม่อยากให้ไป แต่ด้วยความที่บ้านฉัน
ไม่ได้รวยเหมือนน้องฉันก็ต้องไป น้องงอแงมา พอถึงวันบินเราขอยกเลิกไม่ไป เพราะอยากอยู่กับน้อง
พอเรายกเลิกเราเลยโทรให้น้องมารับ น้องมารับเราจากรังสิต มาดอนเมือง รู้สึกว่าน้องเค้าใส่ใจใช่ป่ะหล่ะ
ใช่ฉันก็คิดแบบนั้น
จนถึงคอนโดฉัน น้องบอกเลิกพร้อมบอกว่าฉันไม่ผิด แต่เค้าแค่อึดอัดเอง ฉันก็ไม่ยอมเลิกยื้อทุกอย่าง
พาน้องขึ้นไปคุยบนห้องรั้งไม่ให้น้องไป สุดท้ายพอรั้งไม่ได้ฉันปล่อย ทำลายข้าวของ น้องกลับไปคอนโดตัวเองที่รังสิต
และฉันนั่งร้องไห้เป็นชั่วเโมง ทำร้ายข้าวของ ทำร้ายตัวเองตั้งแต่ 6 โมงกว่าๆ ยันเที่ยงคืน
เพื่อนให้ฉันออกไปกินเหล้า ฉันแต่งตัวปาดน้ำตาเสร็จ เที่ยงคืนน้องโทรหาไม่สบายขอโทษฉันอยากให้ฉันไปดูแล
ฉันรีบเทเพื่อน เก็บของทุกอย่าง เพื่อไปหาน้องที่รังสิต แน่นอนน้องร้องไห้ขอโทษขอคืนดี และก็แน่นอนอีกเรื่องฉันใจอ่อนคืนดี
แต่เพราะอะไรมันเปลี่ยนไปเยอะมาก เยอะมากจริงๆฉันจึงคิดแค่ว่าน้องกลับมาเพราะอยากรับผิดชอบรึป่าว
แต่น้องปฏิเสธ น้องบอกอยากกลับมาเพราะอยากดูแล
น้องสัญญาจะไม่ทำให้เสียใจอีก ฉันดีใจมาก อีกวันฉันกลับไปเรียนที่ มหาลัยแถวบางเขน ดีกันได้ 4 วัน น้องบอกเลิกฉันอีกครั้ง
ฉันเจ็บ ฉันร้องไห้ ฉันหาเหตุผล จนสุดท้ายคนที่น้องเคยบอกว่าเป็นเพื่อนเป็นรุ่นน้อง ลงรูปพร้อมแคปชั่นดีต่อใจ
ตอนนั้นฉันรู้เลยฉันมันแค่ควายตัวนึง ฉันจากที่ง้อน้องมาตลอดกลายเป็นคำด่า และสุดท้ายก็เกลียดชัง
เป็นความรักที่เห็นแก่ตัวรึป่าวนะ