เรื่องสั้นเรื่องที่ 2 เป็นการจับคู่ 2 ถุงมือ ร่วมกันเขียนครับ และเป็นแนวชอบของกรรมการเสียด้วย คือแนว HORROR สยองขวัญ! ^^
นักเรียนโรงเรียนคริสต์แห่งหนึ่ง เกิดนึกอยากลองของหาความตื่นเต้นกับการ "ล่าท้าผี" ด้วยการไปที่สุสาน และจะเล่นผีถ้วยแก้ว เพื่อจะสื่อสารกับวิญญาณของเพื่อนคนหนึ่งซึ่งตายไปแล้ว...
เวลาเลิกเรียนของมัธยมคาทอลิกแห่งหนึ่ง นัฐชากับนิกกี้เดินคุยกันออกมาจากห้องเรียน ผิวขาวมีออร่าของนัฐทำให้มีคนแอบมอง แน่ล่ะเธอเป็นดาวเด่นประจำโรงเรียน ส่วนนิกกี้นิสัยห้าว ๆ ชอบมาสุงสิงด้วยเพราะอยากเข้าแก๊งนางฟ้า
“คืนนี้เราไปกับพวกเลโอกันไหมยัยนัฐ” นิกกี้เข้ามาแตะหลังของนัฐชาที่เดินเหม่อ ร้องถามมาอย่างอารมณ์ดี
“ไม่อ่ะฉันกลัว เล่นเกมอะไรไม่รู้ ค่ำ ๆ มืด ๆ ในสุสานด้วยสิ เดี๋ยวเกิดซิสเตอร์รู้เข้า เราจะถูกเข้าห้องปกครองนะ” นัฐชาสั่นหน้าไม่เอาท่าเดียว นิกกี้ชอบคิดชอบเล่นอะไรแผลง ๆ เรื่องอะไรจะไปเล่นเกมถ้วยแก้วในสุสานตอนกลางคืน ปกติเธอกลัวผี กลัวความมืดยิ่งกว่าอะไรดี
“นี่ดูสิพวก หลี่หมิง เลโอ ฌอห์ณ สามคนเค้าเตรียมตัวกันแล้วนะ เห็นอวดโทรศัพท์ไว้ถ่ายคลิปกันด้วย เมื่อกี้ฉันไปชวน ไอซ์ หมูแฮม เนย สามคนตกลงแล้วจะไปร่วมด้วย ไหน ๆจะเรียนจบกันแล้ว เรามาทำ วีรกรรมประจำรุ่นสนุก ๆ กันเถอะ”
“ฉันยังให้คำตอบไม่ได้นะ”
“เหอะน่า เอ้า! ใจกล้า ๆ หน่อย”
“อืม มันก็น่าสนุกนะ แต่...พ่อกับแม่เป็นห่วง ไม่ค่อยชอบให้ฉันออกเที่ยวนอกบ้านกลางคืนด้วยสิ ไม่รู้จะให้ไปได้หรือเปล่า” นัฐชามองไปที่เลโอที่กอดคอหัวเราะฮาเฮกับเพื่อน พากันเดินลงบันไดไป จะเรียนจบอยู่แล้ว เธอยังไม่ได้บอกความในใจให้เขารู้เลย
เลโอเป็นคนน่ารัก มีแต่คนรุมชอบ เป็นนักบาสตัวสูง เล่นเบสก็เก่ง เขาเคยมาขอคบด้วย แต่เธอปฏิเสธไปเพราะกลัวพ่อกับแม่รู้ สองคนยิ่งหัวโบราณด้วย ไม่อยากให้คบกับใคร
สองคนมาหยุดอยู่หน้ารูปถ่ายของอดีตนักเรียน ภาพเก่าจนเนื้อกระดาษดูซีด
“เอิร์น” มีใบหน้าที่คล้ายกับนัฐชามาก เธอหายตัวไปอย่างลึกลับลึกลับเมื่อห้าปีก่อน เธอคือศิษย์ที่ซิสเตอร์รักมาก เคยเล่าหน้าชั้นเรียนให้ฟัง พวกเลโอ หลี่หมิง ฌอห์น ก็เลยรวมหัวกันจะเล่นเกมผีถ้วยแก้วเพื่อถามหาดวงวิญญาณของเอิร์น
นัฐชามือลูบขนแขนที่ลุกชัน ทำไมถึงไม่คิดเล่นเกมอย่างอื่นกันนะ
ตะวันสีแดงจัดคล้ายสีเลือดอ่อนแสงลงทุกทีเหนือเขตสุสาน ถัดจากร่มไม้ใหญ่แผ่ปกคลุมจนมืดครึ้ม เบื้องล่างเต็มไปด้วยเครื่องหมายไม้กางเขนเหนือหลุมศพ
แว๊นนน!! แว๊นนน!!
เสียงรถจักรยานยนต์ของพวกเด็กวัยรุ่นสองคัน ขับตามกันมาชะลอรถจอดติดเครื่อง พูดคุยกันอยู่หน้าประตูทางเข้าสุสาน
“ยังไม่มีใครมาเลยว่ะ” ฌอห์นพูดขึ้น
“เฮ้ ๆ ยังจะมีใครมาก่อน ก็พวกเราไง โอเคร..เรานัดเขาไว้ก่อน”
เลโอมองดูเวลาในโทรศัพท์ เวลาหกโมงเย็นคือเวลานัดหมาย ทำไมมันดูค่ำมืดเร็วมาก
มองดูภายในเขตสุสาน หมอกบางทอดยาวผ่านคล้ายผ้าขาวบาง สภาพปูนปั้น หินอ่อนที่ประดับบางหลุมดูเก่ามาก ได้กลิ่นสาบสางอะไรแปลก ๆ ลอยมาเตะจมูก
“เหม็นบรรลัยเลยวุ้ย“
“เลโอ...แกเหยียบขี้หมามั้ง”
ฌอห์นหัวเราะก๊าก เพื่อนชักขาหลบแทบไม่ทัน ใจจริงกำลังสั่นจนขนลุก
“แกไม่ต้องมาแซวฉันแล้วหัวเราะกลบเกลื่อนเลย กลัวผีก็บอกมา”
“ว่าแต่เลโอแกจะขอคบกับนัฐใช่ไหม ทำไมต้องรอมาเล่นเกมนี้ก่อนว่ะ ลีลาชะมัดเลย เดี๋ยวไอ้หลี่หมิงก็คว้าไปก่อนหรอก มันสายเปย์จัดหนักอยู่ด้วย” ฌอห์นเปลี่ยนเรื่องคุยเฉย
“นัฐไม่สนไอ้หลี่หมิงหรอก”
บรื้นนน ๆ ๆ
แสงไฟจากรถบิ๊กอัพโหลดต่ำ แต่งไฟสีสันฉูดฉาด ขับเลี้ยวเข้ามาจอดปิดท้าย เลโอมองตาโต ฌอห์นมือเกาท้ายทอย ไอ้หลี่หมิงขี้อวดรวยอีกแล้ว
พวกเพื่อน ๆ บนกระบะท้ายโบกมือส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าว มากันเกือบครบที่นัดไว้ หลี่หมิงเปิดประตูลงมาพร้อมกับนิกกี้ เพื่อนก็รู้สองคนเริ่มคบกัน เลโอนับหัวดูแล้ว ขาดไปก็แต่นัฐชาคนเดียว
“นัฐคงไม่มาแล้วล่ะ ฉันอุตส่าห์ชวนเสียดิบดี”
นิกกี้ทำเมินหน้า แต่ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่มีใครสวยเกินตัวเองในนี้ ที่อ้างนัฐมาด้วยเพื่อเอาใจเลโอ ลองเบี้ยวนัดแบบนี้ เลโอจะได้ตัดใจเลิกคิดจะขอคบด้วยเสียที
เพื่อนคนหนึ่งร้องเอะอะขึ้น ชี้เข้าไปในข้างในเขตของสุสาน เห็นนัฐนั่งรออยู่บนแท่นเหนือหลุมศพ
(จบส่วนที่ 1 โดย ถุงมือลองดี)
💀💀🎚️THE LEISURE GLOVES ถุงมือยามว่าง#15 เรื่องสั้น-2-จับคู่ "กลับป่าช้ากันเถอะ" - ถุงมือลองดี+ถุงมือคลั่งลัทธิ🎚️💀💀
“คืนนี้เราไปกับพวกเลโอกันไหมยัยนัฐ” นิกกี้เข้ามาแตะหลังของนัฐชาที่เดินเหม่อ ร้องถามมาอย่างอารมณ์ดี
“ไม่อ่ะฉันกลัว เล่นเกมอะไรไม่รู้ ค่ำ ๆ มืด ๆ ในสุสานด้วยสิ เดี๋ยวเกิดซิสเตอร์รู้เข้า เราจะถูกเข้าห้องปกครองนะ” นัฐชาสั่นหน้าไม่เอาท่าเดียว นิกกี้ชอบคิดชอบเล่นอะไรแผลง ๆ เรื่องอะไรจะไปเล่นเกมถ้วยแก้วในสุสานตอนกลางคืน ปกติเธอกลัวผี กลัวความมืดยิ่งกว่าอะไรดี
“นี่ดูสิพวก หลี่หมิง เลโอ ฌอห์ณ สามคนเค้าเตรียมตัวกันแล้วนะ เห็นอวดโทรศัพท์ไว้ถ่ายคลิปกันด้วย เมื่อกี้ฉันไปชวน ไอซ์ หมูแฮม เนย สามคนตกลงแล้วจะไปร่วมด้วย ไหน ๆจะเรียนจบกันแล้ว เรามาทำ วีรกรรมประจำรุ่นสนุก ๆ กันเถอะ”
“ฉันยังให้คำตอบไม่ได้นะ”
“เหอะน่า เอ้า! ใจกล้า ๆ หน่อย”
“อืม มันก็น่าสนุกนะ แต่...พ่อกับแม่เป็นห่วง ไม่ค่อยชอบให้ฉันออกเที่ยวนอกบ้านกลางคืนด้วยสิ ไม่รู้จะให้ไปได้หรือเปล่า” นัฐชามองไปที่เลโอที่กอดคอหัวเราะฮาเฮกับเพื่อน พากันเดินลงบันไดไป จะเรียนจบอยู่แล้ว เธอยังไม่ได้บอกความในใจให้เขารู้เลย
เลโอเป็นคนน่ารัก มีแต่คนรุมชอบ เป็นนักบาสตัวสูง เล่นเบสก็เก่ง เขาเคยมาขอคบด้วย แต่เธอปฏิเสธไปเพราะกลัวพ่อกับแม่รู้ สองคนยิ่งหัวโบราณด้วย ไม่อยากให้คบกับใคร
สองคนมาหยุดอยู่หน้ารูปถ่ายของอดีตนักเรียน ภาพเก่าจนเนื้อกระดาษดูซีด
“เอิร์น” มีใบหน้าที่คล้ายกับนัฐชามาก เธอหายตัวไปอย่างลึกลับลึกลับเมื่อห้าปีก่อน เธอคือศิษย์ที่ซิสเตอร์รักมาก เคยเล่าหน้าชั้นเรียนให้ฟัง พวกเลโอ หลี่หมิง ฌอห์น ก็เลยรวมหัวกันจะเล่นเกมผีถ้วยแก้วเพื่อถามหาดวงวิญญาณของเอิร์น
นัฐชามือลูบขนแขนที่ลุกชัน ทำไมถึงไม่คิดเล่นเกมอย่างอื่นกันนะ
ตะวันสีแดงจัดคล้ายสีเลือดอ่อนแสงลงทุกทีเหนือเขตสุสาน ถัดจากร่มไม้ใหญ่แผ่ปกคลุมจนมืดครึ้ม เบื้องล่างเต็มไปด้วยเครื่องหมายไม้กางเขนเหนือหลุมศพ
แว๊นนน!! แว๊นนน!!
เสียงรถจักรยานยนต์ของพวกเด็กวัยรุ่นสองคัน ขับตามกันมาชะลอรถจอดติดเครื่อง พูดคุยกันอยู่หน้าประตูทางเข้าสุสาน
“ยังไม่มีใครมาเลยว่ะ” ฌอห์นพูดขึ้น
“เฮ้ ๆ ยังจะมีใครมาก่อน ก็พวกเราไง โอเคร..เรานัดเขาไว้ก่อน”
เลโอมองดูเวลาในโทรศัพท์ เวลาหกโมงเย็นคือเวลานัดหมาย ทำไมมันดูค่ำมืดเร็วมาก
มองดูภายในเขตสุสาน หมอกบางทอดยาวผ่านคล้ายผ้าขาวบาง สภาพปูนปั้น หินอ่อนที่ประดับบางหลุมดูเก่ามาก ได้กลิ่นสาบสางอะไรแปลก ๆ ลอยมาเตะจมูก
“เหม็นบรรลัยเลยวุ้ย“
“เลโอ...แกเหยียบขี้หมามั้ง”
ฌอห์นหัวเราะก๊าก เพื่อนชักขาหลบแทบไม่ทัน ใจจริงกำลังสั่นจนขนลุก
“แกไม่ต้องมาแซวฉันแล้วหัวเราะกลบเกลื่อนเลย กลัวผีก็บอกมา”
“ว่าแต่เลโอแกจะขอคบกับนัฐใช่ไหม ทำไมต้องรอมาเล่นเกมนี้ก่อนว่ะ ลีลาชะมัดเลย เดี๋ยวไอ้หลี่หมิงก็คว้าไปก่อนหรอก มันสายเปย์จัดหนักอยู่ด้วย” ฌอห์นเปลี่ยนเรื่องคุยเฉย
“นัฐไม่สนไอ้หลี่หมิงหรอก”
บรื้นนน ๆ ๆ
แสงไฟจากรถบิ๊กอัพโหลดต่ำ แต่งไฟสีสันฉูดฉาด ขับเลี้ยวเข้ามาจอดปิดท้าย เลโอมองตาโต ฌอห์นมือเกาท้ายทอย ไอ้หลี่หมิงขี้อวดรวยอีกแล้ว
พวกเพื่อน ๆ บนกระบะท้ายโบกมือส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าว มากันเกือบครบที่นัดไว้ หลี่หมิงเปิดประตูลงมาพร้อมกับนิกกี้ เพื่อนก็รู้สองคนเริ่มคบกัน เลโอนับหัวดูแล้ว ขาดไปก็แต่นัฐชาคนเดียว
“นัฐคงไม่มาแล้วล่ะ ฉันอุตส่าห์ชวนเสียดิบดี”
นิกกี้ทำเมินหน้า แต่ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่มีใครสวยเกินตัวเองในนี้ ที่อ้างนัฐมาด้วยเพื่อเอาใจเลโอ ลองเบี้ยวนัดแบบนี้ เลโอจะได้ตัดใจเลิกคิดจะขอคบด้วยเสียที
เพื่อนคนหนึ่งร้องเอะอะขึ้น ชี้เข้าไปในข้างในเขตของสุสาน เห็นนัฐนั่งรออยู่บนแท่นเหนือหลุมศพ