สวัสดีค่ะ คือตอนนี้เราเครียดมาก เนื่องมาจากคุณย่าของดิฉันป่วย แล้วเรายังไม่ได้ทำงานและยังไม่มีครอบครัว พี่ๆน้องๆที่เป็นลูกเป็นหลานคือมีครอบครัวกันหมดแล้ว พอท่านป่วยต้องเข้าโรงพยาบาล เราจึงจำเป็นต้องดูแลท่าน เรื่องมันมีอยู่ว่า...
คุณย่าของเราตกบันไดประมาณสองขั้นทำให้ขาหักตรงสะโพก ปกติเดินเองได้ ขยัน ใจร้อนทำงานบ้านเองตลอด รอใครไม่ได้ คุณย่าเราอายุประมาณ 88 ปีแล้ว บวกกันมีโรคประจำตัวเยอะ ตอนแรกจะผ่าตัด ย้ายไปหลาย รพ แล้วแต่ก็ไม่มีหมอท่านไหนเสี่ยงที่จะผ่าตัดให้เลย ซึ่งเป็นเราเองอ่ะค่ะที่เป็นคนเฝ้าไข้ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ประเด็นก็มีอยู่ว่าพอขาหักแล้วทาง รพ ก็ถ่วงเหล็กข้างขาที่หักเพื่อบรรเทาอาการปวดและยึดกระดูกให้ตรง สามสี่วันมานี้ท่านเกิดอากรเพ้อหนักมาก คิดว่าเราเป็นคนเอาเชือกไปผูกขาไม่ให้ไปไหน ทิ้งเขาไว้นอกบ้าน ไม่ยอมให้เข้าบ้าน เอาเหล็กทับขาไว้ เลยด่าเราสารพัด ว่าเราอำมหิตผิดมนุษย์ เลี้ยงมาแต่ก็ทำแบบนี้กับท่านได้ ทอดทิ้งท่านเอาไว้คนเดียว สาปแช่งเราตลอดสามสี่วันที่ผ่านมา เราเฝ้าไข้คนเดียวเพราะไม่มีใครมาเลย เรากลายเป็นเลวในสายตาท่าน พี่น้องกลายเป็นคนดี ทั้งๆที่ไม่มีใครสักคนมาดูแล เราขอผลัดเปลี่ยนบ้างเพราะเราไม่ไหวแล้ว เราร้องไห้ตลอด โดนด่าหนักไม่มีใครเข้าใจ เราถ่ายคลิปให้ดูก็หัวเราะกันที่เขาเข้าใจผิดแล้วด่าเรา กลายเป็นเรื่องตลกสำหรับพวกเขา แต่เราไม่ตลก เราเสียใจ เราเป็นคนโดนแช่งโดนด่า ไม่มีใครยอมมาเปลี่ยน ไม่มีคนเข้าใจเรา เราแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว คนที่ดีคือคนที่แค่มาเยี่ยมเป็นพักๆ คนที่เลวคือคนที่ดูแล ทั้งป้อนข้าวป้อนน้ำ เช็ดตัว เปลี่ยนแพมเพิสให้ เช็ดก้นทำให้ทุกอย่างแต่กลายเป็นชั่ว ยิ่งเวลาต้องขยับตัว เปลี่ยนแพมเพิสยิ่งโดนด่า โดนสาปแช่งเพราะมันต้องพลิกตัวทำให้เจ็บ หาว่าเราแกล้ง เราใจดำ อำมหิต ให้เราเอาเหล็กที่ถ่วงออกแต่เราทำให้ไม่ได้ มันต้องถ่วงขาเพื่อยึดกระดูกให้ตรงเอาไว้ ทุกคนบอกว่าให้เราอดทน ทนๆไป หัวเราะกันเป็นเรื่องตลก เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วอ่ะค่ะ ตอนนี้ไม่ว่าเราจะทำอะไรจากหลานรักกลายเป็นหลานชั่ว อคติกับเราทุกอย่าง เราเหนื่อย เราเครียด เราไม่ได้นอนแล้วเราก็ไม่รู้จะทำไงดี เราไม่อยากเป็นคนเลวในสายตาใครด้วยT_T
เมื่อฉันเป็นต้องดูแลคนป่วย
คุณย่าของเราตกบันไดประมาณสองขั้นทำให้ขาหักตรงสะโพก ปกติเดินเองได้ ขยัน ใจร้อนทำงานบ้านเองตลอด รอใครไม่ได้ คุณย่าเราอายุประมาณ 88 ปีแล้ว บวกกันมีโรคประจำตัวเยอะ ตอนแรกจะผ่าตัด ย้ายไปหลาย รพ แล้วแต่ก็ไม่มีหมอท่านไหนเสี่ยงที่จะผ่าตัดให้เลย ซึ่งเป็นเราเองอ่ะค่ะที่เป็นคนเฝ้าไข้ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ประเด็นก็มีอยู่ว่าพอขาหักแล้วทาง รพ ก็ถ่วงเหล็กข้างขาที่หักเพื่อบรรเทาอาการปวดและยึดกระดูกให้ตรง สามสี่วันมานี้ท่านเกิดอากรเพ้อหนักมาก คิดว่าเราเป็นคนเอาเชือกไปผูกขาไม่ให้ไปไหน ทิ้งเขาไว้นอกบ้าน ไม่ยอมให้เข้าบ้าน เอาเหล็กทับขาไว้ เลยด่าเราสารพัด ว่าเราอำมหิตผิดมนุษย์ เลี้ยงมาแต่ก็ทำแบบนี้กับท่านได้ ทอดทิ้งท่านเอาไว้คนเดียว สาปแช่งเราตลอดสามสี่วันที่ผ่านมา เราเฝ้าไข้คนเดียวเพราะไม่มีใครมาเลย เรากลายเป็นเลวในสายตาท่าน พี่น้องกลายเป็นคนดี ทั้งๆที่ไม่มีใครสักคนมาดูแล เราขอผลัดเปลี่ยนบ้างเพราะเราไม่ไหวแล้ว เราร้องไห้ตลอด โดนด่าหนักไม่มีใครเข้าใจ เราถ่ายคลิปให้ดูก็หัวเราะกันที่เขาเข้าใจผิดแล้วด่าเรา กลายเป็นเรื่องตลกสำหรับพวกเขา แต่เราไม่ตลก เราเสียใจ เราเป็นคนโดนแช่งโดนด่า ไม่มีใครยอมมาเปลี่ยน ไม่มีคนเข้าใจเรา เราแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว คนที่ดีคือคนที่แค่มาเยี่ยมเป็นพักๆ คนที่เลวคือคนที่ดูแล ทั้งป้อนข้าวป้อนน้ำ เช็ดตัว เปลี่ยนแพมเพิสให้ เช็ดก้นทำให้ทุกอย่างแต่กลายเป็นชั่ว ยิ่งเวลาต้องขยับตัว เปลี่ยนแพมเพิสยิ่งโดนด่า โดนสาปแช่งเพราะมันต้องพลิกตัวทำให้เจ็บ หาว่าเราแกล้ง เราใจดำ อำมหิต ให้เราเอาเหล็กที่ถ่วงออกแต่เราทำให้ไม่ได้ มันต้องถ่วงขาเพื่อยึดกระดูกให้ตรงเอาไว้ ทุกคนบอกว่าให้เราอดทน ทนๆไป หัวเราะกันเป็นเรื่องตลก เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วอ่ะค่ะ ตอนนี้ไม่ว่าเราจะทำอะไรจากหลานรักกลายเป็นหลานชั่ว อคติกับเราทุกอย่าง เราเหนื่อย เราเครียด เราไม่ได้นอนแล้วเราก็ไม่รู้จะทำไงดี เราไม่อยากเป็นคนเลวในสายตาใครด้วยT_T