อันนี้คือความคิดเห็นส่วนตัวของผมนะครับ ลองอ่านดูก่อนนะครับ เหมือนคอมเมนท์ข้างล่างไม่มีใครอ่านเนื้อหาโพสต์ผมเลย 555
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนคุณจน คุณไม่มีความสุข คุณบอกว่าถ้าคุณรวย คุณจะมีความสุข
ตอนคุณรวยแล้ว คุณบอกคุณไม่มีความสุข เงินซื้อความสุขไม่ได้
ตอนคุณหิว คุณไม่มีความสุข คุณบอกว่าถ้าคุณกินอิ่ม คุณจะมีความสุข
ตอนคุณอิ่มแล้ว คุณบอกคุณไม่มีความสุข อาหารซื้อความสุขไม่ได้
มันมีอะไรที่ 2 เรื่องนี้เหมือนกัน ? คำตอบคือ การมีเงินใช้อย่างสุขสบาย และ การกินอิ่ม ไม่ใช่เป้าหมายทั้งหมดของชีวิต เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่ต้องถูกเติมเต็มเท่านั้น ตอนคุณหิว เป้าหมายสูงสุดคือการกินอิ่ม แต่พอกินอิ่มแล้ว มันถูกเติมเต็มแล้ว คุณก็ต้องไปเติมเต็มในสิ่งที่ยังขาดอีก เหมือนกัน ตอนคุณจน เป้าหมายสูงสุดคือมีเงินใช้ได้สุขสบาย แต่พอคุณรวยแล้ว มันถูกเติมเต็มแล้ว คุณก็ต้องการสิ่งอื่นอีก นี่เลยเป็นที่มาว่าทำไมเศรษฐีหลายคนบอกว่าเงินซื้อความสุขไม่ได้ แต่คนจนบอกว่าเงินนะซื้อความสุขได้ แต่ถ้าคนจนไปอยู่ในจุดที่รวยแล้ว เขาก็จะคิดว่ามันยังไม่ใช่คำตอบของชีวิต เพราะเขาได้มาแล้ว เขาต้องไปเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไป
สิ่งที่ยังไม่ได้ถูกเติมเต็ม ซึ่งสำหรับมนุษย์ ผมคิดว่าสิ่งนั้นก็คือ “ความฝัน” ผมคิดว่ามนุษย์แต่ละคนมีความฝัน มีภารกิจที่ผู้สร้างเรามอบให้มา ซึ่งแต่ละคนมีภารกิจไม่เหมือนกัน เมื่อเรากินอิ่มท้องแล้ว มีเงินไม่ขัดสนแล้ว สิ่งที่ต้องเติมเต็มอย่างต่อไปก็คือความฝันของเรานั่นเอง แล้วความฝันของเราคือสิ่งที่ต้องถูกเติมเต็มอย่างสุดท้ายใช่หรือไม่ ? ผมคิดว่า ไม่ใช่ ผมคิดว่าเมื่อเราทำฝันแรกได้สำเร็จ เราจะเกิดความฝันต่อไปเพื่อเติมเต็มต่อ ไม่มีที่สิ้นสุด
แต่หลายคนจะบอกว่า มันเหมือนกิเลส เหมือนความโลภที่ไม่สิ้นสุดเลยนะ และความโลภทำให้เราเป็นทุกข์ถ้าเราทำมันไม่สำเร็จ แต่ผมมองว่าความโลภนั้นดี ถ้าเราไม่ได้มองแค่มุมมองของตัวเอง แล้วถอยออกมาลองมองภาพกว้าง ใครจะได้ประโยชน์จากความโลภของเราบ้าง ? คำตอบคือ โลก และมนุษย์ทุกคน เพราะมันทำให้เราสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆไปตลอด โลกจะพัฒนาขึ้น ความโลภในที่นี้ไม่ได้หมายถึงคนที่เห็นแก่ตัว เบียดเบียนคนอื่นเพื่อจะเอาแต่สิ่งที่ตัวเองต้องการนะ แต่หมายถึงการเติมเต็มความฝันของเราไปเรื่อยๆ ซึ่งชีวิตที่พรุ่งนี้มีเรื่องน่าตื่นเต้นใหม่ๆให้ทำเป็นชีวิตที่น่าสนุกดีออก ถึงแม้การเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆจะเกิดความทุกข์บ้าง แต่การอยู่เฉยๆก็มีความทุกข์เหมือนกัน ทุกข์ที่เกิดจากความเบื่อไงล่ะ
ถ้าธรรมชาติต้องการให้เราได้สิ่งที่ต้องการแล้วก็ให้เราหยุดไม่ต้องทำอะไรอีก ธรรมชาติคงไม่มอบสิ่งที่ถูกเรียกว่า “ความเบื่อ” ให้มนุษย์ เพราะถ้ามนุษย์ไม่มีความเบื่อ มนุษย์ก็จะทำสิ่งเดิมๆไปเรื่อยๆไม่มีการพัฒนา แต่ความจริงเมื่อมนุษย์เคยทำสิ่งที่ทำได้แล้วก็จะเบื่อ ต้องหาอะไรทำใหม่ๆเรื่อยเพื่อทำลายความเบื่อนั้น และต้องขอบคุณที่ความเบื่อมันไม่มีจุดสิ้นสุด มันจะมาเรื่อยๆหลังจากที่เราทำอะไรสำเร็จแล้ว และนั่นคือข้อดี เพราะมันทำให้เราไปข้างหน้าเรื่อยๆ ...โลกของเราก็เช่นกัน
ทำไมคนรวยถึงบอกว่าเงินซื้อความสุขไม่ได้ ?
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนคุณจน คุณไม่มีความสุข คุณบอกว่าถ้าคุณรวย คุณจะมีความสุข
ตอนคุณรวยแล้ว คุณบอกคุณไม่มีความสุข เงินซื้อความสุขไม่ได้
ตอนคุณหิว คุณไม่มีความสุข คุณบอกว่าถ้าคุณกินอิ่ม คุณจะมีความสุข
ตอนคุณอิ่มแล้ว คุณบอกคุณไม่มีความสุข อาหารซื้อความสุขไม่ได้
มันมีอะไรที่ 2 เรื่องนี้เหมือนกัน ? คำตอบคือ การมีเงินใช้อย่างสุขสบาย และ การกินอิ่ม ไม่ใช่เป้าหมายทั้งหมดของชีวิต เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่ต้องถูกเติมเต็มเท่านั้น ตอนคุณหิว เป้าหมายสูงสุดคือการกินอิ่ม แต่พอกินอิ่มแล้ว มันถูกเติมเต็มแล้ว คุณก็ต้องไปเติมเต็มในสิ่งที่ยังขาดอีก เหมือนกัน ตอนคุณจน เป้าหมายสูงสุดคือมีเงินใช้ได้สุขสบาย แต่พอคุณรวยแล้ว มันถูกเติมเต็มแล้ว คุณก็ต้องการสิ่งอื่นอีก นี่เลยเป็นที่มาว่าทำไมเศรษฐีหลายคนบอกว่าเงินซื้อความสุขไม่ได้ แต่คนจนบอกว่าเงินนะซื้อความสุขได้ แต่ถ้าคนจนไปอยู่ในจุดที่รวยแล้ว เขาก็จะคิดว่ามันยังไม่ใช่คำตอบของชีวิต เพราะเขาได้มาแล้ว เขาต้องไปเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไป
สิ่งที่ยังไม่ได้ถูกเติมเต็ม ซึ่งสำหรับมนุษย์ ผมคิดว่าสิ่งนั้นก็คือ “ความฝัน” ผมคิดว่ามนุษย์แต่ละคนมีความฝัน มีภารกิจที่ผู้สร้างเรามอบให้มา ซึ่งแต่ละคนมีภารกิจไม่เหมือนกัน เมื่อเรากินอิ่มท้องแล้ว มีเงินไม่ขัดสนแล้ว สิ่งที่ต้องเติมเต็มอย่างต่อไปก็คือความฝันของเรานั่นเอง แล้วความฝันของเราคือสิ่งที่ต้องถูกเติมเต็มอย่างสุดท้ายใช่หรือไม่ ? ผมคิดว่า ไม่ใช่ ผมคิดว่าเมื่อเราทำฝันแรกได้สำเร็จ เราจะเกิดความฝันต่อไปเพื่อเติมเต็มต่อ ไม่มีที่สิ้นสุด
แต่หลายคนจะบอกว่า มันเหมือนกิเลส เหมือนความโลภที่ไม่สิ้นสุดเลยนะ และความโลภทำให้เราเป็นทุกข์ถ้าเราทำมันไม่สำเร็จ แต่ผมมองว่าความโลภนั้นดี ถ้าเราไม่ได้มองแค่มุมมองของตัวเอง แล้วถอยออกมาลองมองภาพกว้าง ใครจะได้ประโยชน์จากความโลภของเราบ้าง ? คำตอบคือ โลก และมนุษย์ทุกคน เพราะมันทำให้เราสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆไปตลอด โลกจะพัฒนาขึ้น ความโลภในที่นี้ไม่ได้หมายถึงคนที่เห็นแก่ตัว เบียดเบียนคนอื่นเพื่อจะเอาแต่สิ่งที่ตัวเองต้องการนะ แต่หมายถึงการเติมเต็มความฝันของเราไปเรื่อยๆ ซึ่งชีวิตที่พรุ่งนี้มีเรื่องน่าตื่นเต้นใหม่ๆให้ทำเป็นชีวิตที่น่าสนุกดีออก ถึงแม้การเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆจะเกิดความทุกข์บ้าง แต่การอยู่เฉยๆก็มีความทุกข์เหมือนกัน ทุกข์ที่เกิดจากความเบื่อไงล่ะ
ถ้าธรรมชาติต้องการให้เราได้สิ่งที่ต้องการแล้วก็ให้เราหยุดไม่ต้องทำอะไรอีก ธรรมชาติคงไม่มอบสิ่งที่ถูกเรียกว่า “ความเบื่อ” ให้มนุษย์ เพราะถ้ามนุษย์ไม่มีความเบื่อ มนุษย์ก็จะทำสิ่งเดิมๆไปเรื่อยๆไม่มีการพัฒนา แต่ความจริงเมื่อมนุษย์เคยทำสิ่งที่ทำได้แล้วก็จะเบื่อ ต้องหาอะไรทำใหม่ๆเรื่อยเพื่อทำลายความเบื่อนั้น และต้องขอบคุณที่ความเบื่อมันไม่มีจุดสิ้นสุด มันจะมาเรื่อยๆหลังจากที่เราทำอะไรสำเร็จแล้ว และนั่นคือข้อดี เพราะมันทำให้เราไปข้างหน้าเรื่อยๆ ...โลกของเราก็เช่นกัน