ยุคนี้ ยังมีคนไร้ค่าแบบผมอยู่ไหมครับ?

วันๆเรียนอย่างเดียว เรียนเสร็จก็กลับหอดูหนัง เล่นเกม ดูคลิปไร้สาระ แต่เรียนไม่เก่ง ไม่เล่นกีฬา ไม่เล่นดนตรี ไม่มีงานอดิเรกอะไร หน้าตาก็ไม่ดี ความสามารถอะไรก็ไม่มี ไม่มีความมั่นใจ ไม่กล้าแสดงออก ไม่มีใครคบเพราะพูดไม่รู้เรื่อง วกไปวนมา ดูสกปรก บุคลิกภาพไม่ดี หลังค่อม ร่างกายผอมแห้ง หนัก 45 กก. สิวเต็มหน้า ปากเหม็น เท้าเหม็น ชีวิตดูมีแต่ปัญหา เจอคนอื่นทีไรก็ชอบเล่าแต่ปัญหาชีวิต จนคนเค้ารำคาญหนีไปหมดแล้ว ทำงานอะไรก็ออกมาห่วย ทั้งรายงาน งานอาร์ท งานฝีมือ งานวิจัย หัวตัน ไม่มีความคิดสร้างสรรค์ ความจำไม่ดี ภาษาไม่ได้ ลอกงานคนอื่นเค้าอย่างเดียว ความคิดไม่รู้จักโต วันๆโหยหาแต่ชีวิตในวัยเด็ก ทัศนคติปัญญาอ่อน ไม่เมคเซนส์ ใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล ทั้งๆที่พยายามใช้เหตุผลแล้ว แถมยังโง่ โง่แล้วยังดักดานอีก ทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่รู้จักเรียนรู้ คิดมาก วิตกกังวล คิดวนอยู่ในอ่าง ติดอยู่ในอดีตแต่ดันกังวลเรื่องอนาคตที่ยังมาไม่ถึง ครอบครัวก็ไม่ซัพพอร์ท มีหน้าที่ส่งให้เรียนจนจบอย่างเดียว บ้านก็ไม่ค่อยจะมีตังค์ พ่อแม่หย่าร้างกันตั้งแต่เด็กๆ โชคดีที่แม่ยังส่งจนขึ้นมหาลัยได้ แต่ก็อยู่ในคณะธรรมดาๆ ไม่ใช่สายอาชีพ จบมาไม่รู้จะทำไร เพื่อนในคณะส่วนใหญ่เลยพัฒนาตัวเองกัน ยิ่งเห็นยังงั้นก็ยิ่งกระตุ้นต่อมไร้ค่าของตัวเอง พยายามเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนที่ด้อยกว่า แต่เทียบยังไงก็รู้สึกว่าเราแย่ที่สุด บางคนเรียนไม่เก่ง แต่กีฬาเค้าได้ คอนเนคชั่นเค้าดี บางคนบ้านจน แต่ขยัน หน้าตาดี หาเงินเก่ง คนอื่นมีแต่จะก้าวไปข้างหน้า แต่เรายิ่งเรียนยิ่งถอยหลัง คิดยังงี้มาตลอดจนเครียดเป็นซึมเศร้า ไปหาหมอ สุดท้ายก็กลับมาคิดอย่างเดิมเหมือนเดิม เพราะยังอยู่ในสังคมเดิม ยังเจอเรื่องเดิมๆ จะให้หายได้ไง ตอนนี้ที่ยังทนอยู่ได้ ก็เพราะเกมกับซีรีย์ ที่ทำให้ลืมเรื่องพวกนี้ได้ อยากรู้ว่ายังมีคนประเภทเราอยู่ไหมในโลกใบนี้ ที่วันๆเรียนเสร็จกลับหอ ชอบที่จะใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่อยากดิ้นรนทำอะไรที่ไม่ถนัด อยู่แต่ใน comfort zone ของตัวเอง หรือมันมีแค่ผมคนเดียว?