ผมจำวัยเด็กได้เกือบหมด แต่ที่จำได้ชัดเจนและประทับใจก็ตอนป.5-ป.6 ช่วงนั้นมีความรู้สึกรักชอบจีบสาวแล้ว เรื่องราวของผมเหมือนเจี๊ยบกับน้อยหน่ามาก เเต่ต่างกันตรงที่ ผมเป็นฝ่ายย้ายบ้านตอนจบป.6 เราร่ำลากันในวันสุดท้าย ผมซื้อกระเป๋าใบนึงให้เธอเพื่อดูต่างหน้า เธอให้พวงกุญแจผม ต่างคนต่างพูดอะไรไม่ออกเพราะเราต้องทำตามพ่อแม่ได้แต่บอกขอให้โชคดีนะ ก่อนที่รุ่งเช้ารถสิบล้อที่ขนข้าวของเต็มคันรถจะพาผมออกไปจากหมู่บ้านนั้น ผมนั่งตรงที่เดียวกับน้อยหน่า นั่งไปใจก็คิดถึงเธอ จนผมเข้าม.1โรงเรียนแห่งใหม่ในจังหวัดใหม่ ผมก็ลืมเรื่องเธอไป มาได้ข่าวเธอต่อม.ต้นและม.ปลายในตัวจังหวัด ส่วนผมย้ายมาเรียนต่อที่กรุงเทพ ทราบข่าวคร่าวๆว่าปัจจุบันเธอทำงานอยู่ในตัวจังหวัด แม้จะผ่านมาหลายสิบปี แต่ผมมั่นใจว่า เธอยังจำผมได้เหมือนที่ผมจำเธอได้แน่นอน..
นั่งย้อนดู "แฟนฉัน"จนจบรู้สึกมีความสุขจัง คิดถึงอดีตตอนเรียนประถมเลย