คุณแม่ที่เลี้ยงลูกคนเดียวผ่านปัญหาความลำบากมาได้ยังไงกันบ้างคะ

คุณแม่ที่เลี้ยงลูกคนเดียวผ่านปัญหาความลำบากมาได้ยังไงกันบ้างคะ ดิฉันเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมีลูกสาวคนนึงค่ะ ตอนนี้อยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบากของชีวิต อยากได้คำแนะนำจากคุณแม่ท่านอื่นที่เคยผ่านชีวิตตรงนี้มา ดิฉันตกงานโดนถูกเลิกจ้างไม่มีเงินเก็บเลย ก่อนหน้านี้แต่ละเดือนมีค่าใช้จ่ายเป็นค่าเช่าห้องพัก ค่าน้ำค่าไฟ ค่ากิน ให้ลูกไปโรงเรียน ตอนนี้พยามหางานรับจ้างทำแต่ด้วยว่าที่ที่อยู่จะออกชนบทหน่อยไม่ค่อยมีงานจ้างอะไรให้ทำมากนัก ช่วงเวลานี้คือต้องอดข้าวกันวันสองวันก็มีค่ะ เวลาทำงานได้เงินมาบ้างก็จะซื้อข้าวสารกับไข่ วันไหนไข่หมดก็กินข้าวเปล่ากัน ลูกต้องหยุดเรียนบ่อยๆ เพราะไม่มีเงินให้ไปโรงเรียน ตอนนี้ไกล้สอบกลางภาคแล้วยังไม่มีเงินไปจ่ายค่าเทอมให้โรงเรียนเลย ญาติพี่น้องหรือเพื่อนไม่ต้องพูดถึงเลยค่ะเศรษฐกิจแบบนี้ไม่สามารถที่จะหวังพึ่งใครได้เลย รู้สึกว่าทุกอย่างมันมืดไปหมด การปิดห้องรมควันผุดขึ้นมาเป็นไกด์ไลน์ในสมองเป็นระยะ แสงเล็กๆ ที่เหลืออยู่มีคือโทรศัพท์กับฟรี wifi ของหอพักค่ะ คุณแม่ท่านไหนเคยตกอยู่ในสถานะการณ์แบบนี้บ้างคะแล้วผ่านช่วงนั้นกันมาแบบไหน ต่อสู้กันมายีงไงคะ ที่แชร์เรื่องราวนี้มาไม่ได้ต้องการอะไรแอบแฝงนะคะ แค่อยากได้หนทาง สติ กำลังใจ อยากจะมีความหวังที่จะอยู่ต่อไป อยากคุยกับใคร อยากอ่านประสบการณ์ มุมมองของคนที่เคยผ่านอะไรแบบนี้มา เผื่อจะมารั้งความคิดสั้นๆ ตอนนี้ได้ ท่านไหนที่เห็นกระทู้แล้วไม่ถูกใจรบกวนข้ามไปนะคะ กรุณาอย่าซ้ำเติมกันเลยนะคะเพราะว่าความรู้สึกตอนนี้มันท้อซะจนไม่อยากหายใจแล้วค่ะ ขอบพระคุณทุกท่านที่เสียเวลากับพื้นที่เล็กๆตรงนี้นะคะ