สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกของเรา ตัดสินใจลองตั้งกระทู้เพราะรู้สึกว่าเราวนอยู่ที่เดิมมานานมากหาทางออกไม่เจอซักทีเลยอยากเห็นความคิดเห็นของคนอื่นๆบ้าง เริ่มเลยละกันนะคะ
เราอายุ 28 แฟนเราอายุ 34 เราคบกับแฟนตั้งแต่สมัยเราเรียนปี1 ตอนนี้ก็เกือบ 10 ปีแล้วค่ะ
คบกันโดยที่ทางบ้านเราไม่สนับสนุนมาโดยตลอดต้องบอกก่อนนะคะแฟนเราเป็นทอมซึ่งทางบ้านเรารับไม่ได้และที่สำคัญท่านมองว่ามีแฟนเป็นผู้หญิงเขาไม่สามารถที่จะดูแลเราได้แต่ตอนนั้นเรายังเด็กยังไม่ได้คิดอะไรมาก ก็ดื้อรั้นคบมาจนถึงตอนนี้
แต่ปัจจุบันเราโตขึ้นอายุเยอะขึ้นเริ่มคิดเรื่องอนาคตมากขึ้นจริงๆเราเริ่มคิดถึงเรื่องอนาคตมาตั้งแต่ตอนอายุประมาณ 25 และพยายามคุยกับแฟนมาตลอด
แต่เราก็ไม่เห็นแฟนเราจะกระตือรือร้นที่จะทำอะไรซักอย่างเพื่อความรักครั้งนี้เลยค่ะ รถยนต์ไม่มี หนี้สินไม่มีแต่เงินเก็บก็ไม่มีเหมือนกัน
จนตอนที่เราอายุย่าง 27 พ่อแม่ท่านก็มาคุยกับเราว่าอยากให้เราเป็นฝั่งเป็นฝาเราเป็นผู้หญิงจะอยู่ตัวคนเดียวแบบนี้ไม่ได้
ถ้าแก่ไปเจ็บป่วยขึ้นมาใครจะมาดูแลถ้าไม่มีลูกมีเต้าท่านก็แก่แล้วไม่รู้จะอยู่กับเราได้นานแค่ไหน พี่ๆคนอื่นๆก็มีครอบครัวกันหมดแล้วเขาไม่ห่วง
เป็นห่วงเราอยู่คนเดียว นึกถึงคำพูดนี้ทีไรน้ำตาไหลทุกที พ่อเรามาป่วยเป็นเส้นเลือดในสมองตีบด้วยค่ะขยับไม่ได้ครึ่งซีกที่ทำให้เรารู้ยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่อยากดูแลท่านให้ได้มากกว่านี้ และก็มีพี่คนโตมาคุยกับเรา ถามว่าได้มีการวางแพลนอนาคตบ้างมั้ย เรากับแฟนคนนี้จะยังไงต่อ อีกกี่ปีจะซื้อรถ ซื้อบ้าน ได้มีการแพลนอะไรไว้บ้างมั้ย ยิ่งทำให้เราคิดเรื่องอนาคตมากขึ้น เอาเรื่องนี้ไปคุยกับแฟน ถามกับแฟนแบบที่พี่เราถามเราแต่เรากลับไม่ได้คำตอบอะไรจากเขาเลย เขาบอกแต่ว่าจะให้เขามีโน้นมีนี่ภายในวันนี้หรือพรุ่งนี้ไม่ได้หรอกนะ เราก็เลยบอกไปว่าไม่ได้จะให้เขาต้องมีโน้นมีนี่แต่คนเราก็ต้องมีการวางแผนไว้ด้วยรึป่าวว่าอีกกี่ปีฉันจะต้องมีนี่นะ ไม่ใช่ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆแบบนี้ เรารู้สึกแย่มากตอนนั้นรู้สึกเขาไม่เคยวางแผนอนาคตของเราไว้เลย เราบอกแฟนไปว่าเราไม่ต้องแต่งงานกันก็ได้นะ แค่เธอทำให้พ่อแม่เรามองเห็นว่าเธอสามารถที่จะดูแลเราได้แค่นั้นพอ เราคุยเรื่องนี้กับแฟนหลายต่อหลายครั้งมาก แต่แฟนเราก็ยังเหมือนเดิมไม่เห็นว่าเขาจะพยายามทำอะไรซักอย่างเลยคือเราไม่เข้าใจว่าเขาคิดอะไรของเขาอยู่คือถ้าตอนนี้เขาอายุยี่สิบกว่านี่เราจะไม่พยายามคุยเรื่องอนาคตกับเขาขนาดนี้ แต่นี่เขาอายุ 34 แล้วนะ ควรจะมองเรื่องอนาคตได้แล้วรึป่าวคือตอนนี้เราเริ่มท้อแล้วว่าเราควรพอได้แล้วมั้ย
เราไม่เคยขอเงินแฟนใช้ตลอดเวลาที่เราทำงานมาไม่เคยมีซักครั้งที่แฟนจะถามเราเลยว่ามีตังใช้มั้ย ค่าใช้จ่ายต่างๆ ไม่ว่าจะค่ากิน เที่ยว ค่าบ้านเช่าก็หาร2 มาโดยตลอด รถมอไซค์ที่เขาขี่อยู่เราก็ช่วยผ่อนจนหมด เงินของเขาเราไม่เคยไปยุ่ง
ปัจจุบันเราถามเขาว่ามีแพลนจะซื้อรถเมื่อไหร่เขาก็ตอบไม่ได้ บอกแค่ว่ายังไม่มีเงิน เราก็ถามว่าทำงานมานานขนาดนี้จะไม่มีเงินเก็บเลยหรอ เขาก็บอกว่ารายจ่ายเขาเยอะ เราก็ถามว่ามีอะไรบ้าง เขาก็ตอบไม่ได้ เราก็เลยบอกว่าให้เราช่วยดูมั้ยรายรับรายจ่ายจะได้ช่วยกันวางแผน เขาก็ไม่ยอม
คือเรางงคนที่คบกันมาขนาดนี้มันยังต้องหวงเงินอีกหรอยังต้องมีเงินใครเงินมันอีกหรอ
นี่ขนาดเราไม่ได้ขอตังเขาใช้แค่จะช่วยดูช่วยวางแผนการใช้ตัง เขายังหวงขนาดนี้เลย แล้วอนาคตจะเป็นยังไง
ทุกคนคิดยังไงกันบ้างคะเราอยากฟังความเห็นของคนอื่นๆบ้าง
รักครั้งนี้ควรไปต่อหรือพอแค่นี้ ?
เราอายุ 28 แฟนเราอายุ 34 เราคบกับแฟนตั้งแต่สมัยเราเรียนปี1 ตอนนี้ก็เกือบ 10 ปีแล้วค่ะ
คบกันโดยที่ทางบ้านเราไม่สนับสนุนมาโดยตลอดต้องบอกก่อนนะคะแฟนเราเป็นทอมซึ่งทางบ้านเรารับไม่ได้และที่สำคัญท่านมองว่ามีแฟนเป็นผู้หญิงเขาไม่สามารถที่จะดูแลเราได้แต่ตอนนั้นเรายังเด็กยังไม่ได้คิดอะไรมาก ก็ดื้อรั้นคบมาจนถึงตอนนี้
แต่ปัจจุบันเราโตขึ้นอายุเยอะขึ้นเริ่มคิดเรื่องอนาคตมากขึ้นจริงๆเราเริ่มคิดถึงเรื่องอนาคตมาตั้งแต่ตอนอายุประมาณ 25 และพยายามคุยกับแฟนมาตลอด
แต่เราก็ไม่เห็นแฟนเราจะกระตือรือร้นที่จะทำอะไรซักอย่างเพื่อความรักครั้งนี้เลยค่ะ รถยนต์ไม่มี หนี้สินไม่มีแต่เงินเก็บก็ไม่มีเหมือนกัน
จนตอนที่เราอายุย่าง 27 พ่อแม่ท่านก็มาคุยกับเราว่าอยากให้เราเป็นฝั่งเป็นฝาเราเป็นผู้หญิงจะอยู่ตัวคนเดียวแบบนี้ไม่ได้
ถ้าแก่ไปเจ็บป่วยขึ้นมาใครจะมาดูแลถ้าไม่มีลูกมีเต้าท่านก็แก่แล้วไม่รู้จะอยู่กับเราได้นานแค่ไหน พี่ๆคนอื่นๆก็มีครอบครัวกันหมดแล้วเขาไม่ห่วง
เป็นห่วงเราอยู่คนเดียว นึกถึงคำพูดนี้ทีไรน้ำตาไหลทุกที พ่อเรามาป่วยเป็นเส้นเลือดในสมองตีบด้วยค่ะขยับไม่ได้ครึ่งซีกที่ทำให้เรารู้ยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่อยากดูแลท่านให้ได้มากกว่านี้ และก็มีพี่คนโตมาคุยกับเรา ถามว่าได้มีการวางแพลนอนาคตบ้างมั้ย เรากับแฟนคนนี้จะยังไงต่อ อีกกี่ปีจะซื้อรถ ซื้อบ้าน ได้มีการแพลนอะไรไว้บ้างมั้ย ยิ่งทำให้เราคิดเรื่องอนาคตมากขึ้น เอาเรื่องนี้ไปคุยกับแฟน ถามกับแฟนแบบที่พี่เราถามเราแต่เรากลับไม่ได้คำตอบอะไรจากเขาเลย เขาบอกแต่ว่าจะให้เขามีโน้นมีนี่ภายในวันนี้หรือพรุ่งนี้ไม่ได้หรอกนะ เราก็เลยบอกไปว่าไม่ได้จะให้เขาต้องมีโน้นมีนี่แต่คนเราก็ต้องมีการวางแผนไว้ด้วยรึป่าวว่าอีกกี่ปีฉันจะต้องมีนี่นะ ไม่ใช่ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆแบบนี้ เรารู้สึกแย่มากตอนนั้นรู้สึกเขาไม่เคยวางแผนอนาคตของเราไว้เลย เราบอกแฟนไปว่าเราไม่ต้องแต่งงานกันก็ได้นะ แค่เธอทำให้พ่อแม่เรามองเห็นว่าเธอสามารถที่จะดูแลเราได้แค่นั้นพอ เราคุยเรื่องนี้กับแฟนหลายต่อหลายครั้งมาก แต่แฟนเราก็ยังเหมือนเดิมไม่เห็นว่าเขาจะพยายามทำอะไรซักอย่างเลยคือเราไม่เข้าใจว่าเขาคิดอะไรของเขาอยู่คือถ้าตอนนี้เขาอายุยี่สิบกว่านี่เราจะไม่พยายามคุยเรื่องอนาคตกับเขาขนาดนี้ แต่นี่เขาอายุ 34 แล้วนะ ควรจะมองเรื่องอนาคตได้แล้วรึป่าวคือตอนนี้เราเริ่มท้อแล้วว่าเราควรพอได้แล้วมั้ย
เราไม่เคยขอเงินแฟนใช้ตลอดเวลาที่เราทำงานมาไม่เคยมีซักครั้งที่แฟนจะถามเราเลยว่ามีตังใช้มั้ย ค่าใช้จ่ายต่างๆ ไม่ว่าจะค่ากิน เที่ยว ค่าบ้านเช่าก็หาร2 มาโดยตลอด รถมอไซค์ที่เขาขี่อยู่เราก็ช่วยผ่อนจนหมด เงินของเขาเราไม่เคยไปยุ่ง
ปัจจุบันเราถามเขาว่ามีแพลนจะซื้อรถเมื่อไหร่เขาก็ตอบไม่ได้ บอกแค่ว่ายังไม่มีเงิน เราก็ถามว่าทำงานมานานขนาดนี้จะไม่มีเงินเก็บเลยหรอ เขาก็บอกว่ารายจ่ายเขาเยอะ เราก็ถามว่ามีอะไรบ้าง เขาก็ตอบไม่ได้ เราก็เลยบอกว่าให้เราช่วยดูมั้ยรายรับรายจ่ายจะได้ช่วยกันวางแผน เขาก็ไม่ยอม
คือเรางงคนที่คบกันมาขนาดนี้มันยังต้องหวงเงินอีกหรอยังต้องมีเงินใครเงินมันอีกหรอ
นี่ขนาดเราไม่ได้ขอตังเขาใช้แค่จะช่วยดูช่วยวางแผนการใช้ตัง เขายังหวงขนาดนี้เลย แล้วอนาคตจะเป็นยังไง
ทุกคนคิดยังไงกันบ้างคะเราอยากฟังความเห็นของคนอื่นๆบ้าง