ผมทำตัวไม่ถูกเมื่อรู้ความจริงจากปากภรรยาฟง

ตัวผมในอดีต อาจจะเป็นคนก้ำกึ่ง จะว่าเลวก็ไม่ใช่ จะว่าดีก็ไม่ใช่ เคยสูบบุหรี่ตอนเรียน ติดเล่นสนุ๊กแทบทุกคืน แต่เรื่องดื่มเหล้าเบียร์นับครั้งไม่ถึง10 เฉพาะงานสังคม เจ้าชู้ก็ไม่ เพราะคบทีละคนเลิกแล้วค่อยมีคนใหม่แต่การเลิกของผมทุกครั้งเหมือนคนไม่มีหัวใจทิ้งคือทิ้งไม่มีเยื่อใยไม่ต้องมาอ้อนวอน เมื่อตัดสินใจเลิกก็คือมองไปข้างหน้าอย่างเดียว ขนาดมาดักเจอผมหน้าบริษัทผมสะบัดแขนเดินหนีไม่หันมองกลับ โทรมาหาผมมาง้อ ผมให้คุยสายกับแฟนใหม่แทน แต่ผมเลิกหมดเมื่อเเต่งงาน หลังแต่งผ่านไป2-3ปีมีลูกด้วยกัน ผมถึงเริ่มมีจีบสาวบ้างประสาผู้ชายที่ไม่ได้เป็นคนดีอะไรนักหนา แต่เหล้าเบียร์บุหรี่เที่ยวกลางคืนผมไม่ยุ่งเว้นเรื่องผู้หญิงอย่างเดียว หลายครั้งภรรยาจับได้ว่าแอบคบสาวผมก็เลิกคบ สักพักก็มีอีก แฟนจับได้บ้างไม่ได้บ้าง บางครั้งทะเลาะกันผมกลับบ้านค่ำ แฟนถามไปไหนมา ผมหยอกแฟนว่าไปอาบอบนวดมา แฟนก็ถามไปจริงอะ ก็บอกจริง เธอก็งอน ผมไม่ง้อ แป๊บเดียวเธอก็มาง้อผม

อยู่กันมาสิบกว่าปี วันนี้ผมถามเธอว่า ที่ทนผมได้ทุกวันนี้ทั้งที่ผมก็ทำไม่ดีกับเธอนัก ดีบ้างเเย่บ้างชั่วบ้างสลับกันไปอะไรที่ทำให้เธอยังอยู่เเละรักผู้ชายคนนี้ เธอตอบสั้นๆว่า "หล่อ" ผมห๊ะ เอาจริงๆสิ ตอบดีๆ ขอเหตุผล "ก็หล่อไง" ไม่เอา เอาของจริงไม่พูดเล่น เออเเบบเป็นตัวของตัวเองดีไรงี้ก็ว่าไป "ก็นี่เเหละของจริง จะให้ตอบว่าไง ก็เพราะหล่อไง" ผมเลยเดินออกมาแบบเซ็งๆ นึกว่าจะได้คำตอบที่ดีกว่านี้ ในใจคิดอยู่กันมาตั้งนานเพิ่งรู้ว่าคิดอย่างนี้กับเรา ไม่เข้าใจจริงๆ

ถามว่า มีผู้หญิงที่คิดแบบนี้จริงๆหรอ ทนอยู่เพราะเเฟนหล่อ?