เพิ่งรู้คนพ่อแม่มีเงิน กับ คนพ่อแม่ธรรมดา ต่างกันขนาดนี้

พอดีเพิ่งมีโฮกาสได้คุยกับเพื่อนเก่าคนนึง 

คุยว่าหายไปไหนมา เขาตกงานมาครึ่งปี  เพิ่งได้งานราชการ อายุ 32 แล้ว มีบ้านมีรถ แล้ว คุยกันไปเรื่อย หายไปไหนมา ตอนนี้ทำอะไร ต่อไปทำอะไร อยากรู้ว่าเขาวางแผนชีวิตอย่างไร 

ฟังๆไป เฮ้ย ทำไมมันสบายจังวะ 

พ่อแม่เขามีเงิน เป็นสิบล้าน มีรายได้เข้ามาเฉยๆโดยไม่ต้องทำอะไรเดือนละครึ่งแสน   คือสบาย แต่ไม่ได้ร่ำรวยมหาศาล

เขาไม่ต้องเลี้ยงดูพ่อแม่  
ตอนเขาตกงาน ครึ่งปี เขาอยู่บ้านนอนอ่านหนังสือสอบอย่างเดียว กินๆนอนๆ รอสอบ 
เขามีบ้านที่พ่อแม่ซื้อให้ 
เขามีรถที่พ่อแม่ซื้อให้
ถ้าเขามีลูก เขาสามารถให้พ่อแม่เลี้ยงหลานแทนได้ โดยพ่อแม่เขาออกค่าใช้จ่าย กิน อยู่ เรียนให้หลานได้
เขาสามารถเรียน ป โท เมื่อไร่ก็ได้ พ่อแม่จ่ายให้
เขาสามารถ ขอเงินพ่อแม่ ในเรื่องจำเป็น ได้ตลอดเวลา หลักล้านก็เคยขอมาแล้ว (เขาขอกรณีจำเป็นเท่านั้น)
เขาสามารถทำงานที่อยากทำได้แม้ว่าจะรายได้น้อย เพราะ พ่อแม่เขาจ่ายส่วนที่ขาดให้
ในอนาคตเขาจะได้มรดกเป็นสิบล้าน
ในอนาคตเขาจะได้บำนาญจากการรับราชการของเขามีกินไปตลอดชีวิต

เขาใช้ชีวิตอย่างสบายใจ ไม่ต้องกังวลอะไร เพราะ มีแบคที่ดี คอยซัพพอต ได้ตลอดเมื่อเขาต้องการ แค่ทำงานประจำของตัวเองไปเท่านั้น

ทำไมมันช่าง ผิดกับคนธรรมดาอย่างเราๆซะเหลือเกิน  ต้องดิ้นรนเองทุกอย่าง ต้องเลี้ยงดูคนข้างหลัง ต้องกู้เงินมาให้ยามจำเป็น อยากได้อะไรก็เป็นหนี้ไปหลายปี ต้องจ่ายค่าเลี้ยงลูกเป็นสิบๆปีกว่าจะโต  ต้องวางแผน ต้องคิดแล้วคิดอีกสารพัด 

นี่ขนาดว่าเขารวยแบบเล็กๆ  ไม่ได้ร่ำรวยเป็นร้อยเป็นพันล้าน ยังสบายขนาดนี้

ทำไมมันต่างกันขนาดนี้หน่อออ (อิจฉา)