เเอบชอบเพื่อน เเต่เขาไม่ลืมเเฟนเก่า

   เป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจผู้คนมากเท่าไม่ค่อยให้ความสนใจกับเพื่อนหรือใครมากหนักเเต่ไม่ใช่ไม่เอาเพื่อน
หรือไม่คบคน
 
   พอเข้ามหาลัยได้อยู่กลุ่มเพื่อนกลุ่มรู้สึกว่ากลุ่มนี้ดีมากอยู่สนุก พอเสร้จก็เผอไปรักเพื่อนในกลุ่มเข้าให้
เพราะเขามาเเกล้งเราบ่อยๆ ทำให้รู้สึกเเบบเวลาโดนเขาเเกล้งเเล้วเรามีความสุข เวลาอยู่กับเพื่อนในกลุ่มจะทำตัวเหมือนทะเลาะกัน(เเบบแกล้งกัน)เเต่พออยู่กันสองคนจะทำตัวปกติ(เเบบเพื่อนรักกัน)ไปไหนด้วยกันบ่อยจนคนทักว่าเป็นเเฟนกันเปล่าเเต่ก็ปฏิเสธไม่ก็เเค่หัวเราะ
 
  ต่อมาพึ่งรู้ว่าเขามีเเฟนเก่าที่เลิกกันนานเเล้วเเต่เขาก็ตัดใจไม่ได้สักที ชอบพูดถึงเเฟนเก่าบ่อยๆว่าเป็นเเบบนั้นบ้างเเบบนี้บ้าง เคยไปนูไปนี้บ้าง
พอเราได้ยินก็รู้สึกเจ็บใจนิดๆ

   เขาเคยร้องไห้เพราะเเฟนเก่ากับมาคุยด้วยเเต่เขาบอกไม่สนใจเเล้วเเต่ก็ตอบกลับไป(เราแอบเห็น)
ลึกน่าจะมีหวังเล็ก(เดาเอา)เพราะเหมือนเขาก็ตัดใจไม่ได้สักที
 
   เราอยากรู้ว่าความรู้สึกเเบบนี้คืออะไร
เเละควรทำอย่างไรดี 

บอกไปเลยว่าเเอบชอบ หรือ เป็นเพื่อนกันต่อเเต่เก็บความรู้สึกไว

จากตัวเราที่เป็นคนไม่มีหัวใจเหมือนเขามาเป็นหัวใจให้เราเลยที่เรารู้นะเเบบนี่.