ตามหัวข้อกระทู้
เป็นหน่วยงานราชการ
มีน้องบรรจุใหม่มากลุ่มหนึ่ง มีคนหนึ่งลักษณะแปลกๆ เช่น เวลาคุยจะไม่สบตา พูดคนเดียว(พูดกับตัวเอง)บ้าง ไม่ค่อยรักษาความสะอาด การเข้าสังคมการพูดคุยกับคนอื่นจะใช้คำพูดที่ไม่ค่อยน่าฟัง บางครั้งพูดไม่คิดกับผู้ใหญ่ด้วยซ้ำ ต้องตามขอโทษขอโพยกันยกใหญ่
แต่ในทางกลับกัน ก็มีจุดเด่น เช่น ชอบอ่านหนังสือมากและอ่านอย่างละเอียด ความจำดี ตั้งใจทำงาน สั่งให้ทำอะไรก็ทำ แต่จะทำอย่างจริงจัง จนบางทีเหมือนมากเกินไป
ตัวอย่างบางสถานการณ์ เช่น ตอนไปประชุมนอกสถานที่ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง สั่งให้ไป print ใบเซ็นชื่อออกมา (เอาเครื่อง print มาประชุมด้วย) รอตั้งนานก็ไม่เห็นเอามาให้ พอไปถามเพื่อนสนิทเขา เลยรู้ว่าเขากำลังกลับไปกระทรวงเพื่อไป print งาน เพราะเครื่อง print ที่เอามาพิมพ์ไม่ได้ ก็เลยรีบเรียกให้ตามกลับมาแล้วให้ทำให้ดูว่าสั่ง print ยังไง ดูแล้วก็ทำตามขั้นตอนตามปกติก็ยังprintไม่ออก เช็คไปเช็คมาเสียบสายผิด 555
อีกสถานการณ์นึง เราพาน้องๆไปร้องคาราโอเกะหลังเลิกงาน สาวๆก็ร้องกันไปห้าหกเพลงแล้ว สักทุ่มนึงก็เชียร์ให้เขาลองร้องเพลงบ้าง พอหยิบไมค์เท่านั้นแหละ ร้องคนเดียว ร้องทุกเพลงจนถึงเที่ยงคืน คนอื่นทยอยบ้านหมดแล้วเขาก็ยังร้องต่อ เรียกได้ว่าเพลงในลิสต์ที่สาวๆกดเตรียมไว้ นางร้องได้หมดทุกเพลง ร้องจนร้านปิดแล้ว ขอพนักงานร้องต่ออีกห้าเพลง
อีกสักเรื่องหนึ่งสดๆร้อนๆ อาทิตย์ที่แล้วไปจัดประชุมกันข้างนอกที่โรงแรม คราวนี้มีคนนอกสังกัดทั้งภาครัฐและเอกชนมาด้วย ต้องเป็นทางการพอสมควร เลยมอบหมายงานให้เขาทำหน้าที่บันทึกการประชุม (ทั้งอัดเสียงและจด) ดูเผินๆก็ทำหน้าที่ได้ดี นั่งประจำที่ พิมพ์คอมพิวเตอร์คล่องแคล่ว แต่พอเลิกประชุมคนที่มานั่งข้างๆเขาเดินมาบอกว่า ตลอดเวลาการประชุม เขานั่งเอาขาขึ้นมาข้างบนเก้าอี้ ถอดถุงเท้าและเกาเท้า เคาะคีย์บอร์ดเสียงดังมาก และหยิบขนมก็อบแก๊บมากินตลอด
ยังไม่รวมเรื่องที่ให้ตามงาน ให้ประสานงาน หรือมอบหมายงานที่มีความซับซ้อน การคิดวิเคราะห์ ก็จะทำยากและมีปฏิกิริยาหงุดหงิดที่ทำไม่ได้ และจะตั้งใจทำจนมึดจนค่ำ แต่สุดท้าย ก็ยังไม่ได้ตามตรงตามเป้าหมายที่คุยกันไว้
ในทุกพฤติกรรม ด้วยทีมงานในกลุ่มมีความเข้าใจในตัวตนเขา ก็มองผ่านเลยไป เจอตรงไหนก็เตือนก็แก้ตรงนั้น แต่คนนอกอาจจะไม่เข้าใจก็ได้
ในฐานะที่เราเป็นหัวหน้างาน ตอนนี้ก็กำลังลังเลว่านี่คือพฤติกรรมส่วนตัว หรือเป็นอาการป่วย จึงทำได้แค่มอบหมายงานที่สามารถทำจบได้ด้วยตนเองและไม่ต้องมีการประสานงานมากนัก ในใจก็คิดว่าเขาน่าจะสามารถพัฒนาและสอนงานได้เพราะมีจุดแข็งเรื่องความจำอยู่ แต่ในทางกลับกัน การทำงานสมัยนี้ต้องมองรอบด้าน มีไหวพริบ คิดวิเคราะห์เป็น และยิ่งเป็นหน่วยงานราชการ กาละเทศะในการพูดและบุคลิกภาพก็สำคัญ
จึงอยากถามเพื่อนๆว่า เราจะรับมือกับลูกน้องแบบนี้ยังไงดี
ขอบคุณ...
++++ รับมือกับลูกน้องแบบนี้อย่างไรดี ++++
เป็นหน่วยงานราชการ
มีน้องบรรจุใหม่มากลุ่มหนึ่ง มีคนหนึ่งลักษณะแปลกๆ เช่น เวลาคุยจะไม่สบตา พูดคนเดียว(พูดกับตัวเอง)บ้าง ไม่ค่อยรักษาความสะอาด การเข้าสังคมการพูดคุยกับคนอื่นจะใช้คำพูดที่ไม่ค่อยน่าฟัง บางครั้งพูดไม่คิดกับผู้ใหญ่ด้วยซ้ำ ต้องตามขอโทษขอโพยกันยกใหญ่
แต่ในทางกลับกัน ก็มีจุดเด่น เช่น ชอบอ่านหนังสือมากและอ่านอย่างละเอียด ความจำดี ตั้งใจทำงาน สั่งให้ทำอะไรก็ทำ แต่จะทำอย่างจริงจัง จนบางทีเหมือนมากเกินไป
ตัวอย่างบางสถานการณ์ เช่น ตอนไปประชุมนอกสถานที่ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง สั่งให้ไป print ใบเซ็นชื่อออกมา (เอาเครื่อง print มาประชุมด้วย) รอตั้งนานก็ไม่เห็นเอามาให้ พอไปถามเพื่อนสนิทเขา เลยรู้ว่าเขากำลังกลับไปกระทรวงเพื่อไป print งาน เพราะเครื่อง print ที่เอามาพิมพ์ไม่ได้ ก็เลยรีบเรียกให้ตามกลับมาแล้วให้ทำให้ดูว่าสั่ง print ยังไง ดูแล้วก็ทำตามขั้นตอนตามปกติก็ยังprintไม่ออก เช็คไปเช็คมาเสียบสายผิด 555
อีกสถานการณ์นึง เราพาน้องๆไปร้องคาราโอเกะหลังเลิกงาน สาวๆก็ร้องกันไปห้าหกเพลงแล้ว สักทุ่มนึงก็เชียร์ให้เขาลองร้องเพลงบ้าง พอหยิบไมค์เท่านั้นแหละ ร้องคนเดียว ร้องทุกเพลงจนถึงเที่ยงคืน คนอื่นทยอยบ้านหมดแล้วเขาก็ยังร้องต่อ เรียกได้ว่าเพลงในลิสต์ที่สาวๆกดเตรียมไว้ นางร้องได้หมดทุกเพลง ร้องจนร้านปิดแล้ว ขอพนักงานร้องต่ออีกห้าเพลง
อีกสักเรื่องหนึ่งสดๆร้อนๆ อาทิตย์ที่แล้วไปจัดประชุมกันข้างนอกที่โรงแรม คราวนี้มีคนนอกสังกัดทั้งภาครัฐและเอกชนมาด้วย ต้องเป็นทางการพอสมควร เลยมอบหมายงานให้เขาทำหน้าที่บันทึกการประชุม (ทั้งอัดเสียงและจด) ดูเผินๆก็ทำหน้าที่ได้ดี นั่งประจำที่ พิมพ์คอมพิวเตอร์คล่องแคล่ว แต่พอเลิกประชุมคนที่มานั่งข้างๆเขาเดินมาบอกว่า ตลอดเวลาการประชุม เขานั่งเอาขาขึ้นมาข้างบนเก้าอี้ ถอดถุงเท้าและเกาเท้า เคาะคีย์บอร์ดเสียงดังมาก และหยิบขนมก็อบแก๊บมากินตลอด
ยังไม่รวมเรื่องที่ให้ตามงาน ให้ประสานงาน หรือมอบหมายงานที่มีความซับซ้อน การคิดวิเคราะห์ ก็จะทำยากและมีปฏิกิริยาหงุดหงิดที่ทำไม่ได้ และจะตั้งใจทำจนมึดจนค่ำ แต่สุดท้าย ก็ยังไม่ได้ตามตรงตามเป้าหมายที่คุยกันไว้
ในทุกพฤติกรรม ด้วยทีมงานในกลุ่มมีความเข้าใจในตัวตนเขา ก็มองผ่านเลยไป เจอตรงไหนก็เตือนก็แก้ตรงนั้น แต่คนนอกอาจจะไม่เข้าใจก็ได้
ในฐานะที่เราเป็นหัวหน้างาน ตอนนี้ก็กำลังลังเลว่านี่คือพฤติกรรมส่วนตัว หรือเป็นอาการป่วย จึงทำได้แค่มอบหมายงานที่สามารถทำจบได้ด้วยตนเองและไม่ต้องมีการประสานงานมากนัก ในใจก็คิดว่าเขาน่าจะสามารถพัฒนาและสอนงานได้เพราะมีจุดแข็งเรื่องความจำอยู่ แต่ในทางกลับกัน การทำงานสมัยนี้ต้องมองรอบด้าน มีไหวพริบ คิดวิเคราะห์เป็น และยิ่งเป็นหน่วยงานราชการ กาละเทศะในการพูดและบุคลิกภาพก็สำคัญ
จึงอยากถามเพื่อนๆว่า เราจะรับมือกับลูกน้องแบบนี้ยังไงดี
ขอบคุณ...