ความลำบากของชีวิตในมหาลัย

เราคือเด็กคนนึงที่โตมาในชีวิตที่ติดลบ โตมากับครอบครัวที่เป็นหนี้ เราไม่เคยได้ในสิ่งที่เราต้องการ บางทีเห็นเพื่อนคนอื่นมีเราก็แอบอิจฉา เราพยายามคิดบวกว่าถึงบ้านเราไม่มีอะไร แต่อย่างน้อยเราก็มีครอบครัวที่อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา แต่เหมือนฟ้าจะแกล้ง  ก่อนเราจะจบ ม.6 ครอบครัวของเราก็พังสลาย พ่อกับแม่แยกทางกัน ขณะนั้นเรายังอยู่โรงเรียนประจำที่ต่างจังหวัด ซึ่งหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เจอหน้าแม่อีกเลย และค่าใช้จ่ายก็ได้จากพี่สาวของเราที่ยังไม่มีอาชีพ ในวันที่เรารับใบจบม.6 ครอบครัวอื่นต่างกันพามาแสดงความยินดี ส่วนเราตัวคนเดียว ตัวคนเดียวจริงๆ ยังดีที่มีธงชาติไทยให้เราได้ถ่ายรูปคู่ หลังจากนั้นเราก็กลับมาอยู่บ้านที่บรรยากาศไม่เหมือนเมื่อก่อน บรรยากาศที่เที่ยงตรงเรายังรู้สึกหนาว หลังจากนั้นเราตั้งหน้าตั้งตาเตรียมตัวเข้าสอบมหาลัย ซึ่งพอสอบติดเราก็ย้ายมาทันที เรานั่งรถตู้กับสิ่งของที่พะรุงพะรังมาคนเดียว หลังจากนั้นพี่สาวเราก็เริ่มส่งเราไม่ไหว เราพยายามติดต่อแม่แม่ก็ไม่ไหว เราพยายามกู้ กยศ แล้วแต่เอกสารเราไม่ผ่าน หลังจากเจอปัญหาที่บ้านมาอย่างถาโถม เรายังเจอพายุลูกใหม่คือการใช้ชีวิตในมหาลัยที่ค่าใช้จ่ายเยอะมาก อดมื้อกินมื้อ บางวันเราทนไม่ได้กินอะไรเลยเพื่อเก็บเงินที่เหลือไว้จ่ายค่ากิจกรรมต่างๆ เรียนหนัก ซ้อมหนัก บางครั้งกลับมาถึงหอพักรูมเมจของเราไม่อยู่เราแอบร้องไห้ก็มี แต่ยังไงเรายังคิดเสมอว่าเราต้องผ่านไปให้ได้ ยังมีคนที่ลำบากกว่าเราเยอะมาก จนถึงตอนนี้เราคิดว่าเราสู้ไม่ไหววะ ใจมันสู้นะ แต่เรานึกถึงความเป็นจริงคือเราไม่มีต้นทุนอะไรเลย เราควรออกไปทำงานหรือควรทำยังไงดี