ครั้งนี้เป็นการเยี่ยมญาติครั้งสุดท้าย คือครั้งที่ 4 วันที่ 31 ธันวาคม ในวันนี้ก็จะมีกิจกรรมการร้องเพลงของญาติ
พ่อ แม่ พี่ น้อง ใครที่ร้องเพลงเก่งมีความสามารถ ทางเราก็จัดเตรียมเวทีไว้ให้พร้อม จัดได้เต็มที่
สรุปแล้ว การเยี่ยมญาติครั้งที่ 4 นี่ เเฟนผมก็ยังไม่ได้มา บอกว่าติดงาน ไม่มีตังค์เดินทางมา แต่ครั้งก่อนหน้า
ไปสงขลา มีตังค์ไป เราก็เริ่มงง สงสัย ทำไมยังมาไม่ได้ว่ะ ทั้งที่ค่ารถจาก กทม.มาบ้านเราก็ถูกกว่าไปสงขลาอีก
อ่า เรื่องนี้ก็แล้วๆไป ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านี้แระ (อันนี้ขอคาไว้ก่อน)
ในวันสิ้นปีแบบนี้ ทหารใหม่ผลัดที่ 2 นับว่าโชคดีมากๆ ที่ได้มีวันพิเศษแบบนี้ เพราะผลัดที่ 1 ไม่ได้มีแบบนี้นะ
แต่สิ่งหนึ่งที่เราต้องเจอคือ กิจกรรมการเค้าท์ดาวน์ เป็นอะไรที่แบบว่า จำได้แบบไม่ลืม นั่นคือ *** การพุ่งหลังข้ามปี ***
เสียงนกหวีดดังขึ้นประมาณ 5 ทุ่มครึ่ง เพื่อทำการรวมแถวหน้าอาคาร ตอนนี้เราไม่ได้นอนที่โรงนอนนะ เรานอนที่หอประชุมใหญ่
พอรวมเสร็จก็ถามครูฝึกว่า ** ครูครับ ตอนนี้กี่องศาครับ ** * 8 องศา * ไม่ต้องเเปลกใจนะครับ ทำไมถึงหนาวได้ขนาดนี้
เพราะที่อยู่รอบตัวเอามีแต่ป่า มองไปทางไหนก็เป็นป่า แล้วก็ป่า สภาพคือ ใส่กางเกงขาสั้น ทบ.ตัวเดียวครับ
ถอดเสื้อ เอาซี่..... แล้วคำสั่งต่อมาคือ ** หาพื้นที่เฉพาะตัว!!! ** ในใจนี่คิดแล้ว เอาอีกแล้วววววววว อะไรอี๊กกกกกกก
แล้วผู้ฝึกก็มาทำการชี้แจง บลาๆ แต่ผมไม่สนใจหรอก เพราะทำแล้วเหนื่อย ใครเค้าจะอยากทำกัน
เสียงนกหวีดแรกดังขึ้น 100 ยก!!! 1 2 98, 1 2 99 ปี๊ด ไม่พร้อมกัน.. 100 ยก!!! 1 2 98, 1 2 99 ปี๊ด มีคนอู้ กินเเรงเพื่อน
100 ยก!!! นี่มรึ.. 300 แล้วนะ เอาซี่oีเจ้ก็สู้ตายเหมือนกัน 300 เด็กๆจ้าาาาาาาาาา บอกเลย แต่ไม่ได้หยุดอยู่แค่นั่น
กว่าจะถึงเที่ยงคืนครึ่ง แล้วยกที่ 500 เสียงจุดพลุ จุดปะทัดจากข้างนอกก็ดังขึ้น เหมือนเสียงสวรรค์ในตอนนั่น
แล้วตอนนี้ก็ลืมไปเลยว่า อุณหภูมิมันกี่องศา รู้แค่ว่า เปียกหมดแระ ยืนมองดูเหงือตัวเองที่ไหลอาบหน้าหยุดลงสู่พื้นปูน
เปียกครับ ยังครับ ยังไม่พอ ปีเก่าไปแล้ว 500 ยก มาปีใหม่ที่นี่ คราวนี้ครูฝึกขอ 300 ยก แบบต่อเนื่อง ทำดีทำครั้งเดียว
แล้วได้พัก เอาว่ะ 300 ก็ 300 แต่แขนขานี่ อ่อนระทวยหมดแระ มีแค่ใจเท่านั่นที่ยังสู้อยู่
นี่ GUต้องแข็งแรงเบอร์ไหนกันว่ะ เราเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆนะ (งานมโน) 55555 อ่าว่ากันกัน 300 กว่าจะได้นอนแม่เจ้า
ตอนปฏิบัติมันเหนื่อยมากนะ เราพุ่งหลัง ส่วนคนอื่นสังสรรค์กัน อยู่กับเพื่อน ญาติพี่น้อง แล้วดูพวกผมสิ
วันสิ้นปี มองไปทางไหนก็เจอแต่หน้าเพื่อน หน้าครูฝึก จะให้ทำไงได้หล่ะ มันเป็นหน้าที่ หน้าที่ไม่มีใครอยากทำ
แต่ที่ทำเพราะมันเป็นหน้าที่
พอเสร็จเรียบร้อยกิจกรรมของผลัดที่ 2 แล้ว เราก็ได้พักนอนซักที คิดดูสภาพผ้าห่มของ ทบ.นะครับ มันไม่ได้หนาเลย
คือไม่รู้จะห่มไปยังไงแล้ว มันก็ยังหนาวอยู่ดี ผมทำการพับครึ่งแล้วห่ม ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย การแก้ปัญหาของผมคือ
ไปนอนกับเพื่อนอีก 2 คนครับ คือ เราเอาผ้าหุ่มมาซ้อนกัน 3 ผืน แล้วก็นอน ส่วนผมนอนริม เพราะไปนอนตรงกลางแล้ว
อึดอัด อีเพื่อนผมคนนี้มันก็ดี๊ดี มันเป็นหัวหน้าหมวด ส่วนผมก็เป็นเหมือนที่ปรึกษาให้มัน แล้วตอนจะนอนนางก็มาถามเราว่า
เจ้.. หนาวมั้ย นี่ก็ตอบ หนาวสิ นี่มือ GUเย็นหมดแล้ว แล้วนางก็บอกว่า นอนตะแคง หันหลังมา นี่ก็งง อะไรของมันวะ
แต่ก็ทำ 5555 แล้วนางก็นอนกอดเรา!!!! แต่ที่จริงตอนนั่นก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก ก็เรามันเพื่อนกัน นางก็นอนกอด
แล้วก็เอามือมากุมมือเราเอาไว้ ผมก็ถามมันว่า นี่จะนอนแบบนี้ทั้งคืนไหวหรอ จะไม่ปวดแขนหรอ ใจก็เป็นห่วงมัน
มันก็บอกว่า นอนๆไป อย่าพูดมาก พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้า
เหตุการณ์ในตอนนั่นผมยังรู้สึกดีใจอยู่เลยนะ ที่เพื่อนเรามันก็เป็นห่วงเราอยู่ ถึงแม้ว่าจะเหนื่อย จะล้ายังไง
ผมเอาใจซื้อใจมันมา แล้วกับมันคนนี้ ก็ใช้ได้ผลครับ คือได้ผลแบบมากๆ จนบางที มันก็เกินคาดด้วยซ้ำ
แล้วพอตอนเช้า หลังกินข้าวเสร็จช่วงสายๆ ก็มีเพื่อนมาถามผมว่า เป็นยังไง
งงงงงงงงง มื่อคืน GUเห็นนะ
55555 เออ!!! แล้วไงว่ะ * ตกลงเป็นผัวเมียกันแล้วหรอวะ * ** เออ!!! แล้วไงวะ หึงGUรีไง ** มันเป็นประโยคที่ผมล่อเล่น
กับเพื่อนประจำ ก็อย่างที่บอกครับ ผมไม่ได้ถือตัวอะไร พามันสนุกไป ยามลำบาก บางทีก็ออกตัวเเทนรับพวกมันทั้งหลายไป
สิ่งที่ได้กลับมา มันก็คุ้ม....
ทหารเกณฑ์ ตอนที่ 9 เยี่ยมญาติครั้งสุดท้าย กับกิจกรรมของทหารผลัด 2
พ่อ แม่ พี่ น้อง ใครที่ร้องเพลงเก่งมีความสามารถ ทางเราก็จัดเตรียมเวทีไว้ให้พร้อม จัดได้เต็มที่
สรุปแล้ว การเยี่ยมญาติครั้งที่ 4 นี่ เเฟนผมก็ยังไม่ได้มา บอกว่าติดงาน ไม่มีตังค์เดินทางมา แต่ครั้งก่อนหน้า
ไปสงขลา มีตังค์ไป เราก็เริ่มงง สงสัย ทำไมยังมาไม่ได้ว่ะ ทั้งที่ค่ารถจาก กทม.มาบ้านเราก็ถูกกว่าไปสงขลาอีก
อ่า เรื่องนี้ก็แล้วๆไป ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านี้แระ (อันนี้ขอคาไว้ก่อน)
ในวันสิ้นปีแบบนี้ ทหารใหม่ผลัดที่ 2 นับว่าโชคดีมากๆ ที่ได้มีวันพิเศษแบบนี้ เพราะผลัดที่ 1 ไม่ได้มีแบบนี้นะ
แต่สิ่งหนึ่งที่เราต้องเจอคือ กิจกรรมการเค้าท์ดาวน์ เป็นอะไรที่แบบว่า จำได้แบบไม่ลืม นั่นคือ *** การพุ่งหลังข้ามปี ***
เสียงนกหวีดดังขึ้นประมาณ 5 ทุ่มครึ่ง เพื่อทำการรวมแถวหน้าอาคาร ตอนนี้เราไม่ได้นอนที่โรงนอนนะ เรานอนที่หอประชุมใหญ่
พอรวมเสร็จก็ถามครูฝึกว่า ** ครูครับ ตอนนี้กี่องศาครับ ** * 8 องศา * ไม่ต้องเเปลกใจนะครับ ทำไมถึงหนาวได้ขนาดนี้
เพราะที่อยู่รอบตัวเอามีแต่ป่า มองไปทางไหนก็เป็นป่า แล้วก็ป่า สภาพคือ ใส่กางเกงขาสั้น ทบ.ตัวเดียวครับ
ถอดเสื้อ เอาซี่..... แล้วคำสั่งต่อมาคือ ** หาพื้นที่เฉพาะตัว!!! ** ในใจนี่คิดแล้ว เอาอีกแล้วววววววว อะไรอี๊กกกกกกก
แล้วผู้ฝึกก็มาทำการชี้แจง บลาๆ แต่ผมไม่สนใจหรอก เพราะทำแล้วเหนื่อย ใครเค้าจะอยากทำกัน
เสียงนกหวีดแรกดังขึ้น 100 ยก!!! 1 2 98, 1 2 99 ปี๊ด ไม่พร้อมกัน.. 100 ยก!!! 1 2 98, 1 2 99 ปี๊ด มีคนอู้ กินเเรงเพื่อน
100 ยก!!! นี่มรึ.. 300 แล้วนะ เอาซี่oีเจ้ก็สู้ตายเหมือนกัน 300 เด็กๆจ้าาาาาาาาาา บอกเลย แต่ไม่ได้หยุดอยู่แค่นั่น
กว่าจะถึงเที่ยงคืนครึ่ง แล้วยกที่ 500 เสียงจุดพลุ จุดปะทัดจากข้างนอกก็ดังขึ้น เหมือนเสียงสวรรค์ในตอนนั่น
แล้วตอนนี้ก็ลืมไปเลยว่า อุณหภูมิมันกี่องศา รู้แค่ว่า เปียกหมดแระ ยืนมองดูเหงือตัวเองที่ไหลอาบหน้าหยุดลงสู่พื้นปูน
เปียกครับ ยังครับ ยังไม่พอ ปีเก่าไปแล้ว 500 ยก มาปีใหม่ที่นี่ คราวนี้ครูฝึกขอ 300 ยก แบบต่อเนื่อง ทำดีทำครั้งเดียว
แล้วได้พัก เอาว่ะ 300 ก็ 300 แต่แขนขานี่ อ่อนระทวยหมดแระ มีแค่ใจเท่านั่นที่ยังสู้อยู่
นี่ GUต้องแข็งแรงเบอร์ไหนกันว่ะ เราเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆนะ (งานมโน) 55555 อ่าว่ากันกัน 300 กว่าจะได้นอนแม่เจ้า
ตอนปฏิบัติมันเหนื่อยมากนะ เราพุ่งหลัง ส่วนคนอื่นสังสรรค์กัน อยู่กับเพื่อน ญาติพี่น้อง แล้วดูพวกผมสิ
วันสิ้นปี มองไปทางไหนก็เจอแต่หน้าเพื่อน หน้าครูฝึก จะให้ทำไงได้หล่ะ มันเป็นหน้าที่ หน้าที่ไม่มีใครอยากทำ
แต่ที่ทำเพราะมันเป็นหน้าที่
พอเสร็จเรียบร้อยกิจกรรมของผลัดที่ 2 แล้ว เราก็ได้พักนอนซักที คิดดูสภาพผ้าห่มของ ทบ.นะครับ มันไม่ได้หนาเลย
คือไม่รู้จะห่มไปยังไงแล้ว มันก็ยังหนาวอยู่ดี ผมทำการพับครึ่งแล้วห่ม ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย การแก้ปัญหาของผมคือ
ไปนอนกับเพื่อนอีก 2 คนครับ คือ เราเอาผ้าหุ่มมาซ้อนกัน 3 ผืน แล้วก็นอน ส่วนผมนอนริม เพราะไปนอนตรงกลางแล้ว
อึดอัด อีเพื่อนผมคนนี้มันก็ดี๊ดี มันเป็นหัวหน้าหมวด ส่วนผมก็เป็นเหมือนที่ปรึกษาให้มัน แล้วตอนจะนอนนางก็มาถามเราว่า
เจ้.. หนาวมั้ย นี่ก็ตอบ หนาวสิ นี่มือ GUเย็นหมดแล้ว แล้วนางก็บอกว่า นอนตะแคง หันหลังมา นี่ก็งง อะไรของมันวะ
แต่ก็ทำ 5555 แล้วนางก็นอนกอดเรา!!!! แต่ที่จริงตอนนั่นก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก ก็เรามันเพื่อนกัน นางก็นอนกอด
แล้วก็เอามือมากุมมือเราเอาไว้ ผมก็ถามมันว่า นี่จะนอนแบบนี้ทั้งคืนไหวหรอ จะไม่ปวดแขนหรอ ใจก็เป็นห่วงมัน
มันก็บอกว่า นอนๆไป อย่าพูดมาก พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้า
เหตุการณ์ในตอนนั่นผมยังรู้สึกดีใจอยู่เลยนะ ที่เพื่อนเรามันก็เป็นห่วงเราอยู่ ถึงแม้ว่าจะเหนื่อย จะล้ายังไง
ผมเอาใจซื้อใจมันมา แล้วกับมันคนนี้ ก็ใช้ได้ผลครับ คือได้ผลแบบมากๆ จนบางที มันก็เกินคาดด้วยซ้ำ
แล้วพอตอนเช้า หลังกินข้าวเสร็จช่วงสายๆ ก็มีเพื่อนมาถามผมว่า เป็นยังไง
55555 เออ!!! แล้วไงว่ะ * ตกลงเป็นผัวเมียกันแล้วหรอวะ * ** เออ!!! แล้วไงวะ หึงGUรีไง ** มันเป็นประโยคที่ผมล่อเล่น
กับเพื่อนประจำ ก็อย่างที่บอกครับ ผมไม่ได้ถือตัวอะไร พามันสนุกไป ยามลำบาก บางทีก็ออกตัวเเทนรับพวกมันทั้งหลายไป
สิ่งที่ได้กลับมา มันก็คุ้ม....