มันเป็นเรื่องน่าเศร้ามากๆถ้าพูดถึงโศกนาฏกรรมการฆ่าล้างเผ่าพันธ์และการทดลองกับมนุษย์นับไม่ถ้วนของฝ่ายจักรวรรดิญี่ปุ่นและนาซีในสมัยสงครามโลก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าการทดลองอันเหี้ยมโหดในยุคสงครามครั้งนั้น ได้สร้างความก้าวหน้าทางการแพทย์มาอย่างมาก และความรู้ที่ได้ก็สามารถนำมาใช้ประโยชน์เพื่อมวลมนุษย์ได้อีกเป็นล้านๆชีวิต
ในฐานะที่ผมอยู่วงการแพทย์ ในปัจจุบันการเลือกวิธีรักษาหรือทำการวิจัยทางการแพทย์ต่างๆ เป็นไปได้ยากมาก เนื่องจากมันไม่ใช่การทดลองกับสารเคมีหรือสัตว์ต่างชนิดกัน ที่สามารถกำหนดตัวแปรได้ง่ายๆเลยเช่น หลอดทดลอง A ใส่กรด 10% หลอดทดลอง B ใส่กรด 20% มันคือการทดลองกับมนุษย์ด้วยกันเอง ซึ่งตามหลักสิทธิมนุษยธรรมปัจจุบันทำให้แต่ละเคสที่เราสามารถทำการวิจัยได้ต้องเป็นผู้ป่วยที่เป็นโรคนั้นอยู่แล้ว โดยเราไม่สามารถควบคุมปัจจัยต่างๆได้เลย เช่นการวิจัยเรื่องวิธีรักษาโรคชนิดใหม่ก็จะไม่สามารถทำได้ถ้าหากกระบวนการของมันมีโอกาสที่จะเกิดการคุกคามร่างกายของผู้ป่วย มากสุดก็ทำได้แค่ในขอบเขตที่จำกัดจนการวิจัยเป็นไปได้ล่าช้าในหลักหลายสิบปี
ดังนั้นข้อมูลแต่ละอย่างที่เราสามารถได้มาจึงเป็นสิ่งที่มีค่ามากๆ เพราะกว่าจะได้มันมามันใช้เวลาและวิธีการที่ยากลำบากสุดๆ แต่กลับกันความรู้จากการทดลองในมนุษยืจริงในยุคสงคราม ต่างเป็นข้อมูลทางการแพทย์ที่ตรงจุด และมีหลักฐานช่วยสนับสนุนที่หนาแน่นมาก แต่เสียที่วิธีที่จะได้มันมาก็เป็นเหมือนรับไม้ต่อจากมือที่เปื้อนเลือดของอาชญากรสงคราม เป็นเสมือนการใช้ประโยชน์จากการละเมิดสิทธิมนุษยชนของผู้อื่น ซึ่งในสายตาของนักสิทธิมนุษยชนเป็นสิ่งที่ผิดมากๆ
ดังนั้นเราถ้าเราเป็นแพทย์ที่อยู่ในยุคสงครามตอนนั้น เราควรที่จะรับความรู้พวกนั้นมาหรือไม่? จึงเป็นคำถามที่ผมสงสัยมาตลอด เพื่อการแพทย์เราสมควรรับมันไว้เพื่อช่วยชีวิตคนอีกมากมายใช่หรือไม่? เพื่อหลักสิทธิมนุษยชนเราควรที่จะปฏิเสธมันเพื่อเป็นการยืนยันว่าพวกเราปฏิเสธการละเมิดสิทธิมนุษยชนและการทำลายชีวิตคนบริสุทธิ์ใช่หรือไม่? อยากให้เพื่อนๆมาร่วมแสดงความคิดเห็นกันครับ
เอาจริงๆถ้าถามผมว่าผมคิดยังไงกับเรื่องนี้ คำตอบของผมก็คงเหมือนคนสมัยใหม่ทั่วๆไปล่ะครับ แค่สนใจอยากรู้ความเห็นของคนทั่วไปเฉยๆครับ เลยถามเรื่องนี้ ^ ^
ถ้าคุณเป็นแพทย์ที่รักสิทธิมนุษยชนในยุคสงคราม คุณจะยอมรับความรู้ทางการแพทย์จากการทดลองทรมานคนจริงในสมัยสงครามโลกมั้ยครับ
ในฐานะที่ผมอยู่วงการแพทย์ ในปัจจุบันการเลือกวิธีรักษาหรือทำการวิจัยทางการแพทย์ต่างๆ เป็นไปได้ยากมาก เนื่องจากมันไม่ใช่การทดลองกับสารเคมีหรือสัตว์ต่างชนิดกัน ที่สามารถกำหนดตัวแปรได้ง่ายๆเลยเช่น หลอดทดลอง A ใส่กรด 10% หลอดทดลอง B ใส่กรด 20% มันคือการทดลองกับมนุษย์ด้วยกันเอง ซึ่งตามหลักสิทธิมนุษยธรรมปัจจุบันทำให้แต่ละเคสที่เราสามารถทำการวิจัยได้ต้องเป็นผู้ป่วยที่เป็นโรคนั้นอยู่แล้ว โดยเราไม่สามารถควบคุมปัจจัยต่างๆได้เลย เช่นการวิจัยเรื่องวิธีรักษาโรคชนิดใหม่ก็จะไม่สามารถทำได้ถ้าหากกระบวนการของมันมีโอกาสที่จะเกิดการคุกคามร่างกายของผู้ป่วย มากสุดก็ทำได้แค่ในขอบเขตที่จำกัดจนการวิจัยเป็นไปได้ล่าช้าในหลักหลายสิบปี
ดังนั้นข้อมูลแต่ละอย่างที่เราสามารถได้มาจึงเป็นสิ่งที่มีค่ามากๆ เพราะกว่าจะได้มันมามันใช้เวลาและวิธีการที่ยากลำบากสุดๆ แต่กลับกันความรู้จากการทดลองในมนุษยืจริงในยุคสงคราม ต่างเป็นข้อมูลทางการแพทย์ที่ตรงจุด และมีหลักฐานช่วยสนับสนุนที่หนาแน่นมาก แต่เสียที่วิธีที่จะได้มันมาก็เป็นเหมือนรับไม้ต่อจากมือที่เปื้อนเลือดของอาชญากรสงคราม เป็นเสมือนการใช้ประโยชน์จากการละเมิดสิทธิมนุษยชนของผู้อื่น ซึ่งในสายตาของนักสิทธิมนุษยชนเป็นสิ่งที่ผิดมากๆ
ดังนั้นเราถ้าเราเป็นแพทย์ที่อยู่ในยุคสงครามตอนนั้น เราควรที่จะรับความรู้พวกนั้นมาหรือไม่? จึงเป็นคำถามที่ผมสงสัยมาตลอด เพื่อการแพทย์เราสมควรรับมันไว้เพื่อช่วยชีวิตคนอีกมากมายใช่หรือไม่? เพื่อหลักสิทธิมนุษยชนเราควรที่จะปฏิเสธมันเพื่อเป็นการยืนยันว่าพวกเราปฏิเสธการละเมิดสิทธิมนุษยชนและการทำลายชีวิตคนบริสุทธิ์ใช่หรือไม่? อยากให้เพื่อนๆมาร่วมแสดงความคิดเห็นกันครับ
เอาจริงๆถ้าถามผมว่าผมคิดยังไงกับเรื่องนี้ คำตอบของผมก็คงเหมือนคนสมัยใหม่ทั่วๆไปล่ะครับ แค่สนใจอยากรู้ความเห็นของคนทั่วไปเฉยๆครับ เลยถามเรื่องนี้ ^ ^