ตอนนี้ตัวเราสับสนมากว่าจะเดินออกมา หรือ จะอยู่ต่อไป
คือเราเป็นเพื่อนกับคนหนึ่งมาเรียน ม.4-ม.6 ด้วยกันมา เป็นเพื่อนผู้หญิงด้วยกันเรากับเขาอยู่คนละแก๊งกันแต่ตัวเราดันไปชอบเขาตอนเรียน ม.5 ไม่รู้ไปหลงชอบอะไรของเขาเหมือนกันแต่เราคิดว่าในช่วงเวลาที่เราเรียนอยู่ด้วยกันเขาคงไม่รู้ว่าเราชอบเขาเพราะเราไม่เคยแสดงหรือทำพฤติกรรมอะไรให้เขารู้เลย จนเราได้มีโอกาสมาคุยกันจริงๆตอนจบ ม.6 แล้ว คุยกันมาเรื่อยๆทุกวันเราไม่เคยคิดหรอกว่าเขาจะชอบเราบ้างแต่เราก็มีแปลกใจบางทีจะมีงอน หรือน้อยใจเวลาที่เราไม่มีเวลาหรือหายไปนานๆ (เราเรียนสายวิทสุขภาพ) จนกระทั่งตอนเราเรียนปี 3 จะขึ้นปี 4 มีวันหนึ่งเราก็คุยกันไปๆมาๆปกติ แล้วไปคุยกันเรื่องมีแฟนว่าเมื่อไหร่จะมีหรือชอบใครทำไมชอบเพ้อในเฟสบุ๊ค เราเลยรวบรวมรวามกล้าทั้งหมดด้วยคิดว่ามันก็หลายปีแล้วนะสมควรจะบอกเขาถ้าเขาไม่ชอบเราจะได้รีบตัดใจ เราเลยบอกไปว่าเราชอบเขามานานแล้ว ในใจคิดว่ายังไงเขาก็ปฏิเสธเราแน่ๆเขาไม่ได้ชอบเราแน่ๆเพราะในช่วงเวลาที่คุยกันมีคนมาบอกชอบเขา 2-3 คน แต่เขาก็ปฏิเสธทุกคนไป แต่คำตอบที่เราได้รับคือ “เขาบอกเขารอคำนี้นานมา 3 ปี ได้แล้ว” คือรอให้เราบอกชอบเขา โหวันนั้นคือเราดีใจจนร้องไห้ ไม่คิดว่าคนที่เราแอบชอบเขาจะชอบเราอยู่เหมือนกัน แต่วันนั้นเราก็ไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกันเราก็ไม่รู้จะทำอะไรยังไง เพราะเขาเป็นคนแรก และเขาก็บอกว่าเราเป็นคนแรกที่เขาชอบ หลังจากวันนั้นเวลาผ่านมา 2-3 อาทิตย์ เราเลยรวบรวมความกล้าอีกครั้งถามถึงเรื่องสถานะ ว่าในตอนนี้เราคุยกันในสถานะอะไร เขาเลยบอกให้เราเลือกว่าอยากคุยกันในสถานะอะไรเราก็เลยบอกว่าอะไรก็ได้ (ในใจคืออยากได้สถานะแฟนแหล่ะแต่อยากให้เขาเป็นฝ่ายบอกบ้าง) แต่ที่พีคคือ เขาบอกขอให้เราคบกันแบบ “ไม่มีสถานะ” เหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจเราเลยตอนนั้น เขาบอกว่ากลัวเราได้เลิกกันไม่อยากใช้คำว่าแฟน เราโคตรไม่โอเคเลยแต่ทำอะไรไม่ได้เลยเพราะรักเขามาก แต่เรื่องนี้ก็ผ่านไป หลังจากวันนั้น 2 เดือน เราเริ่มทะเลาะกันบ่อยเรื่องเล็กๆน้อยๆเราก็เอามาทะเลาะกัน จนเราทั้งคู่ก็เหนื่อยคุยกันดีๆไม่เคยได้เลย จนวันหนึ่งเขาป่วย ปวดท้องหนัก เขาก็บอกเราตลอดว่าเขาปวดท้องหนัก แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้เลย (เรากับเขาเรียนคนละที่ เขาเรียนแถวบ้าน แถวๆอีสาน เราเข้ามาเรียนกรุงเทพ) เราก็ไม่รู้จักเพื่อนเขาเลยซักคนจนเขาได้ admit เราก็ไม่รู้เลยเพราะมันตรงกับเราสอบกลางภาคพอดีถ้าเราสอบเราจะอ่านหนังสือ 1-2 วันไม่นอนพอสอบเสร็จก็จะหลับไปเลย ไม่ได้เข้าโซเชียล และเรื่องนี้ทำให้เขาโกรธเรามาก จนเขาเริ่มเย็นชากับเรามาเรื่อยๆถามคำตอบคำจนเราทำตัวไม่ถูก แล้วทำให้หลังปีใหม่ได้สองอาทิตย์ เขาขอให้เรากับเขาจบความสัมพันธ์ทุกอย่าง ขอให้เหลือความเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ตอนนั้นอารมณ์เหมือนคนโดนบอกเลิกตั้งหลักไม่ทัน ร้องไห้หนักมากถ้าไม่หลับก็หยุดร้องไห้ไม่ได้ เราใช้เวลาคุยกัน 4 ปี คบกันที่แบบไม่มีสถานะแค่ 7 เดือนก็ต้องเลิก เราไปต่อไม่ได้เลย แต่หลังจากที่เลิกกันเขาก็มีมาคุยกับเราบ้างอยากคุยกันเหมือนเดิมแต่ไม่อยากคบ แต่เราทำไม่ได้เราจะดราม่าใส่เขาตลอดหลังจากเลิกกันขอให้เขากลับมาพูดทุกอย่าที่ตัวเองรุ้สึกเขาก้ไม่กลับมา จนเราพอทำใจได้บ้างใช้เวลา 7 เดือนเขาเริ่มกลับมาในชีวิตเราอีกครั้งทำทุกอย่างเหมือนเดิมเหมือนตอนที่คุยกันแรกๆ เราขับรถไปส่งเขาที่มหาลัยเขาก็จับมือเรา มากอด มาซบเรา ตอนแรกก็เกือบจะเผลอใจกลับไปหาเขาแล้วจนมีเพื่อนมาเล่าให้ฟังว่าเพื่อนของมันก็ชอบคนเดียวกันกับเราอยู่ตอนนี้ มันบอกเราว่า 2 คนนั้นคุยกันกระหนุงกระหนิงเราถามว่าเขาทั้ง 2 คบกันหรือยัง เพื่อนบอกไม่รู้แต่พฤติกรรมทุกอย่างมันบอกว่าเขาเป็นแฟนกันแล้ว เราได้ยินแบบนี้เราโคตรโมโห เราเลยอยากหาทางออกว่าเราจะไปต่อกับเขา หรือหลีกทางให้ผุ้ชายคนนั้นได้คุยกันคบกันกับเขาจริงๆแบบเราจะได้ไม่เป้นตัวถ่วงอะไรเขาอีกต่อไป
ควรปล่อยหรือเดินหน้าต่อไป
คือเราเป็นเพื่อนกับคนหนึ่งมาเรียน ม.4-ม.6 ด้วยกันมา เป็นเพื่อนผู้หญิงด้วยกันเรากับเขาอยู่คนละแก๊งกันแต่ตัวเราดันไปชอบเขาตอนเรียน ม.5 ไม่รู้ไปหลงชอบอะไรของเขาเหมือนกันแต่เราคิดว่าในช่วงเวลาที่เราเรียนอยู่ด้วยกันเขาคงไม่รู้ว่าเราชอบเขาเพราะเราไม่เคยแสดงหรือทำพฤติกรรมอะไรให้เขารู้เลย จนเราได้มีโอกาสมาคุยกันจริงๆตอนจบ ม.6 แล้ว คุยกันมาเรื่อยๆทุกวันเราไม่เคยคิดหรอกว่าเขาจะชอบเราบ้างแต่เราก็มีแปลกใจบางทีจะมีงอน หรือน้อยใจเวลาที่เราไม่มีเวลาหรือหายไปนานๆ (เราเรียนสายวิทสุขภาพ) จนกระทั่งตอนเราเรียนปี 3 จะขึ้นปี 4 มีวันหนึ่งเราก็คุยกันไปๆมาๆปกติ แล้วไปคุยกันเรื่องมีแฟนว่าเมื่อไหร่จะมีหรือชอบใครทำไมชอบเพ้อในเฟสบุ๊ค เราเลยรวบรวมรวามกล้าทั้งหมดด้วยคิดว่ามันก็หลายปีแล้วนะสมควรจะบอกเขาถ้าเขาไม่ชอบเราจะได้รีบตัดใจ เราเลยบอกไปว่าเราชอบเขามานานแล้ว ในใจคิดว่ายังไงเขาก็ปฏิเสธเราแน่ๆเขาไม่ได้ชอบเราแน่ๆเพราะในช่วงเวลาที่คุยกันมีคนมาบอกชอบเขา 2-3 คน แต่เขาก็ปฏิเสธทุกคนไป แต่คำตอบที่เราได้รับคือ “เขาบอกเขารอคำนี้นานมา 3 ปี ได้แล้ว” คือรอให้เราบอกชอบเขา โหวันนั้นคือเราดีใจจนร้องไห้ ไม่คิดว่าคนที่เราแอบชอบเขาจะชอบเราอยู่เหมือนกัน แต่วันนั้นเราก็ไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกันเราก็ไม่รู้จะทำอะไรยังไง เพราะเขาเป็นคนแรก และเขาก็บอกว่าเราเป็นคนแรกที่เขาชอบ หลังจากวันนั้นเวลาผ่านมา 2-3 อาทิตย์ เราเลยรวบรวมความกล้าอีกครั้งถามถึงเรื่องสถานะ ว่าในตอนนี้เราคุยกันในสถานะอะไร เขาเลยบอกให้เราเลือกว่าอยากคุยกันในสถานะอะไรเราก็เลยบอกว่าอะไรก็ได้ (ในใจคืออยากได้สถานะแฟนแหล่ะแต่อยากให้เขาเป็นฝ่ายบอกบ้าง) แต่ที่พีคคือ เขาบอกขอให้เราคบกันแบบ “ไม่มีสถานะ” เหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจเราเลยตอนนั้น เขาบอกว่ากลัวเราได้เลิกกันไม่อยากใช้คำว่าแฟน เราโคตรไม่โอเคเลยแต่ทำอะไรไม่ได้เลยเพราะรักเขามาก แต่เรื่องนี้ก็ผ่านไป หลังจากวันนั้น 2 เดือน เราเริ่มทะเลาะกันบ่อยเรื่องเล็กๆน้อยๆเราก็เอามาทะเลาะกัน จนเราทั้งคู่ก็เหนื่อยคุยกันดีๆไม่เคยได้เลย จนวันหนึ่งเขาป่วย ปวดท้องหนัก เขาก็บอกเราตลอดว่าเขาปวดท้องหนัก แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้เลย (เรากับเขาเรียนคนละที่ เขาเรียนแถวบ้าน แถวๆอีสาน เราเข้ามาเรียนกรุงเทพ) เราก็ไม่รู้จักเพื่อนเขาเลยซักคนจนเขาได้ admit เราก็ไม่รู้เลยเพราะมันตรงกับเราสอบกลางภาคพอดีถ้าเราสอบเราจะอ่านหนังสือ 1-2 วันไม่นอนพอสอบเสร็จก็จะหลับไปเลย ไม่ได้เข้าโซเชียล และเรื่องนี้ทำให้เขาโกรธเรามาก จนเขาเริ่มเย็นชากับเรามาเรื่อยๆถามคำตอบคำจนเราทำตัวไม่ถูก แล้วทำให้หลังปีใหม่ได้สองอาทิตย์ เขาขอให้เรากับเขาจบความสัมพันธ์ทุกอย่าง ขอให้เหลือความเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ตอนนั้นอารมณ์เหมือนคนโดนบอกเลิกตั้งหลักไม่ทัน ร้องไห้หนักมากถ้าไม่หลับก็หยุดร้องไห้ไม่ได้ เราใช้เวลาคุยกัน 4 ปี คบกันที่แบบไม่มีสถานะแค่ 7 เดือนก็ต้องเลิก เราไปต่อไม่ได้เลย แต่หลังจากที่เลิกกันเขาก็มีมาคุยกับเราบ้างอยากคุยกันเหมือนเดิมแต่ไม่อยากคบ แต่เราทำไม่ได้เราจะดราม่าใส่เขาตลอดหลังจากเลิกกันขอให้เขากลับมาพูดทุกอย่าที่ตัวเองรุ้สึกเขาก้ไม่กลับมา จนเราพอทำใจได้บ้างใช้เวลา 7 เดือนเขาเริ่มกลับมาในชีวิตเราอีกครั้งทำทุกอย่างเหมือนเดิมเหมือนตอนที่คุยกันแรกๆ เราขับรถไปส่งเขาที่มหาลัยเขาก็จับมือเรา มากอด มาซบเรา ตอนแรกก็เกือบจะเผลอใจกลับไปหาเขาแล้วจนมีเพื่อนมาเล่าให้ฟังว่าเพื่อนของมันก็ชอบคนเดียวกันกับเราอยู่ตอนนี้ มันบอกเราว่า 2 คนนั้นคุยกันกระหนุงกระหนิงเราถามว่าเขาทั้ง 2 คบกันหรือยัง เพื่อนบอกไม่รู้แต่พฤติกรรมทุกอย่างมันบอกว่าเขาเป็นแฟนกันแล้ว เราได้ยินแบบนี้เราโคตรโมโห เราเลยอยากหาทางออกว่าเราจะไปต่อกับเขา หรือหลีกทางให้ผุ้ชายคนนั้นได้คุยกันคบกันกับเขาจริงๆแบบเราจะได้ไม่เป้นตัวถ่วงอะไรเขาอีกต่อไป